Overweldigende opkomst bij begrafenis Joan Ferrier
door Roy Khemradj
Ruim 700 personen hebben op 15 maart de ‘Dankdienst voor haar leven’ van Joan Ferrier bijgewoond aan de rand van het rustieke Oegstgeest in het Groene Kerkje.
Jan Timmermans, de echtgenoot van Joan en haar zus Kathleen, laten ons in een inleg bij het stijlvol opgemaakte boekje van de uitvaartdienst – met prachtige foto’s van Joan bij verschillende gelegenheden – weten, dat Joan altijd precies wist wat ze gezegd wilde hebben. Ook op deze dag. Vorige week heeft Joan een duidelijke boodschap aan ons allen gedicteerd, lezen we. “Heel de wereld – en die is groter dan Nederland en Europa! – heeft mensen met verschillende achtergronden nodig. Juist in de diversiteit en de verbinding daarvan zit de winst. Daar moeten we ons voor inzetten en dat betekent dat je je met oprechte belangstelling open moet stellen voor anderen en beseffen dat de wereld niet alleen om jou zelf draait. Uiteindelijk gaat het om de gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht gender of etniciteit. Dat is de basis voor volwaardig mens-zijn, en voor het voorkomen van conflicten”, aldus een citaat uit de boodschap van Joan Ferrier.
Verschillende sprekers, zoals Andrée van Es, wethouder in Amsterdam en mevrouw Lilian Gonçalves, memoreerden leven en werk van Joan. Voor de emancipatie van zwarte, migranten – en vluchtelingenvrouwen en voor de Surinaamse gemeenschap – Joan was voorzitter van het bestuur dat in Amsterdam de activiteiten organiseerde ter gelegenheid van 150 jaar afschaffing slavernij. En zij onderhield vanaf haar studietijd in Utrecht een groot netwerk van vrienden en vriendinnen. Zij was een hartverwarmend mens en ‘in every inch a lady’ die ook met haar kleurrijke kleding nadrukkelijk aanwezig was. “Voor de hele grote familie Ferrier was Joan, de allerliefste tante die nooit vergat te bellen met je verjaardag. En dat altijd precies om 00:00 uur. Dan zong ze ook voor je. Lukte dat niet om 00:00 uur dan kreeg je het telefoontje de volgende ochtend al om 06:00 uur”, aldus Cynthia Ferrier. Toen haar zus zwakker werd, kwam Kathleen die al enige tijd in Hong Kong woont terug naar Nederland om haar zus te ondersteunen. “We maakten van elke dag een vrolijke dag. De band die we sinds onze jeugd hebben, is veel sterker dan de dood”, aldus Kathleen. “Teri Dem!”, sprak Jan Timmermans de echtgenoot van Joan, “Tel je zegeningen. Maar mijn grootste zegening is er niet meer”.
Aansluitend was de begrafenis op het achtergelegen kerkhof met een indrukwekkende hoeveelheid aan kleurrijke grafstukken die de aanwezigen mee moesten dragen naar de open groeve. Joan hield van bloemen, vermeldde de rouwkaart. De dankdienst werd geleid door ds. Rhoïnde Doth, predikant van de Koningskerk van de EBG in Amsterdam. In de kerk zelf was er plaats voor 450 mensen. De uitvaartorganisatie had een vlakbij gelegen kantoorruimte ingericht met een beeldverbinding. Joan overleed op 8 maart, Internationale Vrouwendag, 2014. Ze was al enige tijd ziek. Op 14 december vierde ze nog groots haar 60ste verjaardag.
De organisatie van de uitvaartplechtigheid was in handen van de Stichting Julius Leeft! (John Leerdam). Overbekende kerkliederen werden afgewisseld met Gracias a la vida (Izaline Callister), Denise Jannah zong het lievelingsnummer van Joan, Gi Yu mi lobi wan en op het eind zong Walther Muringen Blaka Rosu, begeleid door o.a. Ronald Snijders en Harto Soemodihardjo. Suriname en Nederland met zang verbonden bij het afscheid van een krachtige vrouw. Mooier kon het niet.
RSS
Facebook
Twitter
