Unmarried women do matter!
door Renuka Mohan
Hier sta ik dan. Een Hindostaanse vrouw van 32 jaar…succesvol, gelukkig en ongehuwd.
Al sinds mijn 10e wist ik dat ik arts wilde worden. Sinds toen heb ik gewerkt aan mijn droom en vandaag de dag ben ik al vijf jaren arts. Ik heb een baan die ik met heel veel plezier en liefde doe, ik heb mijn eigen klein onderdakje, dat mijn veilige haven is en een kleine huisartsenpraktijk. Voor een meisje uit boitie vind ik dat ik het goed heb gedaan.
Renuka Mohan
Helaas is onze samenleving, met name onze Hindostaanse samenleving een andere mening toegedaan. Anno 2016 wordt de waarde van een vrouw nog steeds bepaald aan de hand van haar burgerlijke staat. Een man die hoogopgeleid, ouder dan 30 jaar en nog vrijgezel is, krijgt een schouderklopje. “Goed gedaan jongen, je hebt eerst voor zekerheid en stabiliteit in je leven gezorgd.” Voor een vrouw ligt dat een stuk anders. “Je gaat geen ongehuwde man vinden na je 30e; alle goede mannen zijn nu al bezet” zijn enkele van de opmerkingen die je te horen krijgt.
Ben je ongehuwd, dan tel je niet mee in onze samenleving. Is de naam van een man niet verbonden met de jouwe, dan heb je als vrouw geen identiteit. Dan maakt het niet uit dat je een universitaire graad hebt behaald, een bepaalde titel draagt, een bepaalde positie bekleedt in de maatschappij. De naam van een man prijkt niet achter de jouwe, dus tel je niet mee.
Een andere veronderstelling is dat je ongelukkig bent wanneer je ongetrouwd bent. Dus je moet getrouwd zijn, wil je als vrouw gelukkig zijn in het leven. Sinds wanneer is het geluk van wie dan ook afhankelijk van de aanwezigheid van een levenspartner vraag ik mij af? Je bent een gelukkig mens of niet en een ander kan delen in of bijdragen tot je geluk. Niemand kan jou gelukkig maken als je uit je zelf niet gelukkig bent. Het is mooi en zeker het streven waard om een goede metgezel/ levenspartner aan je zij te hebben. Maar wanneer je als mens, als vrouw, die ene persoon nog niet bent tegengekomen, tel je dan niet mee als individu? Heb je geen bestaansrecht? Niet een ieders roeping is trouwen en kinderen krijgen. Moeder Theresa was niet getrouwd en had geen kinderen, maar de wereld is getuige van haar rol voor de mensheid. Wanneer ik getrouwde mensen spreek en ze vertel dat ik nog ongehuwd ben, volgt al heel gauw het advies “trouw nog niet meisje. Geniet van je vrijheid.” Hoe opmerkelijk is dit? Als trouwen zo gelukkig maakt, zou je een ander dat geluk dan ook niet wensen? Blijkbaar maakt trouwen toch niet zo gelukkig als men denkt/beweert.
Wat heel zwaar op mijn maag ligt, is dat een ongetrouwde vrouw wordt aangezien als eentje met laag moraal of iemand met slechte invloed. Het wordt als een “bad omen” gezien als je optrekt met oudere, ongetrouwde vrouwen. “Je gaat nooit trouwen als je blijft optrekken met ongetrouwde vrouwen; ongetrouwde vrouwen willen dat je als zij ook alleen blijft, ze vormen een belemmering voor je.” Niet een ieder heeft het geluk om de juiste partner meteen te vinden. Sommigen vinden hem vroeg, anderen wat later en anderen misschien niet in dit leven. Mag het ongetrouwd zijn een maatstaaf zijn voor je normen en waarden? Mag mijn keus om mijn leven te leiden naar mijn terms and conditions en mijn beslissing om pas te trouwen wanneer ik de man ben tegengekomen die meerwaarde geeft aan mijn leven onder de noemer losbandigheid geplaatst worden?
Ik heb hard gewerkt aan mijn identiteit, aan mijn zelfstandigheid, aan het plaatsen van mijzelf op de maatschappelijke ladder en ik protesteer tegen deze discriminatie! Ik protesteer tegen de minderwaardige behandeling van ongetrouwde vrouwen! Wij tellen ook en wij tellen degelijk! In elke familie is er zeker een ongetrouwde vrouw, by chance or by choice and we matter! Anno 2016 accepteer ik als jonge Hindostaanse vrouw deze discriminatie niet en durf ik dit bespreekbaar te maken.
WE UNMARRIED WOMEN DO MATTER!
[van Facebook]
RSS
Facebook
Twitter
