Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Ramcharan Nita
Welles nietes Mennonieten
door Nita Ramcharan
Bijkans een jaar wordt in alle toonaarden aan diverse bellen getrokken over de komst van Mennonieten in Suriname en lappen grond die naar hen zouden gaan. Veel mensen in het land hebben voor het eerst gehoord van deze groep die zich vanuit Europa in haast alle delen van de wereld heeft gevestigd. Rond 1540 is deze groep genoemd naar de priester Menno Simons uit Nederland. De Mennonieten, die een gesloten gemeenschap vormen, willen naar Suriname komen om onder andere aan landbouw te doen.
read on…Journalist Ramcharan krijgt koninklijke onderscheiding
PARAMARIBO — Journalist Nita Ramcharan is donderdag op de residentie van de Nederlandse ambassadeur een koninklijke onderscheiding toegekend. Ze werd namens de Nederlandse koning Willem-Alexander benoemd tot ‘Ridder in de orde van Oranje Nassau’. De onderscheiding werd haar in een kleine ceremoniële bijeenkomst opgespeld door ambassadeur Walter Oostelbos.
read on…Walter en het verdwijnen van zware wapens
door Nita Ramcharan
Precies een week geleden is het land opgeschrikt door de plotselinge dood van Walter Bouterse (26), zoon van Dino die zijn straf nog uitzit in de VS, en kleinzoon van ex-president Desi Bouterse. De eerste reactie van velen in de samenleving was ‘Walter zelfmoord, nooit’. Al gauw werd bekend dat het toch om suïcide ging. Daarvoor waren er genoeg stille getuigen en de situatie ter plekke. Walter blijkt zelfs enkelen geappt te hebben, waarbij hij de uren aftelde, zonder te zeggen wat er zou gebeuren bij uur 0.
read on…De totstandkoming van de expositie Kruderi van Erwin de Vries
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter (gezamenlijke collectie met Henry Strijk). Curator is de kunstenaar Harald Schole.
read on…Waarom ik gestopt ben met mijn column voor Starnieuws
door Sandew Hira
Achtergronden
Zes jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van een wekelijkse column voor de Surinaamse nieuwssite Starnieuws. Elke maandag stuurde ik de hoofdredacteur Nita Ramcharan steevast een mail met de tekst: “Hi Nita, As promised”. Na 347 columns ben ik abrupt gestopt. read on…
Rancune tegen media in strijd met persvrijheid
door Nita Ramcharan
Wereldwijd wordt vandaag stilgestaan bij de Internationale Dag van de Persvrijheid. Ook in Suriname gaat deze dag niet ongemerkt voorbij. De Amerikaanse ambassade heeft het voortouw genomen in de herdenking en maakt tijdens diverse activiteiten de balans van persvrijheid op. De Amerikanen geven hiermee ook een signaal dat nauwgezet ontwikkelingen rond persvrijheid in de gaten worden gehouden.
Er zijn in de ruim zeven en een halve maand regering-Bouterse/Ameerali zorgelijke rancune en beknotting van de persvrijheid te merken. Twee dagbladen krijgen geen uitnodigingen van het kabinet van de president omdat bepaalde publicaties niet in goede aarde zijn gevallen. Deze rancuneuze houding is ook te merken in het advertentiebeleid van de regering.
De media moeten ook ervoor zorgen dat ze sterke organisaties zijn, waarbij journalistieke principes hoog worden gehouden. Daarvoor zijn goed getrainde journalisten nodig. De beroepsethiek moet te allen tijde worden toegepast. De samenleving moet er op kunnen rekenen dat feiten kloppen en het nieuws niet gekleurd wordt met eigen meningen. Zelfcensuur is ook uit den boze. Journalisten moeten een betere waardering krijgen, waardoor ze niet om positieverbetering bezwijken voor de worst die hen wordt voorgehouden. Persvrijheid wordt niet alleen door de overheid maar ook door de media in gevaar gebracht. Het is goed om op deze dag ook de hand in eigen boezem te steken.
De STVS en SRS, twee staatsmedia, zijn onder controle van de regering. Bij deze media zijn personen geplaatst die ervoor zorgen dat de informatiestroom in lijn is met de opvatting van de machthebbers. Journalisten die werkzaam waren bij particuliere media, zijn in dienst genomen en ingezet bij deze media. Uiteraard kan de regering uit staatskas drie maal zoveel aan salaris betalen en zekerheden bieden die er niet waren. Dit zijn bekende methoden die toegepast worden om media uit te hollen. Voor 2009/2010 heeft Suriname een 35ste plaats gekregen. De uitdaging is om deze positie te verbeteren!
Bij het beleven van persvrijheid gaat het niet alleen om wetten. Democratie is ‘a way of living’. Het gaat om openheid, transparantie, verantwoording willen afleggen, kortom openbaarheid van bestuur. Het beleggen van een wekelijkse persconferentie, waarbij vaak geen afdoende antwoorden worden gegeven, is in strijd met openbaarheid van bestuur. Journalisten krijgen bij die gelegenheid niet de ruimte om echt vragen te stellen en door te vragen. Op deze manier wordt de democratie een farce.
President Desi Bouterse is ook al gestopt met zijn maandelijkse persconferentie. Zijn laatste persconferentie dateert alweer van vorig jaar. Het blijkt ook niet mogelijk te zijn om via perschef Clifton Limburg reacties te krijgen van de president. Als hij iets te zeggen heeft, doet hij dat liever via regeringsprogramma’s of in de talkshow op SRS. Limburg leverde vroeger zoveel kritiek op de eenzijdige keuzes die de vorige president maakte, maar vervalt in hetzelfde stramien. Kortom: de persvrijheid is op papier gegarandeerd, maar de beleving ervan laat nog veel te wensen over.
[uit Starnieuws, 3 mei 2011]
Stichting Moiwana presenteert jubileumboek
door Diederik Samwel
Op de Internationale Dag van de Rechten van de Mens heeft stichting Moiwana vanochtend het jubileumboek over het bestaan van de stichting gepresenteerd. In het boek zijn volgens Edwin Noordzee, bestuurslid van stichting Moiwana, de hoogte- en dieptepunten uit het ruim twintigjarige bestaan terug te vinden. Noordzee noemt drie cases als belangrijkste wapenfeiten: die van de slachting bij het dorp Moiwana in 1986, de Aloeboetoe-case en de zaak van Ashok Gangaram Panday. De stichting heeft de drie dossiers met succes voorgebracht bij de Inter-Amerikaanse Commissie voor de rechten van de mens.
Nita Ramcharan stelde tijdens de boekpresentatie dat het geen gemakkelijke opgave was om het boek te maken. Tijdens de research en het schrijfwerk werd het haar nu en dan zwaar te moede: “Het doet veel met je om stil te staan bij wat mensen elkaar in dit land hebben aangedaan. Misschien is dat ook het ergste wat een maatschappij kan overkomen: dat burgers elkaar de verschrikkelijkste dingen aandoen.”
Ramcharan vindt dat het werk van stichting Moiwana om de mensenrechten te beschermen en te waarborgen eigenlijk nooit ophoudt. Ze noemde de Moiwana-case als voorbeeld: “Die staat nog recht overeind. Eigenlijk staan we nog nauwelijks aan het begin van de wederopbouw van het dorp Moiwana. En van een strafproces is voorlopig ook geen sprake.”
Volgens Ramcharan is er in Suriname onvoldoende waardering voor de bescherming van de mensenrechten: “Ook al maak je er niet altijd vrienden mee, het vormt een versterking van de democratie.” Ze verwees daarmee naar oprichter Stanley Rensch, die zich had laten ontvallen dat hij met het werk voor stichting Moiwana op den duur geen vrienden meer overhield. Rensch kon zelf niet bij de presentatie aanwezig zijn. Justine Eduards, juriste bij stichting Moiwana, nam in zijn plaats het eerste exemplaar in ontvangst.
Ook de Amerikaanse ambassadeur John Nay kreeg een exemplaar van het jubileumboek uitgereikt. In een korte voordracht benadrukte Nay het belang van de mensenrechten: “Respect voor de rechten van de mens is van vitaal belang voor de maatschappij. Zonder mensenrechten, zonder veiligheid en zonder een duidelijke rechtstaat komt een maatschappij niet vooruit”, zo zei Nay, die deze woorden voor de gelegenheid in het Nederlands uitsprak.
Tijdens de boekpresentatie kwam ook de huidige positie van stichting Moiwana ter sprake. Omdat ontwikkelingsorganisatie Cordaid zich vanaf 2011 terugtrekt uit Suriname valt de belangrijkste financier weg. Volgens bestuurslid Noordzee is de stichting in contact met verschillende potentiële donoren: “We hebben projectvoorstellen ingediend en hopen dat we door kunnen gaan met ons werk. Een groot probleem vormen vooral de kosten voor de overhead; ons kantoor en ons personeel.”
[overgenomen van Starnieuws, 10 december 2010]
De Surinaamse kranten
door Rolf van der Marck
Distributie
De dikwijls moeizame verkrijgbaarheid van kranten hier in Suriname deed mij op het onderwerp reflecteren. Want het is nu eenmaal zo dat je de straat op moet wil je een krant lezen. Niet dat dit vreemd is, in de Verenigde Staten van Amerika bijvoorbeeld is het niet anders. Tenslotte kost een distributiesysteem voor abonnées veel geld en brengt het heel veel rompslomp met zich mee.
Op zich hoeft het nog geen ramp te zijn dat je voor de krant de straat op moet om bij Omu op de hoek je krant te halen, maar…, je moet er meestal wel op tijd bij zijn om niet achter het net te vissen, want dáár zit ‘m de pijn. Je hoeft niet verbaasd te zijn als je ‘s morgens om negen uur/half tien geen krant meer kunt krijgen. En ongetwijfelkd is dit probleem te wijten aan de uitgevers, die er kennelijk niet aan willen om de niet verkochte kranten tegen terugbetaling weer in te nemen.
Toch zou dát moeten worden ingevoerd, het kost de kranten enkel de organisatie van het ophalen en terugbetalen. Ze laten de drukpers 3 minuten langer draaien, kost hun nauwelijks meer dan het méér verbruikte papier (daarom heeft Times of Suriname zo’n hoge oplage!), en de ‘nieuws gierige’ lezer is gedurende de hele dag terecht om z’n krantje te halen. Per saldo spelen ze dan misschien nog quite ook! Suggestie?, heren uitgevers?
Persvrijheid
Eenmaal aan het reflecteren over kranten, kwam ik op het hoofdstuk van de persvrijheid. Nee, niet in die zin dat er in Suriname geen persvrijheid zou bestaan, de gemiddelde Surinamer –en zeker de journalist– legt zich zelf al genoeg beperkingen op, maar de persvrijheid van het journaille op de te onderscheiden kranten bedoel ik. Als het goed zou zijn was er bij elke krant een redactiestatuut aanwezig om de scheiding tussen de onderneming en zijn verantwoordelijkheid enerzijds en de redactie en zijn verantwoorde- lijkheid anderzijds concreet vast te leggen en te bewaken, maar helaas wringen daar veel schoenen.
De West
Ongetwijfeld de nestor van de Surinaamse kranten is het avondblad De West met z’n eerst kort geleden gevierde eeuwfeest. Maar aangezien daar de functies van directeur/eigenaar en hoofdredacteur verenigd zijn in de persoon van George Findlay is er nooit een ‘conflict of interest’. Hier dus ook nooit een probleem aan welke zijde van het politieke spectrum je de krant moet plaatsen, want de vader van George Findlay was naast krantenuitgever ook een vooraanstaand politcus aan de zijde van de NPS, en de appel is bepaald niet ver van de boom gevallen.
de Ware Tijd
Alhoewel decennia jonger dan De West mogen we de Ware Tijd, eigendom van de niet onbemiddelde ondernemers-familie Jong Tjien Fa, toch wel de senior van onze ochtendbladen noemen. Een aantal jaren na een aantal crises heeft de krant het moeten doen met een aantal adjunct-hoofdredacteuren, maar sinds zeer kort is er weer een heuse hoofdredacteur, die zelfs stage heeft gelopen bij NRC Handelsblad in Nederland. Hopelijk heeft zij ter lering ook inzage gehad in het daar vigerende redactiestatuut om het ook hier te kunnen implementeren, alhoewel de geschetste voorgeschiedenis van deze krant mij alle reden geeft om daar aan te twijfelen. Politiek gezien zou ik dWT willen karakteriseren als rechts van het midden en Nieuw Front ‘angehaucht’.
Times of Suriname
Het ochtendblad Times of Suriname, dat zojuist zijn eerste lustrum heeft gevierd, is de creatie en het eigendom van Dilip Sardjoe, groot-ondernemer en de huidige voorzitter van de Basispartij voor Vernieuwing en Democratie (BVD), die zich had aangesloten bij de door de Nationale Democratische Partij (NDP) gevormde Mega Combinatie, maar die zich na voorspelbaar ongenoegen daaruit ook weer snel heeft teruggetrokken. Bij de oprichting van zijn krant heeft hij –voorbeeldig– de ervaren journaliste Nita Ramcharan aangesteld als hoofdredacteur, mét redactiestatuut en al, maar dat kon natuurlijk niet lang standhouden. Sindsdien is ToS volledig Sardjoe/BVD-‘centered’.
Dagblad Suriname
De jongste telg aan de Surinaamse ochtendbladen-stam is Dagblad Suriname, dat zich door z’n afzichtelijke typografie en schreeuwerige opmaak op tabloid-formaat min of meer –en met succes– profileert als de Nederlandse Telegraaf. De krant is eigendom van M.A. Faried Pierkhan, tevens eigenaar van Radio Paramaribo (Rapar), en één van Suriname’s eertijdse ‘wegwerp-ministers’. Met z’n overvloed aan Bollywood-plaatjes is de etnische verbondenheid van DS gemakkelijk te raden. Politiek gezien is de krant ergens links van het midden te situeren.
Envoy
Als kleizoon van een krantenuitgever, die aan het einde van de 19e eeuw zijn krant omzette in een Naamloze Vennootschap om vervolgens de aandelen te verkopen aan derden, dit omdat de krant volgens hem geen privé bezit mocht zijn, zou ik de Surinaamse krantenuitgevers willen toewensen dat zij iets van dat wijze inzicht van mijn opa zouden overnemen.
———
(dit artikel is gelijktijdig geplaatst op www.surinamestemt.com)
Nieuwe Surinaamse nieuwssite
Nita Ramcharan, voormalig hoofdredacteur van het grootste Surinaamse dagblad de Ware Tijd, heeft met haar bedrijf Network Star Suriname een nieuwe nieuwssite gepresenteerd: www. starnieuws.com. Met de site wil Network Star Suriname in eigen land maar ook daarbuiten iedereen 1×24 uur nieuws over het land aanbieden. Nieuws van de eerste hand. De nieuwssite bevat nieuwsberichten, video’s, foto’s, columns, verkiezingsinformatie, politieke ontwikkelingen en analyses. Ook biedt het jongeren een podium voor hun ideeën en vragen. Suriname heeft er dus weer een nieuw, wereldwijd bereikbaar nieuwsmedium bij.
read on…
RSS
Facebook
Twitter
