101
door Carry-Ann Tjong-Ayong
101 is ze en ik ga haar opzoeken in het verzorgingshuis in Leliestad. Tante Nita Alrack zit in een mooie groene blouse in haar rolstoel. Stralend als een jonge meid van 80 jaar. “Paula!’ zegt ze verrast als ze mij ziet. Ik lach, dat hoor ik vaker. “Nee, haar dochter” zeg ik. “Je lijkt sprekend op je moeder, verbaast zij zich. Ik weet het. Reeds in de jaren zestig in Groningen kwam ik wildvreemde dames op straat tegen, die mij staande hielden. “Paula!, Paulien, Pam,” riepen zij en dan zeiden ze dat ik haar dochter moést zijn, zo sprekend leek ik op haar. Ze hadden bij haar op school gezeten en nog vaker waren ze collega-verpleegsters in ‘s Lands Hospitaal geweest waar mijn moeder met veel plezier jarenlang had gewerkt, tot ze met Pa trouwde en tot groot verdriet van de vriendinnen ophield met werken. Zij kreeg achter mekaar vier kinderen, waarvan ik de derde ben.
Tante Nita heeft een verrassing voor me, zegt haar zoon Ro door de telefoon. Die laat zij me nu zien. Een ingelijste foto aan de wand met een groep verpleegsters in de tuin van het Hospitaal. Ik herken mijn moeder op de derde rij. Ik zou het zelf kunnen zijn. En ik zie nog meer bekenden. Tante Nelletje Rijssel, die ik bezocht tot haar dood, 99 jaar oud. Wat leuk om de jonge vrouw te zien die toen nog niet mijn moeder was. Zij heeft ons vaak verteld over haar tijd in het Hospitaal, waar zij Pa, de knappe jonge dokter ontmoette. Pa vertelde het verhaal van zijn kant. Een echte doktersromance.
Urenlang praten we over vroeger. Wat een alert vrouwtje, wat een geheugen heeft zij.” Ken je de familie Durgaram?” Nou en of. De Hindoestaanse familie met al die kinderen. We woonden in het witte huis dat hij voor zijn gezin bouwde, maar het bleek toen te klein. Voor ons was het een paleis! Ik heb een paar van mijn boekjes meegenomen en twee dagen later belt zij me op. Ze heeft de een al uit en heeft genoten van de verhalen. Ik moet gauw weer komen Zij blijkt de tante te zijn van mijn schoonzus Astrid en kent ook mijn broer Fritz. Na drie uur vertrekken we, moe maar voldaan. Tante Nita zou nog uren door kunnen gaan. Maar zij is dan ook 101 jaar geworden.
Cat 20/5 2013
RSS
Facebook
Twitter
