Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Porter Nicolaas
Caraïbische slaven werden na de afschaffing van de slavernij nog steeds op wrede wijze in Suriname tewerkgesteld
door Evelin-Pierre Dumfries
Op 1 juli 2023 herdenkt het Caraïbisch overzees deel van het Koninkrijk der Nederlanden en Suriname 160 jaar afschaffing van de trans-Atlantische slavernij. Echter, deze afschaffing op 1 juli 1863 betekende niet dat de slavernij daadwerkelijk voorbij was.
read on…Caribische identiteiten: ‘Terugkeer naar het geboorteland’
Aimé Césaire, 1931-2008
door Fred de Haas
Exotisme, pseudo-Afrikaans, de echte kleurling, dood van de ‘négritude’, de innerlijke strijd van Aimé Césaire, terugkeer naar het land van geboorte, de taal van Césaire, assimilatie met Frankrijk, identificatie met Haïti, een Frans-Caribische bloemlezing.
read on…Tweeëntwintigste Literaire Vertaaldagen
Op vrijdag 15 januari vindt als onderdeel van de online vertaalateliers van het Nederlandse Vertalershuis als atelier 4 een vertalersdriehoek plaats met drie deelnemers: Carel de Haseth, Franc Knipscheer, Olga Rojer. Het atelier gaat over het vertalen van en naar het Papiaments.
read on…The whiteness of gender and people of colour
by Helen Weeres
I, the writer of this paper, am a white woman and I will not deny that this affects the writing and analysis performed in this paper. Due to my being white I have lived a life of certain privilege and obliviousness, so please keep this in mind as a critical perspective on my writing as you are reading this paper. Additionally, I admit that I am not necessarily the person that should be given the opportunity to write a paper on this topic that might be published online, for I believe that a person of colour would provide the reader with more ‘real’ and insightful thoughts on this specific topic. read on…
Dean Bowen – Gedicht
Zonder titel
ik ben herboren tussen zwarte lichamen,
onder een dek, herboren, zag niet de oceaan die me bracht naar waar je
dit lijf wilde werken
tot de botten ontbloot
het schip uit zeeland was vigilante gedoopt
en wij zouden onszelf breken voor jou
we kaapten het schip,
maakten van onszelf een vrijheid in het jaar van jullie vader 1780 read on…
Change is good
by Bonnie van der Lee
History is present
If I would have to summarize this course I would say that during it we’ve talked about the history of slavery and colonialism and in particular how this is still seen and felt today. Due to the fact that we had guest lecturers every week this gave us a unique insight into multiple different fields and opinions. This essay will focus on protecting cultural heritage through dance (Aminata Cairo), change through activism and preserving of black history (Mitchell Esajas) while also taking into account the actuality of slavery past (Wayne Modest). read on…
Diversiteitsbeleid is een hol modewoord om subsidiepotten open te breken
door Seada Nourhussen
Dagelijks krijg ik e-mailtjes met verzoeken om zitting te nemen in een panel, een debat te leiden of een lezing te geven. Ik zou er mijn baan van kunnen maken.
Maar meestal zeg ik nee. Vooral om ‘in debat’ te gaan over racisme. Want in Nederland is racisme geen feit of onrecht dat bestreden moet worden, maar een enigma dat tot in de eeuwigheid bediscussieerd moet worden. Clubs die in hun doelstellingen ‘iets met diversiteit’ hebben opgenomen komen ook vaak bij me aankloppen. Ze zijn compleet wit, maar hebben spatjes andere kleuren nodig op een podium. Staat leuk op de website en klinkt goed in het jaarverslag. Want dat is ‘diversiteit’: een paar mensen die niet wit zijn tijdelijk het gevoel geven dat ze meetellen. En weer door met de status quo. read on…
Henry Louis Gates Jr. on Identity, History and the Most Amazing Facts
by Lily Rothman
The scholar is busy with a new book, 100 Amazing Facts About the Negro, a forthcoming anthology and the fourth season of Finding Your Roots. read on…
Beschaving en identiteit; de moeizame strijd tegen “kolonialisme in de psyche”
door Anneke Visée
“als een koele warmende bries uit asia
is je zaad in sranan gevallen
china, india en indonesia
hebben samengespannen
hebben je geschonken aan mijn land
als ik afrika en amerika
kan oculeren in je takken
zal de wereld jaloersen op het nieuwe ras
vijf sterren zullen zich dan eindelijk
hebben verenigd tot één”
(Uit gedicht “Eén ster” van de Surinaamse dichter en politicus Robin ‘Dobru’ Raveles) read on…
Bernardo Ashetu en de magnetische pool
door Klaas de Groot
Kort na de Tweede Wereldoorlog maakt de jeugdige Hendrik George (Henk) van Ommeren zijn eerste scheepsreis op de Koningin Juliana langs de Surinaamse kust, vertelt Michiel van Kempen in een Bzzlletin artikel uit 1998. Van Ommeren is dan nog geen twintig, hij is van 1929. Na de ULO in zijn geboorteplaats Paramaribo, aan de Hendrikschool, afgerond te hebben, heeft hij een telegrafistencursus op het vliegveld Zanderij gevolgd. read on…
In Memoriam Els Moor 14 maart 2014
door Albert Roessingh
Lieve Els,
Laten we eerst vaststellen dat je de manier waarop we hier afscheid van je nemen absoluut niet gewild zou hebben. Want je wilde in alle stilte, zonder enige bombarie of poeha, heengaan. Dat we het niettemin toch doen heeft een reden….
We doen dat omdat er zoveel mensen je ontzettend dankbaar zijn en dat willen we niet onder stoelen of banken steken. We doen dat omdat Suriname – zoals iemand me schreef – een bijzondere vrouw heeft verloren. En daar moesten we, wilden we gezamenlijk aandacht aan schenken. read on…
De onbegrijpelijke maar mooie taal van Antoine de Kom
door Nicolaas Porter
De nieuwe kleren van de keizer is een sprookje, opgetekend door Hans Christian Andersen. Het verscheen in 1837. In dit sprookje wordt de keizer bedrogen door twee kleermakers die hem nieuwe kleren aansmeren die alleen maar door heel slimme mensen gezien kunnen worden. De keizer gelooft dat anderen de kleren kunnen zien en besluit – helemaal in zijn blootje – zichzelf aan het volk te vertonen. Het volk ziet de keizer naakt rondlopen, maar niemand durft er iets van te zeggen, totdat een klein jongetje uitroept: ‘Hé, kijk, de keizer loopt in z’n blootje!’
Dit sprookje kwam onmiddellijk in mij op toen ik voor de eerste keer de nieuwe gedichtenbundel, Ritmisch zonder string, van Antoine de Kom las. Daarmee wil ik niet de rol op mij nemen van het kleine jongetje in het sprookje, maar laat ik het dan toch maar gewoon onverbloemd zeggen: ik snapte er geen reet van! Als je zoiets overkomt als min of meer ervaren recensent van poëzie, dan heb je een aantal opties: de eerste makkelijkste optie is de opdracht, iets over de bundel te schrijven. De tweede optie bestaat uit iets zeggen in de trant van: volgens mij is de dichter een behoorlijk ingewikkeld warhoofd. De derde, moeilijkste, optie is toegeven dat je de ballen verstand hebt van poëzie of gewoon vaststellen dat je een domkop bent.
Nu ken ik ook het andere werk van Antoine de Kom waaruit te concluderen valt dat hij alles behalve een warhoofd is. Ik ken ook mijzelf goed genoeg om vast te stellen dat ik meestal over een redelijke intelligentie beschik. Nu weet ik ook uit ervaring dat poëzie iets is waar je een tijdje mee moet leven. Daarom nam ik de bundel mee naar bed en las ik er elke dag een gedeelte uit. Soms meerdere keren. Maar hoe ik ook mijn best deed, het meeste werk bleef een min of meer gesloten boek voor mij. Wat uiteindelijk overbleef was een gevoel voor de schoonheid die uit het taalgebruik van de dichter oprees. Plotseling realiseerde ik me dat je van de aanwezigheid van een vrouw kan genieten zonder haar werkelijk te begrijpen. Iets wat veel mannen dagelijks ervaren! Het kost ons mannen vaak jaren van toewijding om werkelijk door te dringen tot het gedachtepatroon van een vrouw. Maar zoveel tijd had ik niet gekregen van de redactie en ik besloot op zoek te gaan naar een gedicht wat mijn ervaring enigszins benaderde, een gedicht waarin ik schoonheid en liefde kon ervaren. Toen kwam ik uit bij het eerste gedicht in de bundel:
je haar is zilver en je bed
van goud. dit huis ons uur
waar je vingers verdwalen
nu mijn onderbuik zichzelf te buiten gaat.
je peinst je
denkt aan alles dacht je
midden in fel zoeklicht tussen
bladeren het regende
in stromen toen veranderden tuin en tuin
in wat die werd –
een uitgestrekt groen veld
vlak bij de zee waar vogels
op het smalle strand paarse druiven
komen stelen, druiven die groeien
langs de rotswand.
je stond daar klaar met lange
witte vellen in je handen.
je droeg een mantelpak, laag uitgesneden
blouse.
je legde alle vellen een voor een
verdwenen vellen achter de glazen
katheder. stoelen zwegen onbezet.
toen kwamen ze.
Dit gedicht ontroert me, raakt me ergens diep van binnen, maar vraagt u me alstublieft niet waarom. Want ik moet u het antwoord schuldig blijven. Wat ik wel kan zeggen: dit gedicht bracht me weer terug naar de kern van alle poëzie: de schoonheid en de kracht van het onzegbare! In die zin is de nieuwe bundel van Antoine de Kom een aanrader voor alle mensen die van poëzie houden want hoe onbegrijpelijk soms de schoonheid van een door en door geïndividualiseerde en intieme taal, gesproken vanuit een onkenbaar hart ook is, het blijft een verheffende en mystieke ervaring. Tot slot wil ik mij verontschuldigen tegenover Antoine de Kom. Ik realiseer me heel goed dat dit stukje in een bepaald opzicht meer over mijzelf gaat dan over zijn bundel, maar zonder deze persoonlijke ontboezemingen kon ik zijn doordringende poëzie niet recht in de ogen kijken. Voorlopig blijft zijn bundel een onmisbaar onderdeel van mijn nachtkastje. Dat is iets wat zeker is.
Antoine de Kom: Ritmisch zonder string; omslagontwerp Brigitte Slangen, omslagbeeld Wilgo Vijfhoven, boekverzorging Hannie Pijnappels. Amsterdam-Antwerpen: Em. Querido’s uitgeverij bv, 2013. isbn 978 90 214 4733 9.
Antoine de Kom is met deze bundel genomineerd voor de belangrijkste poëzieprijs van Nederland, de VSB-poëzieprijs. Eindejaar wordt bekend wie van de vijf genomineerden de prijs krijgt.
RSS
Facebook
Twitter
