5de Cola Debrotlezing wordt gegeven door Stephan Sanders
Nu aanmelden! * Nu aanmelden! * Nu aanmelden!
Stephan Sanders houdt de 5de Cola Debrotlezing van de Werkgroep Caraïbische Letteren op 16 februari 2018. Sanders zal het hebben over ‘het voorbeeld van de Cariben’, een verhaal over een gebied ter wereld waar het gemengde, de creoliteit de essentie van de samenleving uitmaakt, maar waar van de andere kant ook een heel fijnzinnig racisme voortwoekert, voor elk kleurtype wel één, waardoor het sprookje van het probleemloze multiculturele voorbeeld ook hevig wordt verstoord. Met andere woorden: het gebied valt niet te vangen in zwart/wit.
Stephan Sanders. Foto © Werkgroep Caraïbische Letteren/Nataly Linzey
Stephan Sanders is essayist en schrijver, onder meer voor de Groene en Trouw, columnist voor de Volkskrant, en radiopresentator voor Investeer in Human (Brainwash). Samen met Anil Ramdas maakte hij in de jaren 1997-2000 het spraakmakende VPRO televisieprogramma Het blauwe licht. Hij schreef de essaybundels Gemengde ervaringen, gemengde gevoelens (1989), Malcolm X (1992), Connie Francis, of de onschuld van Amerika (1993), Buitenwacht (1995), Binnenstebuiten (2000), De man en zijn lichaam (2010, met Arie Boomsma) en Geloven in de toekomst (2017), en een memoir over Anil Ramdas en de stad Almere: Iets meer dan een seizoen (2013) . Verder publiceerde hij de prozaboeken Ai Jamaica! (1991), De grote woede van M. (1994), Liefde is voor vrouwen (2002) en Zon, zee, oorlog (2007)
Datum: vrijdag 16 februari 2018, aanvang 19.00 uur
Locatie: OBA-Theater, 7de etage van de Centrale Openbare Bibliotheek, Oosterdokskade 143, 1011DL Amsterdam.
Toegang: € 7,50; betalen aan de deur (CJP en studentenpas € 5,00).
Vooraf reserveren kan via een mailtje aan info@werkgroepcaraibischeletteren.nl
Stephan Sanders: Mobiel
Ik ben niet zo van het mobiele. Een caravan is een mobiel huisje, met een slecht zittende bank die kan worden omgetoverd tot een slecht liggend bed. Ik kwijn nooit weg bij dat vooruitzicht. Die caravan zij me vergeven, maar dat ik ook niet doe aan mobiele telefonie… Dat is in tien jaar tijds van grappig tot exotisch tot excentriek en inmiddels zo goed als staatsgevaarlijk geworden. Wie bijvoorbeeld een rekening wil openen bij ING en geen codes op zijn mobiel kan ontvangen, want geen mobiel, kan maar beter meteen toegeven: Adres: Leger des Heils, de nachtopvang. De technologie heeft ons de smartphone gegeven, en Uber, en altijd een computer op zak, maar ook: mensen die je aan de telefoon krijgt met storm en wind gierend rond hun toestel, of met dertien huilende peuters op de achtergrond ‘even bij de crèche’, of: ‘Prima, gaat prima… Nee, die niet, die mozzarella is van die mevrouw achter me.’
De geluidskwaliteit met al die toegenomen technologie slingert om en nabij het belletje uit Vladivostok.
Mag ik voor 2018 een lans breken voor de landlijn, een bureau, een stoel en rust zodat men iets heel geks kan doen met zo’n telefoon: een ongestoord gesprek voeren.
[Nieuwjaarscolumn voor de Volkskrant, 14 januari 2018]
RSS
Facebook
Twitter
