Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Visser Marieke
Paul Woei vereeuwigd in rijk geïllustreerd kunstboek
PARAMARIBO — Through the Eyes of Paul Woei. Visual Art Inspired by the Amazon Rainforest and its People. Images of Suriname through Seven Decades is de titel van het kunstboek dat dinsdag is gelanceerd op de 84ste jaardag van Paul Woei, één van Surinames bekendste kunstenaars. Chandra van Binnendijk en Marieke Visser werden vorig jaar juli door Woei’s echtgenote Jeanette benaderd om het boek te maken.
read on…De beknelling van Nola Hatterman en de Surinaamse School
door Michiel van Kempen
Een drama overkwam de unieke collectie die onder de naam Surinaamse School nu bijeen is gebracht in het Stedelijk Museum Amsterdam: na drie dagen gingen de deuren op slot vanwege covid-19. Nu de expositie weer publiek toelaat, kan die nog een kleine maand worden bekeken: 11 juli sluit de tentoonstelling alweer. Terugkijken kan niet, want er is geen catalogus bij de tentoonstelling. Wat een gemiste kans! Er is dan wel weer een prachtig boek verschenen over een van de kernfiguren van de expo: Nola Hatterman; geen kunst zonder kunnen.
read on…Naar de stilte: Shrinivāsi
Herinneringen aan Martinus Haridat Lutchman (geboren op Vaderszorg, Kwatta op 12 december 1925 en overleden te Willemstad, Curaçao op 26 januari 2019).
De beste boeken van 2018 – de Ware Tijd Literair
Cobi Pengels beste boek: Marlène van Niekerk, Agaat
In dit stukje de hoofdlijnen van het mooiste boek dat ik in 2018 las. Zuid-Afrika, tweede helft vorige eeuw. De dikste rode draad: die van de apartheid. Toch redt blanke boerin Milla een verwaarloosd, seksueel misbruikt zwart meisje uit haar ellendige situatie. read on…
Pride Show Suriname October 2018
[Bericht van Sranan Art]
U heeft lange tijd niets van ons vernomen maar … er is weer van alles gaande in ons land dat vermeldenswaard is, vooral op het gebied van de beeldende kunst! In deze tijden die voor de meesten van ons niet makkelijk zijn, zijn de LEUKE DINGEN lichtpuntjes en op die manier een belangrijk houvast. Oktober is een maand om bij veel dingen stil te staan, hieronder een aantal van deze zaken. In Suriname is de hele maand PRIDE Month Suriname en met trots hebben we kunnen zien dat de regenboogvlag dit jaar overal wappert! read on…
Paul Woei 80 jaar – 31 mei 1938 – 31 mei 2018
Eén van Surinames grootste kunstenaars is jarig vandaag, 31 mei 2018. Paul Woei viert zijn 80ste verjaardag. Vanaf zijn eerste stappen op het gebied van de beeldende kunst was duidelijk dat hij zijn geheel eigen weg zou volgen. Vaak een pionier. De eerste die diep het bos introk en weken bij de inheemse gemeenschappen verbleef die hem zo geinspireerd hebben – nog steeds – en die een rode draad vormen in zijn oeuvre, van de houten sculpturen tot zijn gedetailleerde, vaak zeer grote, schilderijen. read on…
Thema-avond Schrijversgroep ’77
Op 31 januari aanstaande heeft de Schrijversgroep ’77 haar eerste thema-avond voor dit nieuwe jaar. Zowel de Trefossa-stichting als NAKS zijn bereid om aanwezig te zijn op deze thema-avond. read on…
Wat ‘normaal’ is, is anders voor iedereen
door Marieke Visser
1996, Suriname – De vrouw van de kapitein van Semoisi kijkt me streng aan. Ze staat tegenover me, haar enorme blote borsten raken bijna mijn keurig bedekte boezem. Of ik getrouwd ben, vraagt ze me. Voor het gemak sla ik het verhaal van ‘getrouwd in mijn hart, geen ring voor nodig’ over en zeg ja. Waarom ik dan zo’n korte pangi aan heb. En waarom ik geen driehoekige doek erom heen gedaan heb. Weet ik niet hoe het hoort? Ik volg haar advies op en dat wordt met instemming begroet. Later die dag zeggen de andere vrouwen van het dorp dat ik op ze lijk. “I gers’ unu!” Ja, nu wel, met pangi tot over de knie en extra doek om mijn middel. We lachen samen. Dat voelt fijn. read on…
30 jaar De Ware Tijd Literair (I)
Een archief
door Hilde Neus
Deze Pagina is dertig jaar oud. Niet echt deze, maar de Ware Tijd Literair is 30 jaar oud en we gaan op 5 november het eenendertigste jaar in: nr. 1407. read on…
‘Hoop en liefde overwinnen’
door Marieke Visser
Als Deston Gaskin achttien jaar is, krijgt hij van de longarts op nogal botte wijze te horen dat hij, als het mee zit, nog anderhalf jaar te leven heeft. In De donkere tranen van zijn moeder van Hilli Arduin lezen we over het verdere verloop van Destons leven en wat deze jobstijding voor hem en zijn naaste omgeving, vooral voor zijn moeder, betekent. Maar ook voor stiefvader Leo, zusje Astrid en broertje Kenneth is het een enorme verandering. read on…
Ted Hughes & Sylvia Plath: ten onder gegaan in de modderstroom van onwaarheid
door Marieke Visser
Ik begin maar met een biecht. Jij zegt het stond niet erg hoog op mijn verlanglijstje. De hedendaagse Nederlandse literatuur volg ik al een tijd niet meer op de voet – voor zover ik dat ooit gedaan heb – en ook met de gelauwerde auteur Connie Palmen heb ik geen innige band. En een roman die gebaseerd is op de werkelijkheid, een soort zo-zou-het-gebeurd-kunnen-zijn-biografie, daar heb ik over het algemeen veel moeite mee. Als het onderwerp dan ook nog eens het tragische leven van mijn jeugdidool schrijfster Sylvia Plath en haar echtgenoot schrijver Ted Hughes betreft, twee mensen die ik al ‘volg’ vanaf mijn vijftiende, dan moet het vreemd lopen als het dan toch nog wat wordt, tussen dit boek als verhaal en mij als lezer … read on…
Lege handen lege buik; Ruimte geven aan verdriet
door Marieke Visser
Een boek over rouw bij doodgeboorte. Geschreven door een jonge vrouw die, samen met haar partner, in Suriname, vrij recent hun eerste kind op deze wijze verloor. ‘Vind je het niet moeilijk om zo een boek te bespreken?’ vroeg iemand mij. Mijn man en ik zijn ons eerste kind in 2001 aan wiegendood verloren. Dylan was vier en een halve maand toen hij overleed. Nee, ik vond het niet moeilijk om Lege handen lege buik te lezen. Natuurlijk is het heel verdrietig en is het een verhaal waarvan iedereen wil dat het niet verteld had hoeven worden. Maar ik ben Annegriet Wijchers ontzettend dankbaar dat ze Lege handen lege buik heeft geschreven; het is heel hard nodig in ons land dat er meer gepraat (en geluisterd!) wordt, ook als het om moeilijke zaken zoals dood, rouw en verdriet gaat. read on…
RSS
Facebook
Twitter
