Cola Debrot – Gruwzaam zijn zij die het geluk weerstreven
Gruwzaam zijn zij die het geluk weerstreven.
Schenk toch je dochter aan de goede bastaard.
Hij weze al geen stamvee of geen raspaard,
waarom zij vraagt zal hij haar ruimschoots geven.
Zo jij je in de koloniale pas schaart,
zal zij haar vurige verlangens reven[1]
en voortaan in de zore[2] weemoed leven
van wie verwezen in ’t champagneglas staart.
Drie bleekgezichten gaf zij reeds de bons.
Kijk niet te streng, vooral niet met een frons.
Wees flink en hecht niet aan de oude zeden.
Het leven is niet wat het vroeger scheen.
Vergeef mij als ik zeg wat ik thans meen.
Ik kus je diep, al ben ik overleden.
[Nr. 5 van de ‘Sonnetten uit Hades’. Uit: De afwezigen (Amsterdam: De Ceder, 1952). Geciteerd naar Cola Debrot, Verzameld werk. 7 dln. Amsterdam: Meulenhoff, 1985-1989, dl. 2, p. 55.]
RSS
Facebook
Twitter
