Dichter Lemuël de Graav (22) doet spoken word zonder handgebaren of clichématige cadans. „Ik wil dat mensen gewoon luisteren.”
Hij deed deze maand mee aan het Wereldkampioenschap Poetry Slam in Parijs. Lemuël de Graav doet spoken word op zijn eigen manier, zonder handgebaren, clichématige cadans of stereotiep activisme.
door Hester Carvalho
Op een woensdagmiddag, naast station BijlmerArena, in Amsterdam, treden dichters op tijdens een open lucht-uitvoering, georganiseerd door het poëziecollectief We The People Amsterdam. Tussen de gedreven performers is er één die er uitspringt: een jongeman die niet van zijn telefoon leest, maar uit een opschrijfboekje, en ingetogen zijn pijnlijke ervaringen meedeelt. Hij zingt de tekst van het Surinaamse liedje Faya sitong no brong me so (‘Vuursteen, brand mij niet’) en verbindt er gedachten aan over zijn familiegeschiedenis.
Lees hier verder in NRC, 26 mei 2021