blog | werkgroep caraïbische letteren

Zak je broekje

door Sharda Ganga

Ik dacht nog heel even dat de zanger zong “zakdoekje”, maar dan heel erg op z’n stereotype Surinaams: “zakkedoekkeje”. Maar nee, hij zong toch echt “zak je broekje”. Het was een kinderfeest.

big pants

Ik klik nooit op films en foto’s die gênante, pijnlijke, onbeschaafde situaties weergeven – verkeersongevallen, moorden, vechtpartijen. In veel gevallen is het plaatsen van zulk materiaal meteen reden voor het “unfrienden” van de plaatser. Maar de tekst bij het filmpje maakte nieuwsgierig – ik had de laatste tijd vaker verhalen gehoord over kinderfeesten waar het er erg volwassen aan toe ging. Wat ik zag overtrof al mijn verschrikkelijkste verwachtingen.

Kinderen – allen meisjes, ik schat tussen de vijf en de tien jaar – gingen helemaal los op de dansvloer. En met los, bedoel ik alles wat je ziet in de schunnigste videoclips, maar dan een graad of tien erger. Een meisje, dat niet ouder lijkt dan vijf of zes jaar, staat minutenlang te “grinden” tegen het achterwerk van een ander meisje dat al die tijd voorover gebogen staat. Het “grinden” gaat al gauw over in niet mis te verstane heupbewegingen. Overal om haar heen meisjes die achterwerken in alle bochten wringen en schudden, meisjes die hun lenigheid demonstreren door een split uit te voeren en op de vloer, met gestrekte benen, door te schudden. Een bloesje dat voor een tel omhoog wordt gehouden.

Er zijn geen jongens op de dansvloer, de paar die er zijn, ook van dezelfde leeftijd, staan toe te kijken. Wat denken ze op zo een moment? Dan verplaatst de camera zich en we zien nog wat volwassen vrouwen die meedoen. En al die tijd zweept de zanger ze op. En dan die woorden – zak je broekje, zak je broekje! Ik weet niet of iemand haar broekje heeft gezakt, maar al gauw wordt duidelijk dat dit allemaal een wedstrijd is. Tweehonderd voor haar en SRD 200 voor die, zegt de zanger. Ik hoor opgetogen vrouwenstemmen roepen: 50 euro! Een trotse moeder? Het is in elk geval duidelijk dat de kinderen veel gelegenheid hebben gehad om volwassenen te bestuderen die zo dansen – je ziet het aan hun gezichtsuitdrukkingen, een perfecte kopie van wat je bij oudere versies ziet.

Het lijkt erop dat de muziek live was – in dat geval: kunnen we de band, mensen die dit soort kinderfeesten organiseren en ook de bedenkers van dit soort wedstrijden niet aangeven voor iets? Bijvoorbeeld het in gevaar brengen van de psychologische en seksuele ontwikkeling van kinderen? Is dat mogelijk? Dat zou mogelijk moeten zijn, maar dan zouden wel heel veel mensen opgesloten moeten worden. Hoe ziek moet je niet zijn als volwassene om kinderen aan te moedigen om zich te laten beoordelen op hun talent tot pornoster?

Een dag later lees ik dat Malala Youzafsai de Nobelprijs voor Vrede heeft gewonnen. Is er een groter verschil denkbaar? Een meisje dat haar leven op het spel zette, omdat ze naar school wilde gaan en vecht voor het recht van alle kinderen om naar school te mogen gaan. En dan hier, meisjes die aangemoedigd worden om hun broekje te zakken voor SRD 200.

Misschien moeten we de moeders van het feestje daarop wijzen? Dat Nobelpijswinnaars bijna één miljoen euro krijgen, het respect van de hele wereld én een plek in de geschiedenis. Natuurlijk hoef je niet eerst een kogel door je hoofd te krijgen voor die prijs aan je wordt toegewezen – je kunt hem krijgen als onder andere schrijver, natuurkundige, wiskundige, scheikundige, econoom of als mensenrechtenvechter. Niet zak je broekje, maar open je boekje.

gangadwt@gmail.com

[uit de Ware Tijd, 11/10/2014]

 

‘Aptijt niet verantwoordelijk voor vulgair dansende kinderen’

door Merredith Bruce

Paramaribo – Muziekformatie Aptijt voelt zich niet verantwoordelijk voor het obscene gedrag van enkele kinderen op het feestje waar de band onlangs optrad. In een filmpje dat de afgelopen week op Facebook verscheen, zijn enkele zeer jonge meisjes te zien die vulgair dansen.

 

aptijt_st__3__Detailfoto

Aptijt voelt zich niet verantwoordelijk voor het vulgaire dansgedrag van enkele kinderen op een feestje waar de band live optrad. Foto: dWT Archief / Stefano Tull

Stephen ‘Stuff’ Redout, medebandleider, benadrukt dat de verantwoordelijkheid bij de ouders van de kinderen ligt. Aanvankelijk had Aptijt een kinderrepertoire samengesteld, maar dat sloeg volgens de zanger niet aan. De volwassenen vroegen toen om de ‘normale’ liedjes te zingen, waarna de kinderen losgingen. Redout meent dat kinderen nabootsen wat ze in de opvoeding meekrijgen. “We springen vaak in, maar als je dat telkens doet, terwijl de ouders zelf niet opkomen, waarmee ben je dan bezig?”

Inmiddels is het filmpje ruim 460 keer gedeeld via Facebook en is er meer dan zeshonderd keer op gereageerd. Haast iedereen spreekt zijn afkeuring uit over de beelden. Zowel de ouders als de band krijgen kritiek. “Deze band staat erom bekend dat ze een bepaald soort muziek maken. Als deze ouders dan alsnog de keuze maken deze band te boeken, zou ik niet de band blamen, maar eerder de ouders”, aldus Lexi op Facebook. Deymaira vindt dat Aptijt niet had moeten doorspelen: “Belachelijk dit! Vind dat die jongens gewoon moeten kappen met spelen als ze die kinderen zo tekeer zien gaan, snap die moeders ook niet.” Jildys vindt dat alle volwassenen in de fout zijn gegaan. “Deze volwassenen hebben heropvoeding nodig.”

Hoewel de kinderen vlak voor de band tekeer gingen, zegt Redout dat hij pas bij het zien van de beelden werd geconfronteerd met wat zich heeft afgespeeld. “Ik vind het triest.” Hij wijst herhaaldelijk erop dat de band personen die zich misdragen moeilijk kan tegenhouden. “Anders dreigt mijn onderneming naar de knoppen te gaan.”

[van De Ware Tijd, 13 oktober 2014]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter