blog | werkgroep caraïbische letteren

John Leefmans – Salomon, zanger

Kom nou Sombrero,
doe nou niet alsof Salomon
de koning, in al zijn wijsheid
niet ook placht te zingen
van de boeg volgestort met tarwe,
van de maanovergoten woestenij,
van de gelieven verstrengeld
liggend op het vers geurende tapijt, –
laaglied, laaglied, hooglied?

Bueno, toegegeven, hij wist niet

van mambo, meringue, rumba, –
geen samba en geen zamba, –
niet van de stoeiende saxofoons,
niet van de biddende, smekende piano,
zelfs niet van de slome mariachi
of de bronstige bombom.
(En had Mozes de tango al of niet
 verboden? Honderd en één rebbe’s
gingen daarover nog geleerd vertogen.)
Maar zijn moeder had hem toch, zena zena,
walsend, de psalmen geleerd van zijn vader?

Dus, Sombrero, wil niet langer

van alle wijsheid de pachter uithangen:
Ook Sal was als de dag aan moest vangen
hoog of laag, een groot liederenzanger.

[ongepubliceerd]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter