Drie fragmenten uit De laatste parade
A.s. zondag wordt de verhalenbundel De laatste parade van Ruth San A Jong gedoopt bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam, in samenwerking met uitgeverij In de Knipscheer. Als voorproefje 3 fragmenten:
1. Uit ‘Charles Louis’:
“De tijd gaat hard en langzaam tegelijk. Ik word geveegd, gelegd, verlegd, de beweging drijft elke dag meer uit mij. In het begin vermeed ik de blikken van meelij, van verdriet en soms ook van onmacht bij vrienden en familie. Keer op keer hun uitleggen hoe zij met mij om moesten gaan. Het is knap vermoeiend, hoe zorg op zich een zorg kan worden. Intussen zijn de handen van de verplegers mij dierbaar. De regie over mijn eigen leven ben ik kwijt.”
2. Uit: ‘Inferno’
‘Omdat ik van je houd,’ had ze geantwoord op mijn vraag waarom ze zo naar me keek. Mijn moeder had niet vaak weinig tegen mij gezegd dat ze van me hield. ‘Ik houd ook van jou,’ slikte ik weg en ik keek naar de tranen die uit haar ooghoeken liepen. De zoveelste medepatiënt, een jong meisje dat op het bed naast haar lag, huilde mee. Ik glimlachte naar haar.
‘Zeg ze dat dit onmenselijk is.’
3. Uit: ‘De geur van de dood’
Het grote moment moest nog komen en iedereen, vooral die ouwe tantes, wachtten erop tot ze zou doorzakken of kabaal zou maken. Het werd van je verwacht als moeder tekeer te gaan en het uit te gillen. Het was gegarandeerd dat als je de emoties binnenhield, je zelf ziek zou worden. Telma ging druk door ervoor te zorgen dat iedereen een bordje soep kreeg. Buurman was kapot.
Hij snauwde iedereen af en bezigde de vuilste scheldwoorden als er bezoek kwam. Hij sloeg alle handen weg die naar hem reikten voor troost en ging dan op het terras zitten en rookte wel tweeënhalf pakje sigaretten. Toen zijn oude moeder van 85 met haar rollator uit de taxi stapte, brak hij in een vreemd mannengekrijs uit. ‘Mama! Way! Den kiri mi pikin, ze hebben mijn kind vermoord! Den kiri mi pikin, migado mama den kiri mi pkin.’ Ik voelde weer de pijn in mijn navel bij zijn gehuil. Het doet meer pijn een man te horen huilen. Ze liet haar rollator los en omhelsde haar zoon in een wanhopige poging zijn verdriet op te vangen.
Voor het volledige programma klik hier
RSS
Facebook
Twitter
