blog | werkgroep caraïbische letteren

Politie-, advocaten-, rechterstaal, Kishoendajal kent ze inmiddels allemaal… (2)

door Mala Kishoendajal   Wie weet waar mijn ervaring op deze site terecht komt en ertoe kan bijdragen dat wèl iets wordt gedaan tegen deze tekortkoming in de rechtspraak, waarmee schofterige types er ongestraft op los kunnen rammen, en nog een zak geld toe krijgen.

Met zijn simpele ontkenning was de kous af voor de politie. Drie uitputtende sessies van elk zo’n drie uur, waarbij de agenten die het proces-verbaal opmaakten, ondanks hun onhandigheid met optekenen, bijzonder begripvol en meelevend waren geweest, waren een klucht gebleken.
En toch ben ik vanmorgen niet ontmoedigd geraakt door het bericht van de politievrouw, die me zelfs een pluimpje gaf vanwege het goed kunnen uitspreken van mijn eigen naam…
‘Spreek ik met mevrouw Kis…Kih…?’ Ik hielp haar uit haar gehakkel: ‘Kishoendajal’.
‘Jaaa. Uitstekend. Goed zo’, zei ze op een peuterjuffentoontje, en meldde in een adem, nu gewoon vrolijk, dat ze me helaas niks leuks te vertellen had.
Daarmee kwam een eind aan een slopende gang langs politiemensen, die me sinds oktober 2011 van het kastje naar de muur hadden gestuurd, de papieren kwijt waren geraakt en me dus maar weer opriepen om hetzelfde verhaal opnieuw te komen doen, weer op een ander bureau, weer bij een andere agent.
Ze zouden het dossier sluiten, maar het rapport bewaren voor wanneer meneer nog eens zo’n ‘AKKEFIETJE’ had.
Ik weet het Elfde Gebod (behalve dat het een heerlijk Belgisch biertje is), en stel bij deze voor dat het ook in huwelijks- en samenlevingscontracten wordt opgenomen:
Gij zult een fotostudio induiken om fraaie opnames in bevallige pose van uw kapotgeslagen lijf te laten maken.
Dat is namelijk het enige wat geldt als bewijs van mishandeling.

Ik geloof niet dat ze twijfelden aan mijn verhaal. Maar ze kunnen niks met die waarheid. De Nederlandse wet is nu eenmaal dol op blauw; blauw op straat, blauw op je lijf………..
Voor degene die in de veronderstelling verkeert dat het hier weer om een allochtoon akkefietje zal gaan…..een ding moet ik deze rasechte, Drentse boer’nzoon van weinig woorden nageven: waar Aziatische types je dichterlijk voorliegen de sterren van de hemel voor je te plukken als je belooft je vrijheid voor ze op te geven, liet hij me sterren zien. Daar is niks moeilijks aan. Gewoon de – ahum, geliefde- weerloos maken, door deze tegen het aanrecht te drukken met de handen op de rug, en dan met de vlakke hand van links naar rechts in het gezicht te zwiepen. Die hele Richard Branson kan dan inpakken met zijn kostbare ruimtereizen. Een reis door de Melkweg is verzekerd, gratis en voor niks.

Advies aan slachtoffers van ‘huiselijke akkefietjes’: Je denkt, hierna gebeurt het niet meer. Hij heeft spijt getoond, en misschien wel nog harder dan jij zitten huilen. Misschien troost je hem zelfs, omdat hij (of zij, vrouwen kunnen ook heel goed geweldpleger zijn) zichzelf maar niet in de hand kan houden. Misschien bied je aan te helpen met zijn drankprobleem, ook wel een beetje voor jezelf: als hij dronken is komen de klappen harder aan. En je wilt die grauwsluier die over je leven is gevallen, zo snel mogelijk weer weg hebben. Misschien is je partner wel heel liefdevol wanneer de duivel niet in hem vaart, en neem je het geweld – een tijdlang – voor lief. Het duurt ook even voordat je tegenover jezelf toegeeft dat je in een patroon zit. Je schaamt je, want je laten slaan is een blijk van zwakte, en het hoort toch thuis bij mannen en vrouwen in lagere sociale klassen!
Zit je nog in de fase dat je gelooft dat het goed komt, ga toch maar alvast naar de huisarts. Toon je beschadigde lichaam bij een vertrouwenspersoon met gezag. Niet de politie. Die vraagt je het hemd letterlijk van je lijf, wat sommigen (frappant genoeg zijn dat vrouwen!) behoorlijk vernederend kunnen overbrengen, omdat sociale omgang niet hun sterkste punt is.

Het telefoonnummer in de folder over huiselijk geweld, bel dat ook maar niet. Je wordt te woord gestaan door een plichtsmatig knuffelkonijn, dat vraagt of je een plek in het Blijf van mijn Lijf huis wilt. Als je nee zegt, is ze volledig van de kaart. Dan verbindt ze je door met iemand die ook niet weet wat ze daar doet. Die zegt dat ze je telefoonnummer noteert, waarop je nooit meer wordt gebeld. Als jij na geduldig wachten vervolgens zelf de telefoon pakt om te vragen waarom ze niet hebben gebeld, blijkt je telefoonnummer nooit te zijn genoteerd. Ik hoop maar dat het vrijwilligers zijn. Het is weggegooid belastinggeld, als dit betaalde krachten zijn…..

Geachte heer B.
Onlangs ben ik bij u geweest om de aangifte wegens huiselijk geweld af te ronden. Inmiddels heb ik bericht van uw collega ontvangen. Zoals ik verwachtte, heeft mijn gewezen partner ontkend, en is het dossier gesloten. Toch wil ik met name u bedanken voor de menselijke behandeling, die mij zeer veel kracht heeft gegeven.
Het was mij meer waard dan een praatsessie bij de psycholoog. Mocht u ooit een uurtje de tijd hebben, bezoekt u dan mijn website: www.malakishoendajal.com Ik heb daar mijn ervaringen opgeschreven. Dit in de hoop, zoals ik ook vermeld, dat er ooit in de toekomst, wel iets ondernomen kan worden tegen deze sluikcriminaliteit, waarvan met name veel vrouwen de dupe zijn.

[Dit is deel 5b van de Amuses van de site van Mala Kishoendajal; deel 5a verscheen hier]

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter