Sribi switi, san e psa
Een tentoonstelling met: Patricia Kaersenhout, Kurt Nahar en Marcel Pinas
Vanaf 15 maart 2010 is de unieke Surinaamse tentoonstelling Sribi switi, san e psa open voor publiek, in de Pulchri Studio in Den Haag. De tentoonstelling is onderdeel van het Boekids Literair Jeugdfestival 2010 en toont nieuw en uniek werk van maatschappelijk geëngageerde Surinaamse kunstenaars. De titel ‘Sribi Switi, san en psa’ betekent ‘Slaap lekker, wat gebeurt er?’ en doelt daarmee juist op het wakker schudden van publiek en maatschappij.
Jongeren in Suriname en jongeren van Surinaamse komaf in Nederland weten niet of nauwelijks iets over gebeurtenissen uit de recente Surinaamse geschiedenis, zoals de decembermoorden in 1982 en de ontwrichtende binnenlandse oorlog van 1986 tot 1992. Hedendaagse kunstenaars als Marcel Pinas, Kurt Nahar en Patricia Kaersenhout zijn zich daarentegen zeer bewust van deze geschiedenissen, en roepen in hun werk vragen op.
Marcel Pinas (Pelgrimkonde 1971) is opgeleid in Suriname en Jamaica, en verbleef twee jaar aan de Rijksakademie van Amsterdam. Inmiddels zijn zijn kunstwerken wereldwijd op tentoonstellingen te zien. Hoofdthema binnen zijn oeuvre is de kleurrijke cultuur en de geschiedenis van de Marrons (afstammelingen van gevluchte slaven). De taal, de gebruiken en de kunst van met name de Ndyuka, de cultuur van zijn ouders en grootouders, verwerkt hij in installaties en schilderijen. Hij wil hiermee voorkomen dat de kennis over deze unieke groep mensen verdwijnt door de oprukkende globalisatie. Daarnaast vestigt hij de aandacht op rampen die zich nu aan het voltrekken zijn in Suriname, zoals de kwikvergiftiging van het water door goudwinning. Men zegt dat geen vis meer kwikvrij is in Suriname.
Marcel Pinas werkt veel samen met de kunstenaar Kurt Nahar. Het zijn ‘mati’s (gabbers) of beter nog: partners in crime. Ze streven eenzelfde doel na: bewustwording door middel van kunst.
De kunstenaar Kurt Nahar (Paramaribo 1972), opgeleid in Suriname en Jamaica, werkt zelf al jaren op internationale podia aan een oeuvre waarin thema’s uit de Surinaamse geschiedenis worden verwerkt. Hierbij maakt hij onder andere gebruik van de uitdagende en provocerende beeldtaal van de anarchistische dada kunstenaars uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Hij zet hiervoor alle technieken en media in. De laatste tijd maakt hij vooral installaties waarin beeld en geluid samenkomen.
Nahar en Pinas kennen de derde kunstenaar in deze tentoonstelling Patricia Kaersenhout goed omdat ze in 2008/2009 nauw met haar samenwerkten aan het Wakamanproject van Gillion Grantsaan en Remy Jungerman.
Patricia Kaersenhout (Den Helder 1966) is opgeleid aan de Rietveld academie in Amsterdam en werkt met een breed arsenaal aan materialen en technieken. Ze noemt zichzelf een “Jack of all trades” en wil met haar werk vooral vragen oproepen, vragen over kijken en niet zien bijvoorbeeld. Hierbij spelen taal en titels vaak een leidende rol. Zo inspireerde het boek, van Ralph Ellison, Invisible Man over het niet zichtbaar zijn van Afro-Amerikanen in de USA, haar tot een zoektocht naar haar eigen onzichtbare vader. Kaersenhout over haar werk: “ In mijn werk neem ik de vrijheid om bestaande afbeeldingen en bestaande teksten als een patchwork samen te voegen tot een nieuw verhaal. Mijn geheugen is een labyrinth van feiten en fictie waarin ik graag ronddwaal, zonder me bezig te houden met de vraag wat waarheid is. Dat laat ik liever aan de beschouwer over.” De titel van het werk dat zij voor deze tentoonstelling gaat maken is: The dream of a thousand Shipwrecks.
Tentoonstelling: Sribi switi, san e psa
Van 15 maart t/m 5 april 2010 in Pulchri Studio, aan het Lange Voorhout, Den Haag
De tentoonstelling is mogelijk gemaakt door Hivos-NCDO Cultuurfonds en de Mondriaan Stichting.Voor meer informatie, zie http://www.boekids.nl/
RSS
Facebook
Twitter
