John Wladimir Elskamp – Als je achter twee herten rent…
Het laatste verhaal is op deze zelfde laptop waarop ik nu werk (mijn computer is gecrasht; ik lag in het ziekenhuis en een paar idioten letten op mijn huis); ik zat in de Dominicaanse Republiek in een peperduur hotel en ik verveelde me. Op gegeven moment kwam het volgende verhaal in mij op. Ik pakte mijn laptop, zette de kawinamuziek zachter en begon te schrijven. Binnen een halfuurtje was het verhaal klaar.
Toen ik tien jaar oud was, ik zat dus in de vijfde klas lagereschool, was ik hopeloos verliefd op twee meisjes in mijn klas, JT en AS. Eigenlijk waren het drie meisjes, maar SJ ‘telde’ niet, omdat ik haar al vanaf mijn geboorte kende, ik riep haar moeder tante, en was al vanaf mijn zevende verliefd op haar; de ‘erecode’ weerhield mij ervan haar te ‘schijnen of zoeken’. Je gaat toch immers iemand die ‘familie’ is toch niet proberen te versieren? Dus houden wij het maar op het duo, JT en AS. Ik voelde immers mijn hart sneller kloppen als deze dametjes in mijn buurt kwamen, terwijl ik gewend was aan de aanwezigheid van SJ, ik ging immers vaak bij haar thuis spelen, zij had een broer die een jaartje ouder was, maar vanwege het stom onderwijssysteem (zijn ‘ongelukkige’ geboortedag) ook in de vijfde zat. Hij zat weliswaar niet bij ons in de klas, daar lantie er ook voor zorgde dat kinderen uit een gezin gescheiden zaten.
JT was een verwaand nest. Zij was uit Nederland gekomen en kwam hier in de vijfde klas, mijn klas. Haar verwaandheid sprong voort uit een combinatie van factoren; zij kwam uit het hoge noorden naar het achterlijk oord Suriname, zij was bloedmooi en sexy voor een tienjarige en zij behoorde tot het ‘femme fatale’ sterrenbeeld schorpioen –de kampioen onder de egoïsten en heksen. Als zij jou eenmaal de gunst had verleend tot je te praten en je mocht af en toe op audiëntie gaan bij hare schoonheid JT de Eerste, dan was je verloren; je moest die jongens met hangende tongen, als speelse puppies rondom haar zien, immer wachtend op en smachtend naar een aaitje. Tegen de tijd van de paasvakantie had zij gemerkt dat zij alle jongens van de klas om haar vingers kon winden, behalve ondergetekende, John Wladimir Elskamp, zoon van Jules Gerard Gustaaf Elskamp, Paraan bij acclamatie, mede-eigenaar van de plantages La Liberté en La Prosperité! Ja mensen, ook ik was van adel en hare schoonheid van Zorg en Hoop en omstreken, JT de Eerste, zou mij niet zomaar als een slaafje behandelen. Ik had al vanaf het begin gezien dat de enige manier om indruk op deze hinde te maken erop neerkwam vuur met vuur te bestrijden. Ik kapte het voor haar. Op de eerste schooldag al was het raak. Ik herinner mij dat ik bij het binnenkomen in de klas van juffrouw De Leeuw door haar aangesproken werd.
“Elskamp, ik heb gehoord dat jij nogal veel babbelt en ik ga je naast een meisje zetten.”
In die tijd was het een straf voor een jongen om naast een meisje gezet te worden.
“Ga daar naast het meisje met die rode jurk zitten.”
Ik deed mijn best mijn gezicht in plooi te houden. De juf had mij naast SJ gezet. Het was maandag 1 oktober. Gisteren nog was ik op de fiets bij SJ thuis gegaan en samen met haar broer hadden wij dolle pret gehad, toen wij ‘tarzan’ speelde op het grote erf. Ik was Tarzan geweest, SJ Jane en haar broer de schurk die SJ wilde ontvoeren. Wat later waren alle stoelen bezet en de juf zou met haar ‘maiden speech’ beginnen, maar er kwam nog iemand de klas binnen. Een oogverblindende schoonheid deed haar entree; zoals elke ‘edele’ vond zij het leuk laat te komen, zodat een ieder haar verschijnen kon opmerken en haar met ‘eerbetoon’ kon ontvangen. Mijn klassejuffrouw scheen het tegen mij te hebben, want JT moest voorlopig rechts van mij zitten; ik kwam dus tussen de dames. Ik was onder de indruk van hare mooiheid, maar de ban verdween toen ik mijn energie moest aanwenden om haar te counteren. Zij was namelijk linkshandig en ik rechtshandig; ergo, onze handen raakten elkaar, toen wij moesten schrijven. Zij wilde mijn hand wegduwen, maar ik duwde terug en er kwam een haal op haar schrift.
“Kijk wat je hebt gedaan”, siste zij mij toe.
“Dat heb jijzelf gedaan, je moet mijn hand niet zomaar wegstoten”, beet ik zachtjes terug.
Juffrouw De Leeuw had niets gemerkt. Die had het te druk met het rooster voorlezen en te vertellen wat voor een leuke vakantie zij had gehad.
“Is hij altijd zo lastig?” vroeg JT aan SJ.
“Hij is niet lastig, hij is mijn vriend.”
Crash Boom Bang! Blijkbaar ergerde SJ zich ook aan het arrogante gedrag van JT. Goede vriendinnen zijn die twee nooit echt geworden. Voor JT op onze school kwam, was SJ het mooiste meisje van de klas, misschien van de hele school, maar nooit had zij verwaand gedrag vertoond. Ondanks het feit had ik smoorverliefd op JT was, bakte ik haar in haar eigen vet, door ook een onverschillig air aan te nemen tegenover haar. En dat terwijl mijn hart overtoeren maakte als zij ook maar even in mijn richting keek.
Er waren twee vijfdeklassen. AS kwam onder dezelfde omstandigheden als JT de klas binnen. Zij had ook geen plaats, aangezien zij laat was. Het was een leuk meisje van Hindostaanse afkomst en bezat al alle schoonheid en gratie die de actrices uit India hadden. Zij kwam van een ‘koelieschool’, waar zij werd gepest door leerlingen en leerkrachten, omdat zij roomskatholiek was en geen sanathan dharm, zoals je van haar familienaam zou verwachten. Zij deed niet mee met de puja, de hindu-eredienst en at elke dag vlees, maar nog erger was dat zij toegaf dat er thuis ook gay-ghos (rundvlees) werd gekookt. Het plan van de ouders om haar in de vierde klas op een ‘koelieskoro’ te zetten werd een fiasco. Vooral waar zij ook weigerde sarnami-hindi te praten en kafri’s te veroordelen. Zij kon zich groen ergeren wanneer die achterlijke meisjes hun ‘kakere kakere’ spraken in de pauzes. Gelukkig kwam zij weer op een openbare school in de vijfde; einde Ohm Nama Shiva en Ohm Bhur Bhuwa Swaha Tat Sawitur Varinjam. Haar moeder kon haar weer rustig met een broodje zoutvlees naar school sturen. In tegenstelling tot JT was AS een en al vriendelijkheid en haar kuiltjes waren vaak te zien. Een wonder gebeurde. AS kwam bij ons in de klas te zitten, toen na een week, een schoolbank werd aangevoerd en in ons klaslokaal werd geplaatst. JT en AS kwamen naast mekaar te zitten op de nieuwe plaatsen. En zij werden goede vriendinnen, de meisjes met hun totaal verschillend karakter. Arme ik, ik werd ook op AS verliefd. Zij was ook een schoonheid voor haar leeftijd. En sexy hoor, een soort van combinatie tussen Lara Dutta, Neha Dupia en Karishma Kapoor. In die periode waren sommige van de genoemde actrices nog niet eens geboren, maar ik associeerde AS met Zeenat Aman, de ster uit Hare Rama, Hare Krishna.
In dat schooljaar ontdekte ik in mijzelf een eigenschap, waarop ik in het geheel niet trots was. Ik kon geen of moeilijk keuzes maken. Ik was verliefd op de bloedmooie, maar superverwaande JT en ik was verliefd op de bloedmooie, supersympathieke AS, lievelingetje van de klas. De heks JT had een lief poppengezichtje en de hinde AS had een lief poppengezicht. Als JT lachte, hoorde ik belletjes rinkelen, maar als AS lachte, verscheen de zon direct van achter de wolken. Ondanks het feit dat ik het strak kapte voor JT, zag ik wel een later huwelijk met haar zitten. Ik wilde liefst vier of vijf kinderen met haar. Een huwelijk met AS behoorde ook tot de mogelijkheden. En ik wilde ook vier of vijf kinderen uit haar schoot. JT had supermooie benen en trok alleen korte rokjes aan; zij was een sexy kip voor een tienjarige. AS trok korte jurkjes aan en had supermooie benen. Zij was ook een sexy kip voor een tienjarige. Tegen het einde van het vijfde schooljaar had ik nog geen beslissing genomen.
In de zesde kwam een soort van wapenstilstand tussen JT en ik, dankzij de bemiddeling van AS. Die heks bleek wel degelijk belangstelling voor mij te hebben, ondanks haar gespeelde onverschilligheid; ik was de enige die ‘weerstand’ had geboden tegen haar ‘magic spells’, ik was de enige die niet uit haar hand at en als een puppie achter haar aanholde. Bijna had ik eens een beslissing genomen. Het gebeurde op het feest van een klasgenoot. Hij had rijke ouders en zijn opvoeding was redelijk liberaal te noemen. Hij was op een zaterdag jarig en er zou gedanst worden. De voorzaal werd lekker verduisterd en er kon flink geschuurd worden. De ouders lieten zich ‘wijselijk’ niet zien. Na een tijdlang met verschillende meisjes van de klas gedanst te hebben, vroeg ik JT ten dans. Ik schuurde haar zo hard en ik voelde dat zij ook ‘kras’ werd. Op het einde van ‘A Whiter Shade Of Pale’ had zij mij zowaar gekust en ‘getongd’. Wij dansten nog een paar slows en kusten de sterren van de hemel. Op dat moment ‘wist’ ik het; JT zou later mijn vrouw worden. Een uur later was ik van mening dat AS mevrouw Elskamp zou worden. JT was een beetje vroeg afgehaald, omdat zij de volgende dag vroeg zou vertrekken naar Colakreek. Ik ging met AS dansen en hetzelfde als met JT gebeurde; ik zag de vier of vijf doglakoelie kindertjes al voor mij. Toen ik mijn lagerschooldiploma op zak had, had ik nog steeds geen beslissing genomen en ik herinnerde een odo:
Ef ie long baka toe dia, ie n’e soet no wang foe den toe (hatsjee!)
Hoe waar was dit stukje ‘negerwijzheid’. Ik was er zelf het slachtoffer van! Affen, ik ging naar de Poolschool, JT naar de Wulfinghschool, AS naar de Hendrikschool en SJ ging, net als haar broer, naar de Graaf von Zinzendorfschool. Het contact werd minder en minder, zelfs met SJ en mijn leven begon een andere routine aan te nemen. Ik kreeg andere meisjes onder de loep, maar zij konden echt niet tippen aan het duo; eigenlijk trio, want SJ moest ook niet vergeten worden. Het was grappig, want juist deze SJ verscheen letterlijk en figuurlijk terug in mijn leven. Op een mooie zondag, ik was inmiddels zestien jaar en zat op de middelbare school, was ik alleen thuis. Lekker genietend van een koude frisdrank, muziek lekker zacht en lui achterover op een sofa, werd ik plotseling ‘gestoord’ door twee knallen. Toen ik ging kijken, bleek het dat er een meisje met een bromfiets voor mijn deur stond. SJ met een soort van ‘mobieletbrom’. Het onding had de knallen gegeven. Zij was gaan wandelen en had plotseling motorpech gekregen. Wetend dat ik niet ver van de plek des onheils woonde, dirigeerde zij het brommertje naar mij huis. De knallen werden door een slechte ontsteking veroorzaakt. Gelukkig had ik wel verstand van zaken. Terwijl SJ van een sapje genoot, maakte ik haar carburator schoon (die van die brom, dommie), schuurde wat vuil van de bougies weg en stelde het een en ander bij. Daarna werkte het perfect. Aangezien wij oudbekenden waren en zij geen haast had, zaten wij later gezellig te babbelen op de sofa. Toen plots stokte het gesprek en begonnen wij mekaar automatisch te kussen. SJ liet mij mijn gangetje gaan, totdat ik haar slipje wilde uittrekken. Zij verklaarde nog niet gereed te zijn voor ‘dat te doen’ en ik respecteerde dat. Aangezien wij doorgingen met kussen en aanraken, raakte zij later zo verhit, dat zij wel toestemde in orale seks. Het ontmaagden kon wel wachten.
Dat gebeurde twee jaar later, toen wij beiden achttien waren en zij een autootje reed. Vandaag aan de dag hebben wij vijf kinderen, twee jongens en drie meisjes, alhoewel ik op mijn tiende nooit had durven dromen dat ik juist SJ de titel van mevrouw zou geven. Ik had toentertijd gedacht dat het JT of AS zou worden, maar ik denk, dat als je achter twee herten aanholt… de derde hond er met het been vandoor gaat!
(Santo Domingo, 19/20 november 2007)
Zo, dan heb ik niets meer te vertellen…
RSS
Facebook
Twitter
