Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Shrinivási
Michiel van Kempen – Kwatrijn
voor Shrinivási (1926-2019)
We lopen, beiden, aan de Waterkant
Je kijkt me aan maar ziet me niet
Alsof de wereld door je iris vliedt
Ik begrijp: ik zit al aan je binnenkant
Tiende Caraïbische Letterendag: spetterend beeld van het Caraïbische schrijven
Op zaterdag 8 oktober 2022 organiseerde de Werkgroep Caraïbische Letteren de tiende Caraïbische Letterendag, onder de noemer Alles is Anana. Daartoe openden zich de deuren van Het Nieuwe Instituut (HNI) in Rotterdam.
read on…Verleden, heden en toekomst van de Hindostaanse cultuur in Suriname en Nederland
Tekst van de Derde Jit Narain Lezing door Hans Ramsoedh en het co-referaat door Wierish Ramsoekh, 30 september 2022
door Dr Hans Ramsoedh
Inleiding*
Suriname, Dit land heb ik gekozen is het gedicht dat Shrinivási in 1968 schreef. Het is een nationalistisch statement waarin hij ondanks het harde bestaan een toekomst ziet voor de nakomelingen van de contractarbeiders. Shrinivási was de dichter van de verzoening, harmonie en eensgezindheid, de dichter die met zijn poëzie bruggen wilde slaan tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Suriname (Koefoed 1984).
read on…8 oktober: lustrumviering – 10de Caraïbische Letterendag
Alles is Anana – koop nu tickets
Op zaterdagmiddag 8 oktober vindt de 10de Caraïbische Letterendag plaats. Deze lustrumviering vindt plaats in het HNI in Rotterdam. Na ruim twee jaar uitstel vanwege corona viert de Werkgroep Caraïbische Letteren eindelijk een nieuwe editie, gewijd aan de grote voorlopers. Twintig schrijvers stellen zich de vraag: wie zijn onze helden? Bij deze gelegenheid verschijnt de bundel Dat wij zongen, met essays van 21 auteurs over 20 groten die hen voorgingen.
read on…Van de kust van Guinea naar de Brandaris op Bonaire, met een Caraïbisch poëziealbum
door Klaas de Groot
De kolossale verzameling Album van de Caraïbische poëzie, samengesteld en geredigeerd door Michiel van Kempen en Bert Paasman, is solide gegrondvest. Het boek heeft een voorwoord van Noraly Beyer en een inleiding, een indeling in 12 thema’s, bronnenlijsten, een register, veel voetnoten en vertalingen. Het boek oogt als een bloemlezing, dat is het gedeeltelijk; maar het is een echt poëziealbum, want er staat ook niet eerder gepubliceerd werk in.
read on…Misvattingen over Hindoestaanse immigranten, casus Magentaweg
door Bris Mahabier
1. Áji, bedankt dat je in Suriname bleef
Dit artikel is een uitwerking van mijn sociaalhistorische inleiding in het kader van de Hindoestaanse immigratieherdenking in het Eekta-gebouw in Den Haag op 4 juni 2022.
Het is wenselijk om eerst enkele onderbelichte aspecten van de geschiedenis van de Hindoestaanse immigranten in Suriname summier te benadrukken. Feiten waarvan ik vermoed, dat die van moderne geschiedschrijvers van de Hindoestaanse immigratie onvoldoende aandacht hebben gekregen.
read on…Het Album van de Caraïbische poëzie: dwars en geketend
Onrust tekent het Album van de Caraïbische poëzie, een bloemlezing met vier eeuwen verzen uit de voormalige Nederlandse West: Suriname en zes eilanden in de Caraïben. De ontwrichtende invloed van de slavernij is alom voelbaar in deze diverse bundel, van de gedichten van Shrinivási en Radna Fabias tot de rapnummers van Typhoon, en van de volkse liedjes tot de reclameteksten.
read on…Na caminda – Ainda na caminda; Erfgoedstudie als nieuwe dynamiek
Afscheidsrede van prof. dr Wim Rutgers aan de University of Curaçao, uitgesproken op zaterdag 11 december 2021
Mijn afscheid begint met een bekentenis. Toen ik in 2017, na tien jaar hoogleraarschap, afscheid zou nemen van de toenmalige UNA, bereidde ik een afscheidscollege voor, ‘Een cocolishi als metafoor’. Mijn aanstelling werd echter met een jaar verlengd en ik besloot de cocolishi op de in november van dat jaar gehouden Caran-conferentie op Aruba te presenteren.
read on…Hoogleraar Rutgers’ werk houdt eigenlijk nooit op
‘Na kaminda, ainda na kaminda’
door Martha van Bergen
Het was naar eigen zeggen zijn vierde afscheid, want eerder waren er ook pogingen, maar hij bleef toch almaar aan, eerst koos hij zelf twee keer voor een verlenging, terwijl hij wel afscheidsredes had voorbereid en toen kwam er corona en ging het afscheid niet door. Maar zaterdag was het dan zover, nu emeritus-hoogleraar, Wim Rutgers nam afscheid als hoogleraar van de University of Curaçao (UoC) en dat ging gepaard met het nodige ceremonieel, maar in aanwezigheid van vrienden en collega’s was het ook een klein afscheidsfeestje met mensen die Rutgers een warm hart toedragen.
read on…Taal geeft mij vleugels
De liefde voor lezen heb ik van mijn Chinese grootvader, Willem Tjong Ayong, die een kist vol boeken bezat en altijd achter in zijn winkel zat te lezen. Mijn vader, Fritz, heeft die liefde op ons overgebracht. Zowel mijn broertje Wim als ik konden al lezen toen we nog geen vier waren en boeken betekenden alles voor ons.
De ziel van Michiel
door Fred de Haas
Sla òm je blad
plons terug in je drijvend water
je verbeelde inzicht
Michiel van Kempen, ‘Het Eiland’
Genetica van een sombere cultuur
Het literaire werk van Surinaamse hindostanen in Nederland
door Michiel van Kempen
In 1986 vond in Paramaribo een opmerkelijke bijeenkomst plaats: het eerste congres gewijd aan het Sarnámi, de moedertaal van de Surinaamse hindostanen. Dat was zo bijzonder, omdat de culturele leidsmannen van de hindostanen – lees: de pandits, de priesters – nog bijna allemaal zo graag wilden vasthouden aan het Hindi, de linguïstische navelstreng met India. Een Hindi congres was er al eerder geweest in Suriname. Maar een congres gewijd aan de `boerentaal’, het Sarnámi, nooit eerder.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
