blog | werkgroep caraïbische letteren

Witte onschuld

door Carry-Ann Tjong-Ayong

Witte onschuld heet het boek van prof dr. Gloria Wekker, dat ze na haar emeritaat als hoogleraar Gender en Etniciteit uitbracht. Tegelijk voert ze aan dat witte onschuld niet bestaat.

 

Waarom roept ‘ras’ in Nederland zoveel reactie op. Er is racisme, maar benoem je het, dan kun je pek en veren verwachten

De kleurenblindheid die Nederlanders pretenderen te bezitten, de gelijkheid die zij nastreven, met evenveel kansen voor iedereen, ach wij weten wel beter, als zwarte vrouwen,

“De witte onschuld” noemt Gloria het fenomeen en dit zelffeliciterend beeld ziet zij overal terugkomen: wij hebben niets te maken met de slavernij en ons koloniale verleden, niets met de gewelddadigheden in Indonesië gepleegd door Nederlanders en wij konden er niets aan doen dat bijna alle joden in Nederland zijn afgevoerd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verband is volgens haar de preoccupatie met ras en de ontkenning van de geschiedenis.

Hoewel Gloria Wekker zich reeds jaren met racisme bezighoudt, is door haar boek, dat een paar jaar na haar vervroegd afscheid van de universiteit verschijnt, de belangstelling in de media voor het onderwerp toegenomen.

Ze lijkt ook bijna te jong om nu al op te houden met haar bezigheden, en dat zal zij hopelijk zeker niet doen.

Ik herinner mij een aantal jaren geleden dat zij een aantal buitenlandse hoogleraren en wetenschappers ontving in de Utrechtse Nicolaaskerk. Ik zat in de rolstoel beneden aan de trap te wachten toen een charmante zwarte vrouw met geblondeerde pijpekrullen op mij afkwam en vroeg of zij mij kon helpen. Ze stelde zich voor: “Angela Davis” “Oh, zei ik verrast, “Just as the famous Angela Davis from the seventies. We used to imitate her hair-do, afro-style” Ze lachte hartelijk. “Thank you, that was me….!” Ik was perplex. Mijn idool! En hier stond ik met haar in een Utrechtse kerk. Ik had vroeger haar poster aan de muur van mijn studentenkamer naast Che Guevara!

Maar deze keer was Angela er niet. Wel Philomena Essed die wij allemaal kennen vanhaar boek “Alledaags Racisme”, onze andere vrouwelijke wetenschapper, rolmodel van zwarte vrouwen in de diaspora.

Er zijn er nog meer. Wie kent bijvoorbeeld Fruhling Rijsdijk, die sinds maart 1999 in London aan het Kings College verbonden is als Reader in Statistical Genetics, bij het Institute of Psychiatry·

Of in Saramacca Dr. Betty Sedoc Dahlberg, die regelmatig naar de VS reist voor symposia en spreekbeurten. En natuurlijk Dr. Nadia Comvalius, die zelfs eerder dan Dr. Sophie Redmond arts in Suriname werd en gynaecoloog in New York. Sisa om trots op te zijn!

Cat, juli 2016

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter