Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: Ferrier Joan
Eredoctoraat voor Cynthia Mc Leod
Cynthia Mc Leod, schrijfster van historische romans, krijgt een eredoctoraat van de Anton de Kom Universiteit van Suriname.
read on…Vrouwelijke voetstappen in de geschiedenis zichtbaar gemaakt
1001 vrouwen in de 20ste eeuw
door Chandra van Binnendijk
Je zou het niet gauw denken, maar er bestaan écht geschiedenisboeken die zich net zo smakelijk laten lezen als een goede roman. Zo een uitzonderlijk boek is 1001 vrouwen in de 20ste eeuw (2018), samengesteld door historica Els Kloek. Even meeslepend als de legendarische verhalenvertelster Sheherazade die haar leven wist te redden door duizend-en-een-nachtenlang spectaculaire verhalen te vertellen aan de man die haar wilde onthoofden, zo boeiend voert Els Kloek de lezer mee door de geschiedenis van de vorige eeuw, aan de hand van de levensverhalen van duizend-en-een interessante vrouwen.
read on…Joan Ferrier Fonds opgericht met drie ton voor emancipatie
door Roy Khemradj
Het Oranje Fonds eert Joan Ferrier met de instelling van een geoormerkt fonds dat haar naam draagt. De komende vijf jaar wordt 300.000 euro vrijgemaakt voor projecten op het gebied van emancipatie in de breedste zin van het woord binnen Nederland en het Caribisch deel van het Koninkrijk. Deze mededeling deed Joop Wijn, voorzitter van het bestuur van het Oranje Fonds gisteravond tijdens de Johan Ferrier Lezing in de Koningskerk van de EBG in Amsterdam. read on…
Overweldigende opkomst bij begrafenis Joan Ferrier
door Roy Khemradj
Ruim 700 personen hebben op 15 maart de ‘Dankdienst voor haar leven’ van Joan Ferrier bijgewoond aan de rand van het rustieke Oegstgeest in het Groene Kerkje.
read on…‘Wat blijft is de onbreekbare kracht van vrouwen’
In memoriam Joan Ferrier
Op Internationale Vrouwendag 8 maart overleed een bijzondere vrouw: Joan Ferrier, voormalig directeur van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit.
read on…In memoriam Joan Ferrier
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Joan. Zij werd geboren onder de hoede van mijn vader. Haar ouders waren goede vrienden van ons. Reeds maanden zagen wij tante Edmé met haar groeiende buik bij ons op het balkon of in de tuin zitten. Ik mocht de zachtgekleurde flanellen onderzettertjes voorzien van een geborduurd randje. Trots was ik.
Het kleine meisje arriveerde. “ Ze heet Joan”, zei tante Edmé. Naar haar vader, wist ik. Nieuwsgierig keek ik naar het kleine poppetje met korte zwarte krulletjes. Zij groeide voorspoedig, een pittig ding dat toen zij ging praten heel wijs bleek.
Zij leerde vlot en was heel geïnteresseerd in alles. Die brengt het ver, zei men. En dat bleek ook toen zij na haar studie orthopedagogiek van alles opzette met migrantenjongeren, later werd zij de stuwende kracht achter E-Quality voor emancipatie van vrouwen en zat zij diverse organisaties voor Suriname voor.
Dat zij het laatste decennium ernstig ziek was heeft het grote publiek nooit gemerkt. Joan was overal met haar tomeloze energie.
Op 8 maart Internationale Vrouwendag nam zij voorgoed afscheid. Juist op deze dag als symbool voor haar nooit aflatende strijd voor vrouwenrecht.
Wij zullen haar missen, de Ferriers, de Tjong-Ayongs en al die anderen.
Cat, 9 maart 2014
Joan Ferrier overleden
Joan Ferrier, voorzitter van de Amsterdamse Stichting Herdenking Afschaffing 150 jaar Afschaffing Slavernij, 2013 is vanmiddag, zaterdag 8 maart 2014, overleden na een kort ziekbed. Zij werd 60 jaar.
Joan Mary Ferrier (Paramaribo, 14 december 1953) werd geboren als dochter van Johan Ferrier, de eerste president van Suriname, en van Edmé Vas, lerares. Ze is een oudere zuster van de politica Kathleen Ferrier, en is een jongere halfzuster van de auteurs Cynthia Mc Leod en Leo Ferrier.
Ferrier studeerde orthopedagogiek aan de Rijksuniversiteit Utrecht en werkte vervolgens bij het Sociaal Agogisch Centrum van het Burgerweeshuis waar zij tenslotte coördinator werd van twee opvanghuizen voor Marokkaanse kinderen. Daarnaast was zij docente Transculturele pedagogiek aan de Hogeschool van Amsterdam en wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Amsterdam. Toen in 1997 vier emancipatieorganisaties voor vrouwen besloten te fuseren, werd Ferrier per 1 januari 1998 directeur van het nieuwe Instituut voor Gender en Etniciteit, dat in de loop van dat jaar werd omgedoopt in E-Quality. Zij bleef dat tot 2012.
In 2008 is zij verkozen tot “Zwarte vrouwelijke manager”. Vanaf mei 2012 is ze directeur/eigenaar geweest van een eigen consultancybureau.
Ferrier is bestuurslid geweest van Ombudsvrouw Amsterdam, Technika 10, Young Women’s Christian Association en de Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO). Ook is ze initiatiefneemster en bestuurslid geweest van de Stichting Johan Ferrier Fonds.
In 2011 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau vanwege haar inzet op het terrein van emancipatie, gezin en diversiteit.
[bron: Wikipedia]Op 21 juni 2013 leidde Joan Ferrier in de OBA de derde Cola Debrotlezing in, die werd gegeven door Antoine de Kom. De Werkgroep Caraïbische Letteren wenst alle nabestaanden veel sterkte.
Klik hier voor De Nachtzoen van Joan Ferrier (IKON).
2013 excursies naar Tilburg, wandelingen in Haarlem en take pArt in art in Katwijk
door Dineke Stam
Hét thema van 2013 voor mijn werk was het slavernijverleden. In januari, maart, april en september met bijzondere busexcursies naar de expositie Zielenzorg en zielenmoord, over Peerke Donders en de slavernij. Dankzij de goede samenwerking met het Peerke Donderspaviljoen, Petra Robben, Jenny Wesly, Noraly Beyer, Lianne Leonora, Alex van Stipriaan, Stacey Esajas, Jetty Mathurin, Joan Ferrier, Alice van Gorp, Ray Blinker, Rihana Jamaludin en chauffeur Bertus beleefden randstedelingen een unieke dag in Tilburg. Alle deelnemers bedankt voor de interessante programma’s.
read on…Katibu di Shon: Tania Kross excelleert!
door Rudy Henriquez
Gelukkig, want het was ‘against all odds’. Er was namelijk een uitputtend voorprogramma. Nadat een fotowedstrijd over slavernij voor middelbare scholieren was gepresenteerd en de drie winnaars het podium weer verlieten, kwam Joan Ferrier, voorzitter van de Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013, tevoorschijn. De jongeren moesten terug, riep spreekstalmeester Noraly Beyer, want Joan moest met ze op de foto. Maar een fotograaf moest nog worden opgetrommeld.
Toen dat alsnog geregeld was, begon Ferrier aan een eindeloze speech waarin ze niet alleen een terugblik gaf op de herdenking van de afschaffing van de slavernij – die wij allemaal al hadden bijgewoond of op de televisie hadden kunnen volgen – maar ook alle (en dan bedoel ik ALLE) sponsors wilde bedanken. Vermoeide reacties uit de zaal hielpen niet. Wat doe je mensen aan?
Het publiek, dat een kaartje had gekocht om de EERSTE Papiamentstalige opera van Tania Kross, Carel de Haseth en Randal Corsen bij te wonen, had daarvoor al een ruim 20 minuten durend hoogdravend college van de Amerikaanse dichteres Elizabeth Alexander beluisterd.
Toch lukte het de cast het publiek uiteindelijk zodanig te boeien dat hen een ruim 10 minuten durende STAANDE OVATIE te beurt viel. Go Tania go!
[van Facebook]
ChristenUnie wil excuus voor slavernij
door Eric Mahabier
Paramaribo – De Nederlandse politieke partij ChristenUnie (CU) vindt het gepast dat met 150 jaar afschaffing slavernij de Nederlandse regering haar excuses aanbiedt. Fractievoorzitter Arie Slob vindt het belangrijk dat de Nederlandse overheid hardop uitspreekt dat wat tijdens de slavernij gebeurd is, niet acceptabel is.
Woorden als “diepe spijt” en “excuus”, zijn volgens hem op zijn plaats. Slob vindt ook dat nazaten van de slaven de ruimte moeten krijgen om hun verhaal te doen en in gesprek te gaan zodat een hele zwarte bladzijde niet weggeduwd kan worden. Maar dat er volop erkend wordt dat Nederland daarvoor de verantwoordelijkheid draagt.
De ChristenUnie heeft gistermiddag in de Tweede Kamer een rondetafelgesprek gehouden om het einde aan de slavernij in de voormalige koloniën Suriname en de Nederlandse Antillen te herdenken. De ChristenUnie ging over tot deze bijeenkomst nadat de partij geen meerderheid in de Tweede Kamer vond voor een parlementaire vergadering hierover.
De ChristenUnie Tweede Kamerfractie heeft het Presidium van de Tweede Kamer het verzoek gedaan om op de eerste vergaderdag na de officiële herdenking, dinsdag 2 juli na afloop van het Vragenuur, een moment stil te staan bij deze geschiedenis. Slob: “Het slavernijverleden heeft diepe sporen achtergelaten, voor sommigen zijn deze nog dagelijks voelbaar. We dragen een verantwoordelijkheid om met elkaar stil te staan bij de vraag hoe we in onze tijd met dit verleden moeten en kunnen omgaan.”
Een breed scala aan maatschappelijke organisaties en Tweede Kamerleden namen deel aan het rondetafelgesprek. Sprekers tijdens het rondetafelgesprek gisteren waren onder meer Anouchka van Miltenburg (voorzitter van de Tweede Kamer), Joan Ferrier (voorzitter Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013) , Frank Dragtenstein (historicus slavernijverleden) en Barryl Biekman (voorzitter Landelijk Platform Slavernijverleden).
[uit de Ware Tijd, 28/06/2013]
150 jaar einde slavernij: herdenken, excuseren of verzoenen? Of alle drie?
Op 1 juli is het 150 jaar geleden dat Nederland de slavernij afschafte in Suriname en op de Nederlandse Antillen. Dat wordt gevierd. In Suriname, op de Antillen, maar ook in Groningen. Want wie is er nou niet blij, dat aan de mensonterende slavernij en daarmee aan de slavenhandel een einde kwam? Keti Koti betekent: de ketenen verbroken. In Suriname is Keti Koti op 1 juli al heel lang een feestdag. Ook in Groningen staan twee activiteiten op het programma: een debat op maandag 24 juni, en een feest op zaterdag 29 juni.
Iedereen is natuurlijk tegen slavernij en niemand is nu nog trots op de trans-Atlantische slavenhandel, maar toch kun je op dat stukje nationale verleden heel verschillend terugkijken. De voor Nederland zeer lucratieve slavenhandel is een zwarte bladzijde in het geschiedenisboek. Maar de een heeft die bladzijde al lang omgeslagen. We moeten vooruit kijken. Nadenken over excuses van Nederland, laat staan herstelbetalingen, is niet nodig. Voor anderen zijn slavernij en slavenhandel nog altijd open wonden. De relatie tussen zwart en wit is nog steeds ingewikkeld en de gemiddelde Nederlander weet schandalig weinig over het slavernijverleden. Nederland zou veel serieuzer moeten nadenken over wat deze erfenis betekent.
Wat vindt u? Debatteer maandag 24 juni mee met Alex van Stipriaan Luïscius (historicus), Glenn Helberg (psychiater), Joan Ferrier (voorzitter Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013) en Shanny Inacio (humanistisch docent) onder leiding van Hans Harbers. Halverwege de avond is er een kort optreden van rapper Franky Fresh Flow.
N.B. Dans, eet en feest ook bij het Keti Koti fesa in Grand Theatre op 29 juni, met de superswingende Kakantrie Kaseko Band.
Antoine de Kom gaf derde Cola Debrotlezing
“Sorry voor het verleden” klonk ‘t afgelopen week uit monde van de Raad voor Kerken. Schoorvoetend hebben de protestantse kerken in Nederland haar excuses aangeboden voor haar steun aan de slavenhandel. De excuses komen op een strategisch moment omdat 1 juli aanstaande wordt herdacht dat 150 jaar terug de slavernij in Nederland werd afgeschaft. In het kader daarvan sprak dichter en forensisch psychiater Antoine de Kom de Cola Debrot-lezing uit afgelopen vrijdag 21 juni, in de Amsterdamse Openbare Bibliotheek, op uitnodiging van de Werkgroep Caraïbische Letteren. Hij werd ingeleid door mr. Joan Ferrier, voorzitter van de Stichting Herdenking Afschaffing Slavernij 2013.
Voor de Kom was het een buitenkans om zich eens niet via de poëzie of via psychiatrische behandelingen met een zware zaak bezig te houden, maar via de kunst van het essay. Met het schrijven van deze tekst treedt hij even in de voetsporen van zijn grootvader, Anton de Kom, de bekende Surinaamse vrijheidsstrijder die het standaardwerk Wij Slaven van Suriname schreef.
Antoine de Kom bracht een aantal van zijn jeugdjaren door in Suriname. Die als paradijselijk ervaren tijd, kwam in een geheel ander daglicht te staan, toen hij de gruwelen las die zijn grootvader Anton de Kom beschreef in Wij slaven van Suriname.
Sindsdien zijn de vragen van menselijke worteling en identiteit, van de betekenis van etniciteit en historie, van slavenleed en Caraïbische levensvreugde niet meer uit het denken van Antoine de Kom weg geweest. Zij werden de motor van een rijke verbeelding in poëzie en verhalen, en uiteindelijk in breder verband ook van een beschouwing van het kwaad in het menselijke brein. Als kleinzoon van de man die de geschiedschrijving van Suriname een definitief ander aanzien gaf, geeft Antoine de Kom een hoogst persoonlijke reflectie op zijn eigen positie en die van de twee culturen waarmee hij zich verbonden weet: de Caraïbische en de Europese.
De Koms lezing handelde over honderdvijftig jaar emancipatie en vooral ook zijn persoonlijke familiegeschiedenis binnen die context. Hij wist zijn toehoorders te boeien met een betoog over mogelijkheden van de eigen persoonlijke bevrijding. Naar De Kom luisterde een gemêleerd gezelschap van zo’n tweehonderd toehoorders: Surinamers, Antillianen en Nederlanders. Dit onderstreepte een onderdeel van De Koms boodschap: de noodzaak om naar elkaar te willen luisteren en in onbaatzuchtigheid (door hem sufri genoemd) de etnische scheidslijnen en historische zwarigheden te overstijgen.
Na het interview dat Michiel van Kempen de spreker afnam, ging het publiek aandachtig, betrokken en sereen met talloze vragen nog verder in op de inspirerende lezing.
Antoine de Kom in gesprek met de IKON, klik hier.
RSS
Facebook
Twitter
