Pikin Poika roert zich over grondenrechten
“De wakamans zijn geen inheemsen en geen dorpelingen. Onze voorouders hebben de gronden niet achtergelaten aan wakamans. We gaan niet toelaten dat inheems grondgebied wordt uitgegeven aan derden, niet-inheemsen.” Zo verwoordt kapitein Joan van der Bosch de gevoelens van de gemeenschap van Pikin Poika in het district Wanica.
President Desi Bouterse in gesprek met de wakamans. (Foto: Kabinet President)
President Desi Bouterse heeft de wakamans, onder leiding van Siebrano Pique, in het weekend gezegd dat hij 50 hectare landbouwgrond voor hen ter beschikking heeft achter Pikin Poika. “Naast Pikin Poika is Santi Gron en achter Pikin Poika is de Saramaccarivier. Ik denk niet dat de president de rivier heeft weggegeven,” zegt een verbolgen kapitein Van der Bos aan Starnieuws. Ze stelt dat de gronden rondom het dorp behoren tot de economische zone van Pikin Poika. “Het valt binnen het grondgebied dat het dorp claimt.”
De uitspraak van de president heeft kwaad bloed gezet bij de dorpelingen. “Als de president de wakamans zoet wil houden, is dat niet mijn zaak. De wakamans zijn geen familie van mij. Ze zijn niks van mij. We gaan in geen geval toestaan dat de inheemsen verder worden beknot in hun grondenrechten.” Ze vertelt dat Suricom Park al een verkavelingsvergunning voor 508 hectare van het bos heeft pal naast Pikin Poika. “Eerst was het onder een andere naam uitgegeven voor landbouwdoeleinden, en nu worden onder de naam van Suricom Park verkavelingsactiviteiten uitgevoerd. We keuren het ten stelligste af dat inheems gebied aan derden (niet inheemsen) wordt afgestaan.”
Van der Bosch merkt op dat de president misschien verkeerde informatie heeft gehad over het gebied. Ze wijst erop dat de inheemsen het al moeilijk genoeg hebben en met de weinige middelen uit de economische zone voorzien in hun levensonderhoud. De aankondiging van de president komt als donderslag bij heldere hemel. Vooral daar nog geen drie weken geleden met de inheemsen is gesproken over de uitvoering van een vonnis van de Organisatie van Amerikaanse Staten waarin de Staat is veroordeeld tot het respecteren van de grondenrechten van de inheemsen. “En terwijl we bezig zijn te praten hoe daar invulling aan te geven, worden we hiermee geconfronteerd.”
Kapitein Van der Bosch zegt dat er heel spoedig beraad komt van de Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (Vids) en de Organisatie van Samenwerkende Inheemsen Dorpen Para (OSIP) over deze kwestie. Met de dorpelingen is ze aan het brainstormen hoe deze zaak aan te pakken. “We zullen strijden tot het bittere einde,” benadrukt ze.
[van Starnieuws, 13 april 2017]
COMMENTAAR: Reactie uitgebleven
PARAMARIBO – PRESIDENT BOUTERSE HEEFT vijftig hectare grond achter het dorp Pikin Poika gegeven aan een groep personen die zich wakaman noemt. Dit is de dorpelingen in het verkeerde keelgat geschoten, omdat het hele gebied tot hun territoir behoort, zeggen ze. De president heeft niet gezegd wie behoren tot de groep wakaman. Gangbare benamingen voor personen die op straat leven, zijn zwerver en dak- en thuislozen.
Officiële instanties hebben te doen met deze geïdentificeerde groepen. Volgens de woordenlijst van onder andere de woordenboeken Sranan-Nederlands, Nederlands-Sranan en English-Sranan, vierde herziene uitgave 2004 van de Stichting Volkslectuur Suriname, is de betekenis van zwerver: wakaman, yayoman, laster, lasra. Yayoman betekent hoerenloper, zwerver, losbol.
Lasra wil zeggen, zwerver, zwerven, schooien, slenteren. Laster: slenteren, schooien, zwerver, zwerven. Stratiman en hosselaar zijn ook vaak gebruikte termen. Van stratiman is de betekenis niet omschreven.Van Dale geeft als betekenis van hosselen: scharrelen om aan eten en geld te komen.
Het is belangrijk te weten welke categorie de president de vijftig hectare heeft toegezegd. Hij schept een gevaarlijk precedent, door de structuren op de ministeries die voor werkgelegenheid en sociale voorzieningen moeten zorgen buitenspel te zetten. Reden voor allerlei groepen, onder deze of gene benaming, om de hand op te houden voor de president.
Bovendien is niet vastgesteld of de wakaman geschikt zijn voor de landbouw en de nodige kennis en vaardigheden bezitten. Waarvan moeten zij leven als gewassen in de grond worden gestopt die pas na enige tijd vruchten afwerpen? Welke status krijgt de vijftig hectare die aan de wakaman wordt toegekend en wat gebeurt er met de wakaman als na de formele vaststelling van de grenzen blijkt dat het gebied inheems territoir is.
Het gehaal en getrek tussen inheemsen en marrons over afbakening van de grondenrechten blijft irritant zolang het grondenrechtenvraagstuk niet is opgelost. Uitblijven van een fundamentele oplossing drijft, na andere inheemsen en marrons, nu onze landgenoten van Pikin Poika tot wanhoop. Dit is misschien de reden waarom dorpskapitein Margriet van der Bosch zich ongelukkig laat ontvallen dat er geen plek is in het dorp voor andere Surinamers.
De Surinaamse overheid doet twee zaken faliekant fout. Er wordt slecht gecommuniceerd met de bevolking ener wordt weinig of geen rekening gehouden met ondernemers die grond krijgen in het binnenland en deze verkavelen. Uitgifte van grote lappen grond aan concessionarissen die er niets mee doen en deze later tegen grof geld verkopen, is een veel voorkomend verschijnsel.
[uit de Ware Tijd, 18/04/2017]
RSS
Facebook
Twitter
