Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Tegen de waan van raszuiverheid
Hans Beerekamp is begonnen met zijn laatste week als dagelijkse tv-recensent. Hij ziet dat het met de etnische diversiteit zichtbaar beter gaat op televisie. read on…
De Blik van de Ander
Culturele toe-eigening. Afgelopen jaar speelde dit thema een belangrijke rol in het literaire debat: ‘Huidskleur was hot.’ Abdelkader Benali legt uit wat er speelde en wat de rol van identiteit zal zijn in 2017.
door Abdelkader Benali
Niemand is een onbeschreven blad. We zijn getekend door onze afkomst, sekse, opleiding, klasse en karakter. We zijn op een bepaalde manier getekend door onze huidskleur, of preciezer gezegd: de mate waarin onze huidskleur afwijkt van wat de maatschappelijke norm is, bepaalt hoe we worden benaderd, bekeken en gewogen. Verhalen van gekleurde hoog- en laagopgeleiden, vrouwen en mannen, hebben allemaal als kern dat huidskleur de verhouding tot de ander bemoeilijkt – ze tonen hoe de huidskleur voor verwarring en uitsluiting zorgt.
Huidskleur
In 2016 is huidskleur hot geworden; wat er niet leek te zijn, zet nu alles op scherp. Inmiddels is het zelfs zo dat iemand er als een moslim uit kan zien. Moslim is onderdeel van de kleurkaart geworden. read on…
Etnisch profileren, ik doe het dagelijks
is huisarts en profileert de hele dag. Zijn patiënten zijn hem er dankbaar voor. Ze doen het overigens zelf ook, dat profileren.Hoe witter een vrouw, hoe beter
Stagiaires vormen een aparte bevolkingsgroep in Suriname. Ze, voornamelijk meisjes, zijn onmiskenbaar aanwezig in het straatbeeld van Paramaribo. Met hun blonde haren en enorme muggenbulten op de benen zie je hen al van ver aankomen. read on…
Boze negers verbranden boek Harry van Bommel
Goeie kans dat dit topic een dezer dagen in uitgeprinte vorm opduikt op de Dam, begeleid door een boze Surinamer met een doosje lucifers. Want het woord ‘neger’ staat in de kop en dat woord was vanmiddag aanleiding om een boek van Harry van Bommel te verbranden. read on…
Ethnicity and Politics
by Chan E.S. Choenni
The article ‘Ethnicity and Politics: Political Adaption of Hindostanis in Suriname’ explores the relationship between ethnicity and politics in Suriname during the 20th century, particularly focusing on the political adaptation of the Hindostanis. It finds the primordialist approach to be meaningful in the analysis and description of the role of ethnicity in politics in relation to the Hindostanis in Suriname. read on…
The Rise of Beyoncé, The Fall of Lauryn Hill: A Tale of Two Icons
by Janell Hobson
Fifteen years ago, the stardom of then-23-year-old Lauryn Hill had peaked when she released what would become her defining musical legacy. After rising to popularity as part of the hip-hop trio The Fugees, with fellow members Wyclef Jean and Pras, she later released her solo album, The Miseducation of Lauryn Hill, read on…
Docu Sombra di Koló over ras en kleur op Curaçao
De spraakmakende documentaire Sombra di Koló / De Schaduw van Kleur van antropologe Angela Roe en filmmakers Selwyn de Wind en Hester Jonkhout draait weer in Teatro Luna Blou. Wegens het grote succes van de film hebben we een nieuwe reeks voorstellingen geboekt. read on…
Documentaire ‘Sombra di Koló’
WILLEMSTAD – Dertig mensen uit vijf Curaçaose wijken vertellen in de documentaire ‘Sombra di Koló’ wat huidskleur en ras voor hen betekenen. Met de film hoopt antropologe Angela Roe het taboe op kleur te doorbreken. Ze maakte de documentaire samen met producer Selwyn de Windt en cameravrouw Hester Jonkhout, als bijproduct van haar promotieonderzoek aan de universiteit van Florida. read on…
In de ban van slavernij – Zo tolerant is Suriname helemaal niet
door Nancy de Randamie
Ik raakte flink ontgoocheld toen ik er al snel achterkwam dat Suriname lang niet zo tolerant en muliticultureel is als wordt beweerd. Ja, aan de oppervlakte is het pais en vree. En het klopt: in tegenstelling tot buurland Guyana in de jaren zestig bijvoorbeeld, zullen hier niet snel rassenonlusten uitbreken. Toch is er sprake van een behoorlijke dosis intolerantie, discriminatie en zelfs racisme. Deze zijn onderhuids aanwezig en juist dat is gevaarlijk.
Dat samenleven gaat tot op zekere hoogte goed, maar lang niet altijd. Zo word je als remigrant regelmatig gediscrimineerd. Op de werkvloer. In het voorbijgaan. In winkels, kantoren, discotheken. Zo hoorde ik vorige maand nog iemand in een verkeersincident tegen mij roepen “Ga terug naar je eigen land!”
Mijn ervaring is niet uniek. Veel remigranten ervaren vaak een onwelkome behandeling bij terugkeer. Een vingerwijzing dat er wel degelijk iets niet goed zit en dat Surineds worden gediscrimineerd, blijkt uit de cijfers van het Algemeen Bureau voor Statistiek. Van de 13.000 Nederlanders (meerendeels Surinamers met een Nederlands paspoort, Surineds) die in de periode 2000 tot 2012 naar Suriname kwamen om zich te vestigen, keerde 40 procent terug naar Nederland.
De verscheidenheid is er zeker. Maar echte integratie blijft uit. Een nieuwe Surinaamse cultuur is zeker aan het opkomen, maar veel te langzaam. En als het erop aankomt, maken teveel mensen zich schuldig aan racisme. Een mooi voorbeeld is het huidige kabinet. Terwijl de regering Bouterse met man en macht zegt te streven naar integratie van culturen en natievorming, vindt de toedeling van ambtenarenposten op basis van etniciteit onverminderd plaats.
Een voorbeeld: op het ministerie van Transport zit nu een marronminister, dus zie je steeds meer ambtenaren op dit departement, van hoog tot laag, die van marron komaf zijn. Dit beeld voltrekt zich overigens op elk department. Laatst maakte Paul Somohardjo (leider van het Javaans partijblok Pertjajah Luhur in het parlement) zijn misnoegen bekend over het feit dat Ashwin Adhin (een jonge hindoestaanse minister op de post onderwijs) aan depolitisering van ‘zijn’ ministerie deed. Wat Somo bedoelde is dat ‘de mensen die op hem lijken’ niet automatisch meer aan de bak komen en zelfs ontslagen worden op dit ministerie. Wat er aan de hand is? Minstens 16 jaar zwaaide een Surinamer van Javaanse komaf de scepter bij het ministerie van Onderwijs en zo werden een aantal van de belangrijkste posten toebedeeld aan Javanen. Volgens Somohardjo moet Adhin het veld ruimen als hij zo doorgaat.
Ook buiten de politiek woekert het racisme welig. Het racisme is terug te vinden in de manier waarop men zich uitdrukt. Als men het hier in Suriname heeft over ‘Surinaams’ eten, bedoelt de gemiddelde Surinamer creools eten. Oftewel: Hindostaans, Javaans, Chinees, Marron en Indiaans etens is dus niet echt Surinaams? Dit is iets waar men niet bij stilstaat.Roy en Rubia
Toen Pim de la Parra in 1975 Wan Pipel maakte, over de liefde tussen de creoolse Roy en hindostaanse Rubia, kwam het onverholen racisme van Rubia’s familie aan het licht. Wie deze film nog niet heeft gezien, moet dat zeker doen. De thema’s uit de film waren kenmerkend voor het Suriname van toen, maar zijn helaas nog actueel.
Tegelijkertijd is men overgevoelig voor discriminatie. Grappen over andere etnische groepen maken kan niet, vinden sommigen. Een mooi voorbeeld is het lied Tien Koeien, waar de succesvolle rapper Scrappy W op hilarische wijze de verboden liefde tussen hem en een hindostaanse verwoord. Scrappy W is van marron komaf. Hij zingt dat hij tien koeien en een Zundapp bromfiets zal kopen voor zijn aanstaande schoonvader om zo zijn liefje te schaken. Toen dit lied op de radio werd afgedraaid, vonden veel mensen dit niet kunnen. Enkele hindostanen, maar ook niet-hindostanen reageerden beledigd. Want: hindostanen zijn toch allang niet enkel landbouwers? Waarom dan zo denigrerend over hen praten? Het lied werd zelfs op een bekend radiostation verboden. Na protest werd dit verbod teruggedraaid. Een grote misstap van dit station. Juist als je niet kan lachen om elkaars eigenaardigheden of typische kenmerken, ben je aan het discrimineren. Wat een overgevoeligheid. Het is in mijn ogen precies hetzelfde als wanneer je iemand beoordeelt op de tint van diens huidskleur.
Wat zou moeten gebeuren is dat je erkent dat er typische verschillen tussen de rassen zijn, maar dat deze er in the end helemaal niet toe doen, omdat wij nu eenmaal allemaal mensen én Surinamer zijn. Verschillen hoeven dan ook niet constant te worden benadrukt. Dat leidt tot segregatie en soms zelfs discriminatie. Behalve als 1+1=3 het doet of Scrappy W. Dan wordt het weer leuk.
Racisme en discriminatie in Suriname is anders dan in Nederland. Het is heimelijk en onder de oppervlakte. Wat hetzelfde is, is dat ook hier discriminatie en racisme zo diep geworteld is, omdat het een erfenis is van de slavernij. Wij Surinamers discrimineren onze eigen mensen. Die bondru, eenheid die we zo graag zeggen te willen, helpen wijzelf om zeep. Jammer hoor!Een verandering zal er niet 1, 2, 3 komen. In ieder geval niet vanuit de politiek. Politiek Suriname gedijt op het etnisch sentiment. Ook al krijgen steeds meer mensen hier genoeg van. Ook binnen de politiek.
Antropoloog en socioloog Dr Francio Guadeloupe over verzoening
Ingemar Francisca interviewde in het kader van de Verzoendag antropoloog en socioloog Dr. Francio Guadeloupe.
read on…Handzame kennismaking in boekvorm met Curaçao
door Jeroen Heuvel
Het Engelstalige boek Contemporary Curaçao, met hoogglanzend papier en in een stevige kaft, uitgegeven door Caribpublishing, is een goed geschreven handboek voor toeristen die de sociaal-culturele historie en economie van ons eiland in beknopte vorm willen leren kennen en voor bewoners die geïnteresseerd zijn in aspecten van onze samenleving die ze wellicht nog niet of niet zo goed kennen.