Seksualiteit en Erotiek in Suriname (4 en slot)
door Chris Polanen
Vrouwenhandel in Suriname
Laura van der Wal deed onderzoek in Suriname naar het verschijnsel vrouwenhandel en vertelt over haar bevindingen. Via de stichting Maxi Linder Associations kwam zij in contact met deze vrouwen.
Suriname is een aantrekkelijk land voor vestiging en doorvoer van prostituees, omdat de grenzen makkelijk te passeren zijn en er in het land weinig tot geen controle is. Er zijn in Suriname veel vrouwen uit Brazilië, de Dominicaanse Republiek, Columbia en China die in de prostitutie werken en min of meer gevangen gehouden worden. Ze reizen vaak af zonder te weten dat ze als prostituee te werk gesteld zullen worden. Ze hebben geen geld en hun paspoorten worden afgenomen door de eigenaar van de club. Ze moeten de kosten van hun reis en verblijf door te werken afbetalen. Deze schuld wordt door de clubeigenaren vaak telkens verhoogd, zodat er een soort moderne slavernij ontstaat. De vrouwen worden voortdurend in de gaten gehouden. Ze worden na een tijdje verplaatst van de ene club naar de andere zodat de clubs telkens nieuwe vrouwen kunnen aanbieden.
Ook proberen de clubeigenaren zo te voorkomen dat de vrouwen relaties aanknopen met cliënten. Toch komt het regelmatig voor dat mannen een vrouw als het ware uit de club wegkopen, omdat ze een relatie met haar hebben.
Van der Wal legt uit hoe het komt dat er in Suriname zoveel ruimte is voor vrouwenhandel. Ze maakt onderscheid tussen een territoriale, een juridische en een culturele enclave.
Juridische enclave
Prostitutie is niet gelegaliseerd en de overheid voert een gedoogbeleid. Het gevolg hiervan is dat er geen controle is op vrouwenhandel en uitbuiting. Bordelen staan officieel te boek als hotels en dancings.
Vrouwen die weglopen uit bordelen of eruit gezet worden omdat ze HIV hebben, kunnen nergens terecht, omdat er wettelijk geen opvang of hulp voor hen is. Een slachtoffer van vrouwenhandel wordt behandeld als een prostituee en dus als overtreder van de wet. De afgelopen jaren zijn er clubeigenaren veroordeeld voor het achterhouden van paspoorten
van vrouwen. Tegenwoordig nemen ze de vrouwen echter dokterskaarten en vaccinatieboekjes af. Dit is net zo effectief.
Territoriale enclave
De grenzen van Suriname zijn makkelijk te passeren. In het binnenland is de overheid bovendien helemaal niet aanwezig en krijgt criminaliteit alle ruimte. Dit heeft tot gevolg dat er binnen de Surinaamse grenzen ook vrouwen verhandeld worden, bijvoorbeeld Braziliaanse vrouwen die naar het binnenland gestuurd worden, maar ook marronvrouwen in het binnenland.
Culturele enclave
Door de taalbarrière is er weinig communicatie mogelijk tussen prostituee en klant. Dit maakt het makkelijker voor de klanten om de identiteit van de vrouwen te ontkennen. Surinaamse mannen stappen daarom sneller naar een buitenlandse prostituee dan naar een Surinaamse. In de kleine samenleving is een anonieme transactie veiliger. De buitenlandse prostituees worden bovendien als ‘exotisch’ gezien. Er is een verharding in de samenleving merkbaar. “Ze willen het zelf,” zegt men. Surinaamse vrouwen zien de buitenlandse vrouwen zelfs als concurrenten ‘die hun man afpakken’ in plaats van als slachtoffers. Suriname is drie jaar geleden van de internationale zwarte lijst op het gebied van vrouwenhandel gehaald, maar er moet nog veel gebeuren. Van der Wal eindigt met aanbevelingen om het probleem aan te pakken. Erkenning van prostitutie als arbeid is absoluut noodzakelijk. Alleen dan kan dwang en uitbuiting aangepakt worden. Het huidige gedoogbeleid maakt vrouwen kwetsbaar. Er is duidelijkheid nodig over de positie van de verschillende instanties die vrouwenhandel bestrijden. Deze instanties moeten beter samenwerken. De samenleving als geheel moet verantwoordelijkheid nemen voor het vrouwenhandelprobleem. Voorlichting moet duidelijk maken dat veel vrouwen er niet voor gekozen hebben om te werken als prostituee en slachtoffer zijn.
Andere onderwerpen die tijdens het colloquium Surinamistiek-2007 ter sprake kwamen waren:
Hosselen in rood en roze. Een Hollandse nachttocht langs Surinaamse pooiers, bisnis-jongens en homo’s. Door Paul van Gelder.
Veranderde seksuele gedragingen bij de Trio Inheemsen van Zuid-Suriname: Aanleidingen, Uitingen en consequenties. Door Marieke Heemskerk.
Aflauw en haar bakaman in twee Afro-Surinaamse zangspelen: laku prey en lobi singi. Door Ineke van Wetering.
RSS
Facebook
Twitter
