Ridder
Jarenlang werd Clarence Seedorf achtervolgd door misprijzen. In de ogen van veel Nederlandse voetballiefhebbers kon hij maar weinig goed doen. Seedorf werden twee penalty’s nagedragen die hij in dienst van het Nederlands elftal miste. Zijn acties in Oranje werden als solistisch aangemerkt en weggehoond als zij in schoonheid stierven. Zijn veelvuldige argumenteren met bondscoaches en medespelers leverden hem het imago op van een lastpost, die koste wat kost zijn gelijk wilde halen. Is het moment aangebroken om een streep te zetten onder deze verguizing?
Op 28 april werd Seedorf benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In Rome ontving hij zijn Koninklijke onderscheiding uit handen van de Nederlandse ambassadeur in Italië, in aanwezigheid van Silvio Berlusconi, premier van Italië en voorzitter van AC Milan, de club waarvoor Seedorf momenteel speelt. Het was de bekroning van een grootse sportcarrière en een blijk van waardering voor de sociaal-maatschappelijke projecten waarvoor Seedorf zich al sinds jaar en dag inzet. Tegelijk leek het lintje een vorm van genoegdoening voor de behandeling die hem in het verleden als speler van het Nederlands elftal ten deel is gevallen.
In zijn residentie, waar de plechtigheid plaatsvond, verkeerde de ambassadeur in een verhoogde staat van euforie. Zijn toespraak kreeg vleugels (‘Seedorf is een groot Nederlander in het buitenland’) en de belangstelling van de pers verleidde hem zelfs tot het debiteren van een besmuikt grapje. Berlusconi wilde als humorist niet voor hem onderdoen en lardeerde zijn lof voor Seedorf (‘Seedorf is een leider, een voorbeeld en een heer’) met enkele schalkse opmerkingen, waarop hij inmiddels het patent lijkt te hebben. Om het Nederlandse karakter van het feestje te benadrukken, overhandigde Hare Majesteits hoogste vertegenwoordiger Berlusconi een paar ‘klassieke’ houten klompen. Seedorf kreeg een paar klompen in de kleuren van AC Milan. De middenvelder gaf geen krimp en speelde het spel diplomatiek mee. Hij was blij met de verkregen erkenning.
Het staat nog te bezien of de onderscheiding een omslag zal betekenen in de waardering van de Nederlandse voetballiefhebber voor Seedorf. Hij heeft deze upgrade zonder twijfel verdiend als we zijn sportprestaties in aanmerking nemen (hij won als speler alleen al vier keer de Champions League met Ajax, Real Madrid en AC Milan) en oog hebben voor zijn maatschappelijke verdiensten (in Suriname, Italië, Brazilië, Kenia en Cambodja). Te vaak wordt vergeten dat Seedorf, evenals Johan Cruijff, als clubvoetballer veel meer heeft betekend voor het internationale voetbal dan als speler van het Nederlands elftal. Natuurlijk is Seedorf ook een trotse vedette, die weet wat hij waard is en maling heeft aan valse bescheidenheid. In Nederland roept dat weerstanden op, in de rest van de wereld is dat onlosmakelijk verbonden met een sterrenstatus.
Wat mij aan Seedorf nog altijd het meeste opvalt, is zijn welbespraaktheid en zelfbeheersing. Waar Cruijff nog geen twee coherente zinnen achter elkaar kan uitspreken en recentelijk voor gangstermethoden lijkt te hebben gekozen om Ajax, de club waar hij ooit triomfen vierde, over te nemen, daar is Seedorf een wonder van balans en bezonkenheid. Al bij de start van zijn carrière gold hij als serieus, een beetje ouwelijk voor zijn leeftijd zelfs, en weloverwogen in zijn doen en denken. Je kunt je afvragen of ze bij Ajax het type Seedorf niet veel beter kunnen gebruiken dan het type Cruijff. Al overweegt Seedorf niet te stoppen met voetbal, het kan geen kwaad om El Presidente, zoals zijn bijnaam luidt, eens te polsen voor een bestuurlijke functie bij de club. Laat de erkenning van Seedorf geen symboolpolitiek blijven.
RSS
Facebook
Twitter
Peter, ik heb nooit geweten dat jij je ook met voetbal bezig houdt, maar daarom ben je niet minder, integendeel, het siert je.
Ik kan helemaal met je meegaan in je bewondering voor Seedorf, zelfs zonder hem af te zetten tegen Cruyff. Toen ik las dat hij Ridder Oranje Nassau zou krijgen, was ik spontaan verontwaardigd, omdat ik vind dat hij méér verdient. Ik weet niet welk lintje Cruyff heeft, maar dat van Seedorf moet dat van Cruyff overtreffen, anders vind ik het een vorm van rascisme. Daar zie je hoezeer ik verSurinamiseerd ik ben!
Dank je wel voor je reactie. Geen idee welk lintje Cruijff bezit, maar het zou mij niet verbazen als hij er meerdere had. En sport is voor mij ‘gewoon’ sociale geschiedenis. Ik lees erover en af en toe begeleid ik scripties op dit terrein. En natuurlijk kijk ik (op tv)naar wedstrijden, maar wel steeds minder. Het niveau van het Nederlandse clubvoetbal is de laatste jaren dramatisch gedaald als je het mij vraagt.
Cruijff is in 1974 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en in 2002 bevorderd tot Officier in dezelfde orde.