Opvoeding op Sint Eustatius
Paul Rosenmöller reist in de laatste drie afleveringen van Spraakmakende Zaken naar de eilanden St. Eustatius, Saba en Bonaire. Aanleiding hiervoor is een groot onderzoek van UNICEF Nederland naar de positie van kinderen op de zes eilanden van de Nederlandse Cariben. De aflevering van 9 augustus (Nederland 2) op St. Eustatius richt zich op de opvoeding van kinderen die vaak nogal wat te wensen over laat. Vaders die niet bij hun gezin wonen en moeders, veelal met kinderen van verschillende mannen, die er alleen voorstaan. Door de verslechterde economische omstandigheden zijn ze gedwongen meer dan fulltime te werken en er blijft weinig aandacht over voor de kinderen, die zodoende vaak aan hun lot worden overgelaten.
Sint Eustatius -of Statia zoals de inwoners zelf zeggen- heeft een oppervlakte van 21 km². De hoofdplaats is Oranjestad. De officiële talen op het eiland zijn Nederlands, Papiaments en Engels, maar Engels is de voertaal. Toch is dit eiland net zo Nederlands als Terschelling of Ameland. Want sinds eind 2010 hebben St. Eustatius, Saba en Bonaire een bijzondere status binnen het koninkrijk en zijn ze te vergelijken met een gewone gemeente in Nederland. Er wonen op Statius nog geen drieduizend mensen, zo’n 800 jonger dan 20. Die jongeren heten koninkrijkskinderen, maar of ze ook een koninklijke opvoeding krijgen? Nou nee. Nederland is ook in dit Caribisch deel van het koninkrijk, verantwoordelijk voor de naleving van het VN verdrag voor de rechten van het kind. En met die rechten is veel mis, zo blijkt uit een nog niet gepubliceerd onderzoek van Unicef Nederland. Veel kinderen worden aan hun lot overgelaten: vader is er vandoor, moeder heeft geen tijd, de school is gebrekkig en er is weinig te doen.
Sinds 10-10-10 wordt er -mede door de komst van het centrum voor Jeugd & Gezin- bewuster nagedacht over opvoeding. Past de gebruikelijke opvoedingsstijl (ouders zijn de baas en kind luistert, soms met harde hand) nog wel bij deze tijd? Kinderen worden steeds mondiger en door de komst van internet en smartphones wordt hun (wereld)beeld groter.
Er zijn verschillende initiatieven om ouders te leren over (positief) opvoeden en zijn er activiteiten voor kinderen om verveling tegen te gaan en hun ontwikkeling te stimuleren. In hoeverre helpen deze projecten? Hoe hardnekkig zijn de ideeën over opvoeding op Statia? En wat willen de kinderen zelf? Hoe zorgt Statia ervoor dat ze haar kinderen niet verliest?
Aan tafel
Paul Rosenmöller praat met diverse jongeren op Statia. Hoe ervaren zij het leven op dit kleine eiland? Zien zij hun toekomst op Statia of vinden zij de mogelijkheden te beperkt? Ook spreekt hij met Dion Humphreys, beter bekend als rapper en producer Mega D. Deze artiest heeft ‘The Mega D Youth Foundation‘ opgericht, omdat hij zag dat veel jongeren na school aan hun lot worden overgelaten. Mega D. organiseert verschillende activiteiten, zoals huiswerkklassen, sportactiviteiten en zomerkampen.
Verder zit Camelia Berkel aan tafel. Zij is hoofd van ECE, een expertisecentrum voor kinderen op Statia. Eerder was zij directeur van de enige middelbare school op Statia. Berkel vindt het erg belangrijk dat ouders op het eiland praten over opvoeding: Wat zijn de moeilijkheden? En wat kan er anders?
Karin Kloosterboer, onderzoeker kinderrechten bij Unicef Nederland, werkt momenteel aan het onderzoek ‘Koninkrijkskinderen. Kinderrechten op de Nederlandse Cariben.‘ Zij bevestigt het beeld van veel eenoudergezinnen; moeders die er alleen voor staan en twee of drie banen hebben om te overleven. De kinderen zijn vaak van verschillende vaders die buiten beeld zijn. Het tekort aan aandacht thuis halen ze in op school door daar strontvervelend te doen.
Maar gelukkig zijn er steeds meer activiteit voor zowel ouders als kinderen. De tafelgasten zijn het erover eens: Statia wil niet haar kinderen verliezen.
RSS
Facebook
Twitter
