Op donderdag 27 mei 2021 ondertekenden Rita Rahman, voorzitter van de Werkgroep Caraïbische Letteren, en... Lees verder →
Posts tagged with: B Kenny
Caraïbische Letterendag: Albert Helman, rebel en pionier
Caraïbische Letterendag Amsterdam, 17 september 2016
De Surinaamse schrijver Albert Helman (1903-1996, pseudoniem van Lou Lichtveld) staat centraal op de zevende Letterendag van de Werkgroep Caraïbische Letteren. Die vindt plaats op zaterdagavond 17 september in de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Verschillende artiesten werken mee aan de avond, onder meer Kenny B en Manoushka Zeegelaar Breeveld, terwijl werk van Helman zelf wordt uitgevoerd door pianist Hessel bij de Leij en alt-mezzosopraan Charlotte Stoppelenburg. read on…
Kenny B op Sranan Gowtu-avond
Kenny B ★ Edgar Burgos ★ Patrick Tevreden ★ Trafassi ★ DJ Socrates ★ DJ Tommi
Q-Factory organiseert een Surinaamse Dansavond in Amsterdam-Oost. Suriname kent een rijke muziekhistorie en de moderne Surinaamse muziek heeft een uniek karakter, dankzij een mengelmoes van invloeden uit Afrika, India, Java, China, Nederland, Latijns-Amerika, het Caraïbisch gebied en Noord-Amerika. Het bracht diverse sterren en hits voort: van Trafassi’s Wasmasjien via Damaru’s Tuintje In Mijn Hart tot Parijs van Kenny B. Maar denk ook aan de Surinaamse invloed op hedendaagse muziek van bijvoorbeeld rapper Typhoon. read on…
Surinaams Goud brengt het feest naar Utrecht tijdens Tweetakt
Ode aan de Surinaamse muziek door beroemde oudgedienden én jonge talenten in Stadsschouwburg Utrecht op zondag 17 april. read on…
Kenny B wint Edison voor ‘lied van het jaar’
Kenny B heeft gisteravond weer een belangrijke muziekprijs gewonnen. De in Suriname geboren en getogen zanger won een Edison popprijs in de categorie Song en wel ‘lied van het jaar’ voor zijn zomerhit Parijs. read on…
Gouden Kalf-winnaar Walter Stokman maakt documentaire over Kenny B
Zanger wil niemand tegen het hoofd stoten
Hoewel de in Tilburg wonende Kenny B (Kenneth Bron) pas één jaar bekend is in Nederland, verschijnt er vandaag, zaterdag 5 maart 2016, al een documentaire over hem. NPO 3 zendt ‘Het wonderbaarlijke leven van Kenny B’ van Gouden Kalf winnaar Walter Stokman uit. Een film over de artiest, zijn verleden en over Suriname, zo bericht het Brabants Dagblad vrijdag 4 maart 2015. read on…
29 november: Brasa Dei Festival
Op zondag 29 november 2015 vindt in Tivoli/Vredenburg in Utrecht het Brasa Dei Festival plaats, dé Surinaams-Nederlandse cultuurdag van het jaar!
read on…De Wereld draait door belicht Surinaamse hits
door Diederik Samwel
Kenny B. in ‘De Wereld draait door’ Kenny B. heeft dinsdagavond zijn laatste single ‘Als je gaat’ live gezongen in de Nederlandse talkshow ‘De Wereld draait door’. De zanger werd aangekondigd als artiest met de meeste nummer één hits in Suriname. Kenny B. maakte deel uit van een uitgebreid item over Surinaamse populaire muziek. read on…
Regen grote spelbreker bij Jubileumconcert
door Donovan Mijnals
Paramaribo – De feestelijke activiteiten van het jubileumjaar, waarin de afschaffing van de slavernij, de hindoestaanse immigratie en de Chinese vestiging werden herdacht, kwamen zaterdagavond met een muzikaal hoogtepunt ten einde.
Op het Onafhankelijkheidsplein waren artiesten van allerlei pluimage verzameld om zich van hun beste zijde te laten zien. De grote uitdaging daarbij bleek de regen, die ook acte de présence gaf. Waarschijnlijk daardoor was er niet veel publiek op het evenement afgekomen.
Het jubileumconcert begon met een optreden van het Nationaal Gemengd Koor dat onder de kundige leiding van dirigent Harold Telgt een potpourri van typisch Surinaamse liedjes ten gehore bracht. Na een goed gevuld programma sloot de immens populaire reggae artiest Kenny B het concert af.
De zanger was speciaal voor het concert naar Suriname gevlogen en stelde niet teleur. Ook niet toen de regen met bakken uit de hemel kwam vallen. Samen met zangeres Tekisha Abel hield hij zich kranig en zong door alsof er niets aan de hand was. Nummers als So ie ben taigi mi en Nex ne tai schalden uit de speakers terwijl apparatuur haastig werd afgedekt. “We horen vaak dat alles dat van boven komt een zegen is, dus laten we dit ook als een zegen zien”, sprak mc Lygia Amania de aanwezigen toe voordat ze iedereen bedankte en officieel afsloot.
[uit de Ware Tijd, 10/11/2013]
Orga Kwaku mag tevreden zijn
door Stuart Rahan
Amsterdam-Zuidoost – Het Kwaku Summer Festival 2013 is zondag succesvol afgesloten met een optreden van zanger Kenny B. Meer dan tienduizend bezoekers waren aanwezig in Amsterdam-Zuidoost. De afsluiting van Kwaku 2013 begon met ceremoniële zang, dans en gebed door de inheemsen van stichting Weyu, die vanaf het Anton de Komplein liepen naar het festivalterrein. Na bij verschillende stands een muzikale zegening te hebben gebracht, eindigde de loop in de cultuurtent, waar tot het einde van het festival de vloer nooit meer leeg was. Dinsdag gaat de groep met dertien mannen en vrouwen richting Suriname om namens de inheemse groepen in Europa deel te nemen aan Carifesta XI.
Maar het was niet alleen eten, drinken en muziek. Cateraar Patrick Rechards had elk weekend een andere uitdaging voor zijn bezoekers. Op de laatste dag werd er een heuse kookwedstrijd gehouden onder leiding van meester-kok Ramon Beuk. Binnen anderhalf uur moest de jeugd, verdeeld in twee groepen, een lekkere bami met kip, groenten en saté klaarmaken. Op enkele kleine incidenten na, mag de organisatie terugkijken op een geslaagd Kwaku 2013. Tussen tienduizenden overwegend Surinaamse bezoekers waren bijvoorbeeld ook IJslanders, Australiërs en Italianen die het Surinaamse feestje ontdekt hebben. “Next year we’ll be back”, riepen zij stuk voor stuk.
[uit de Ware Tijd, 5/08/2013]
Lindor Award voor Kenny B. en Banaissa
door Steven Seedo
Paramaribo – Kenny B en Benaissa zijn in Frans-Guyana voor hun muziek onderscheiden met de Lindor Award. “We zijn bijzonder blij voor de erkenning en dragen de prijs op aan de Surinaamse muziekindustrie. Dit is wederom een bevestiging dat onze muziek niet onderdoet voor de buitenlandse”, reageren Kenny B en Benaissa, in een gesprek met de krant. Ze hopen dat de onderscheiding ook een stimulans is voor jonge artiesten.
De uitreiking van de Lindor Award vond op zaterdag 6 juli in Cayenne plaats tijdens een televisieshow. De Lindor Award is bedoeld om waardering toe te kennen aan iedereen die bezig is met muziek. ‘Het is ook een manier om extra bekendheid te geven aan de kwaliteiten van artiesten in Frans Guyana en daarbuiten’, meldt de organisator Megamazonie in een verklaring.
Kenny B en Benaissa hebben de prijs te danken aan het succes van Yu Faya in Frans-Guyana. “Je ziet dat de taal waarin je zingt geen belemmering is om door te breken”, weet Kenny B. De onderscheiding staat volgens Megamazonie ook in het teken van de vriendschapsbanden tussen Suriname en Frans-Guyana. Een dag na de uitreiking reisden Kenny B en Benaissa naar Suriname voor enkele dagen. Vandaag keren ze samen met Tekisha Abel terug naar Cayenne voor twee cluboptredens. Zaterdag zijn ze weer even ‘thuis’ voor een optreden op de Pier van hotel TO Torarica. Kenny B en Benaissa zien het succes in hun muziekcarrière als een middel om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de Surinaamse muziekindustrie. Na Yu Faya is Wai Gwe de nieuwe hit van het duo in Nederland. Het nummer staat nu op de vierde plaats van de hitparade FunX, een van de grote jongerenzenders in het land aan de Noordzee.
[uit de Ware Tijd, 13/07/2011; enigszins ingekort]
De andere kant van Kenny B
Vier episodes in het leven van Kenneth Bron
door Donovan Mijnals
Om Kenneth Bron slechts af te doen als ‘de Surinaamse marronjongen’, zou zijn persoon en karakter ernstig tekort doen. Het patriottisme is bij hem diep ingeworteld. Hij is op en top Surinamer. Dat staat voor de artiest die bekend staat als Kenny B boven alles. De ‘Neks n’e tai’-zanger vertelt over vier episodes in zijn leven: zijn jeugd, het leger, het Jungle Commando en zijn aspiraties in de muziek.
Het is dan ook niet vreemd als hij tijdens zijn toespraak in een bomvol stadion met Moengonese leerlingen er op wijst dat hij als individu trots is op zijn marronafkomst, maar dat we als Surinamers alle bevolkingsgroepen nodig hebben; zonder mensen uit te sluiten. “Ik kwam daar als marron, maar er zitten ook Hindostanen en Javanen tussen. Hoe vreemd zou het zijn als ik daar een soort van marron-hype zou creëren? Je wil daar zitten voor iemand die zch vooral Surinamer voelt.” Hij wees in dezelfde toespraak ook op het belang van acceptatie van de groep Surinamers in diaspora. Landen als de Verenigde Staten, India en China hebben volgens Bron er behoorlijk voordeel uit weten te halen dat veel van hun burgers in andere landen woonachtig zijn.
Het patriottisme, gelijk met de aversie die de zanger voelt jegens onrecht, is echter veel eerder geboren dan “de act Kenny B”. Volgens hem moeten we om het geheel beter te begrijpen helemaal terug naar zijn jeugd.
Kenneth Bron is in 1961 geboren aan de Richard Voullairestraat. Zijn vader, die werkzaam was bij de Suralco, was toentertijd één van de eerste marrons die in de stad kwamen wonen. De zanger kan zich nog goed herinneren dat ze op gegeven moment naar de Munderweg verhuisden en daar de enige marrons waren. Gevoed door met name de etnische politiekvoering van toen, werden hij en zijn broers en zussen heel erg geplaagd en kregen alerlei namen naar het hoofd geslingerd. “Ik had dus niet zo een geweldige jeugd. Ik hoorde nergens bij”, stelt de zanger. “Mijn tantes kwamen af en toe naar de stad en dan mocht ik met ze naar het binnenland, maar ook daar was ik niet geliefd, want daar was ik dan een fotoboi.” Toen zijn ouders daarna ook nog gingen scheiden, kwam de 11-jarige Kenny wederom in een nieuwe moeilijke situtie terecht. Hij werd in een internaat geplaatst. De jongens daar waren veel groter en sterker dan hij, herinnert de artiest zich. Levensmiddelen voor het internaat werden in een boot, de ‘Gonini’, er naar toe vervoerd en de andere jongens konden gemakkelijk de zakken rijst tillen naar de opslagplaats. “En terwijl alle meisjes kwamen kijken naar die sterke boys, plofte ik om de twee meter neer met die zak. Dus de volgende keren als de Gonini kwam ging ik schuilen”, zegt hij lachend.
Menswaardige behandeling
Bron ging vervolgens met twee neven wonen en muziek maken, waarna hij in 1980 in het leger terecht kwam. Volgens de zanger was het leger de eerste plaats in zijn leven waar hij een menswaardige behandeling kreeg. Het enige verschil dat er daar bestond, was in rang. “Je gaat in de houding, niet omdat die blank, grijs of groen is; je gaat in de houding om wat op zijn uniform staat. En dat heeft een enorme impact op mij gehad.” De muzikant bevestigt dat hij ondertussen een grote hekel had gekregen aan onrechtvaardigheid. De kreten van patriottisme en het land als één blok opbouwen van het toenmalig leger spraken hem heel erg aan. “Ik wilde vrijheid als persoon en vrijheid als land; in het leger gaan betekent bereid zijn te sterven voor je land.”
Bron belandde op een bepaald moment bij ‘Mofo’, een culturele organisatie die middels podiumkunsten ondersteuning gaf aan het toenmalige bewind. Nadat er een oproep stond voor muzikanten, gaf hij zich op “want ik vond mezelf een muzikant, ondanks dat ik geen enkel instrument bespeelde”. Bij Mofo heeft hij onder andere samengewerkt met Humphrey van Hetten, met wie hij op school had gezeten. Bij Mofo ging het niet zoals de toenmalige soldaat wilde, maar zolang hij weg kon zijn bij de infanterie, die hem niet zo lag, vond hij het prima. Nadat hij door een van de militaire oefeningen ziek was geworden, kwam hij in het hospitaal sergeant Chas Mijnals tegen. “En toen kwam de grote verandering in mijn leven. We raakten aan de praat en ik vond hem zo een bijzondere man. Ik zei tegen hem: ‘als ik ooit weer beter word, wil ik bij jou komen werken’.”
Bron kwam de sergeant echter pas een poos nadat hij beter werd weer tegen. Hij hield hem hetgeen ze hadden besproken voor en tot zijn verrassing zei die dat hij het wel zou regelen. “Vanaf dat moment ging ik onder leiding van commandant Mijnals dus politiek studeren en werd politiek commissaris.” De zanger geeft aan dat zijn nationaal gevoel toen verder ontwikkeld werd. De onrechtvaardigheid die hij voor zichzelf niet wilde, zag hij ook niet zitten voor anderen. En zo moest Suriname ook rechtvaardig behandeld worden, vond hij. “Want dat was mijn passie: dit is mijn land en dit is mijn volk en daarvoor zal ik opkomen.” Er was eerst sprake van dat Bron in Cuba zou gaan studeren, maar zover kwam het niet.
“Terwijl zij daar aan het studeren waren, was ik hier met de concrete Surinaamse werkelijkheid bezig. Als werk, maar ook als studie, want Mijnals was hier en hij was mijn leraar. We kregen politieke scholing van hem, die we vervolgens als politiek commissaris moesten vertalen naar de manschappen toe. We gingen in op de wetenschappelijke kant van Socialisme terwijl we tegelijkertijd rekening hielden met de eigen Surinaamse situatie.” Bron zou dat werk tot aan zijn vertrek bij het leger in 1986 doen.
“Ik had dus niet zo een geweldige jeugd. Ik hoorde nergens bij”
Woordvoerder
Daarna vertrok hij om zijn vader te helpen in diens houtbedrijf. Hij werd daar de onderdirecteur. Dat zou echter niet lang duren. Immers de Binnenlandse Oorlog brak in al zijn hevigheid uit, waardoor zij in allerijl het personeel daar vandaan moesten halen. Ze verloren miljoenen euro’s aan machines en voorraden hout, maar volgens Kenneth is belangrijk dat toen geen mensenlevens verloren gingen.
“Daarna heb ik mij door bepaalde omstandigheden aangesloten bij het Jungle Commando, omdat ik dingen zag gebeuren die voor mij niet gingen. Ik vond die strijd niet nodig. Dus ik ben naar het Jungle Commando (JC) gegaan en ben daar woordvoerder geworden om vrede te bewerkstelligen. Bron werd door JC-leider Ronnie Brunswijk afgevaardigd om in Paramaribo te komen praten over vrede. Toenmalig legerleider Desi Bouterse en Brunswijk waren tijdens een bespreking overeengekomen dat hij daar de beste persoon voor was. “In dat kader heb ik ook gesproken met de toenmalige president Kraag en de latere president Venetiaan om te werken aan een oplossing dat die broederstrijd ophield.” Er werd tevens gesproken met de andere gewapende groepen van dat moment, zodat de wapens neergelegd zouden worden.
“Dit is mijn land en dit is mijn volk en daarvoor zal ik opkomen.”
“Het bijzondere dat ik vond aan mijn bijdrage is dat – en ik was er niet bij toen de daadwerkelijke vrede werd getekend – we in ieder geval bereikt hebben dat er niet meer op elkaar werd geschoten.” De ex-strijder geeft mee dat de grootste bijdrage echter geleverd is door de mensen die aan beide zijden het leven hebben gelaten. Zij zijn immers gestorven voor een bepaalde cause.
“Ik kan geen crap maken, ik ben heel goed opgeleid.”
Jong
Na twee jaar in JC gezeten te hebben, vertrok Bron naar Nederland omdat hij vond dat de partijen ‘on speaking terms’ waren en er dus geen reden meer was om te blijven. In Nederland aangekomen besloot hij om geen actieve politiek te bedrijven, maar zijn boodschappen via muziek de wereld in te sturen. De artiest vertelt dat het vanaf zijn achtste zijn droom is geweest muziek te maken. Nu was volgens hem het moment eindelijk aangebroken. “Ik dacht ik ben nog jong, geen politiek meer voor mij; dat doe ik pas als ik vijftig word. En dit jaar word ik vijftig, dus maak je borst maar nat”, zegt hij grappend. “Ik dacht: kom op Ken, je gaat toch niet in de politiek. Maar misschien ga ik wel in de politiek; dan wel de muzikale kant ervan.”
“Ik heb soms een opvliegend karakter, ik weet niet hoe dat komt. Misschien doordat op mijn elfde mijn moeder is gescheiden van mijn vader en je op gegeven moment op jezelf bent aangewezen.”
Veel andere zangers hebben dat ook gedaan. In Suriname was Papa Touwtjie de bekendste, die onder andere sociaal-maatschappelijke misstanden in het vizier van zowel de bevolking als de regering bracht. Door zijn politieke opleiding en verleden zal het voor de zanger in ieder geval niet als onbekend terrein aanvoelen indien hij inderdaad besluit dat te doen.
“Mijn moeder heeft me altijd gezegd: Liever een vrije magere wolf, dan een vette geketende hond”
“Als ik nu naar mijn muziek kijk, dan zeg ik: ‘je hoeft niet in de politiek. Je hebt je eigen partij. Muziek biedt een podium om dingen te zeggen. Maar dan wel de correcte dingen, anders word je afgestraft door je eigen publiek.” Op muzikaal gebied heeft de zanger behalve een aantal hits gescoord – hij staat op de meeste stations op nummer 1 – zich ook ingezet om artiesten op een hoger niveau te krijgen. Zo kwam hij in 2006 besprekingen voeren met onder meer Cultuur-directeur Stanley Sidoel, opdat de auteursrechten van met name Surinaamse artiesten nageleefd werden. Onlangs was de artiest er weer samen met collega-zanger Benaissa. Maar nu was hij er voor een project dat vooral jonge artiesten moet ontdekken en begeleiden. “Ik kan geen gekheid maken, ik ben heel goed opgeleid. Mijn leraar heeft mij op een bepaalde manier leren denken en ik heb gezien dat het werkt in mijn leven.”
[uit de Ware Tijd, 23/04/2011]
RSS
Facebook
Twitter
