Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Oedayraj Singh Varma Tara
Gezichten van Rinaldo Klas
Vanaf maandag 28 oktober 2019 tot half januari 2020 is in het sociëteitsgedeelte van Arti et Amicitiae in Amsterdam de tentoonstelling te zien van veelal Surinaamse kunstenaars uit twee privé collecties van Arti-leden: Carl Haarnack en Myra Winter. Aan de hand van kunstwerken uit de collectie en/ of archiefmateriaal zal Myra Winter in de aanloop en tijdens duur van deze tentoonstellingen haar persoonlijke herinneringen en anekdotes vastleggen. Vandaag deel 6.
read on…Continuïteit door overdracht
Stichting Symposium Organisatie Nederland en St Bondru FM (Omroep) organiseren op donderdag 20 oktober 2016 een debat over de toekomst (Politiek, Mens en Maatschappij), Overdracht (wat en hoe), Historie (herdenken en vieren), Heden (beheer), Toekomst (tradities, innovatie, flexibiliteit, tolerantie, veiligheid, besluiten), Continuïteit door Overdracht: (advies, lezingen, participatie, implementatie). read on…
Carry-Ann Tjong-Ayong – Whatever happened to Tara
Het is alweer een klein jaar geleden dat wij haar het laatst opzochten. Ooit de hoop van de migrantengemeenschap in Amsterdam werd zij van de ene dag op de andere smadelijk verguisd door heel Nederland en door de partij, die zij ruim 20 jaar met hart en ziel vertegenwoordigde.
Met stijgende ontzetting maakten wij de val mee van de vrouw, die alle allochtonen in Nederland vertegenwoordigde en waar nodig verdedigde. Zij zette haar huis altijd wijd open voor wie dat nodig had en menig Hindoestaans of Creools meisje vond in haar een warme moederfiguur.
Het verbaasde mij dan ook zeer dat die jonge vrouw, die maanden in haar huis woonde en zich te goed deed aan de rijk gevulde tafel, haar pinpas gebruikte voor alle persoonlijke inkopen, dat juist die vrouw een roman over haar weldoenster schreef, waar het venijn van afdroop. Maar dergelijke romans verkopen nu eenmaal goed.
Wij hadden al die jaren meegemaakt dat Tara, warhoofdig als zij was, haar administratie liever overliet aan haar trouwe partner. Dat zij haar geld kwistig uitgaf aan wie er maar om vroeg, maakte dat er steeds meer mensen een beroep op haar deden. En nooit vergeefs. Zij zette een bureau op voor migranten in nood, zorgde er voor dat illegalen medische hulp konden krijgen, was goede maatjes met de Amsterdamse politie en de overheid en stelde haar huis open voor o.a. politici. De GroenLinks parlementariërs en raadsleden deden zich op de zondagen steevast te goed aan haar goed voorziene tafel met staaltjes van kookkunst en drank.
Toen zij de Tweede Kamer verliet in een staat van volslagen ontreddering en verwarring, was er haast geen enkele tafelgast meer te vinden, die een goed woord voor haar over had. Ik ken er vijf, waarvan een inmiddels is overleden.
Stilzwijgend werd zij in de ban gedaan door de eens zo trouwe “vrienden”.
Wij bleven in haar geloven, samen met de twee bejaarde tantes, die in tranen waren. “Zij is ziek!” snikten zij. En dat wisten ook wij. Al die jaren van dreiging en intimidatie door extreem rechts gaan je niet in de koude kleren zitten.
Dat hadden wij immers zelf meegemaakt. Onze toen nog jonge kinderen werden op straat bedreigd. Onze dochter belandde in het ziekenhuis toen een auto haar aanreed en vervolgens doorreed. Ik werd thuis, een paar honderd meter verder, door de politie op de hoogte gebracht. “Niet schrikken mevrouw, maar uw dochter is naar het ziekenhuis gebracht.” We werden thuis, door de politie opgehaald. De fiets was totall loss. Zij had godzijdank slechts wat schrammen, kneuzingen en een hersenschudding. Onze zoon werd regelmatig in elkaar geslagen. De laatste keer hield hij er een gebroken arm aan over. Maar bij de partij moest je er niet mee aankomen. Het verband met een politieke functie werd nooit gelegd. Of dat je kinderen je kwetsbaarste plekken zijn.
De jaren die volgden bleven wij Tara opzoeken, samen met een enkele trouwe vriend.
De anderen bleven weg en wilden zelfs niet over haar praten. De tantes bleven haar liefdevol vertroetelen. Langzaam zagen wij haar herstellen. Maar de prachtige,
goedgevulde, flamboyante vrouw was een schaduw van zichzelf geworden. Broodmager, gedesillusioneerd, niet bitter, maar verslagen, woont zij in haar eenvoudige woninkje in Amsterdam. Blij met bezoek praat zij over de dingen van de dag. Leest zij wat. Kookt zij een lekkere maaltijd. Houdt zij haar tuintje bij.
Dappere Tara. Voor mij is zij een wereldwijf.
cat 1/1/2011
.
RSS
Facebook
Twitter
