No Kwik in Ons Bos
[Besprekingen van No kwik in ons bos van Cynthia McLeod]
Het is een heel mooi verhaal over de natuur. Het boek gaat over een meisje van 11 jaar. Ze heet Marisa. Op een dag kwamen er mensen naar het dorp. Ze kwamen praten over kwik. Pas later begreep ze dat haar broertje ziek is geworden door kwik. In dit boek is duidelijk uitgelegd wat kwik is en de gevaren ervan. In dit boek leert men je ook hoe je moet omgaan met de natuur. Je leert ook woorden in de talen van het binnenland. Soms zit je zo lang in de boot, maar je ziet dan ook veel meer dan in het vliegtuig. Je ziet hoe mooi de natuur is. Jammer dat mensen niet luisteren en de natuur blijven beschadigen.
[Lieven Soké…11 jaar]
De no-kwik-campagne van Marisa kwam te laat voor haar broertje. Het einde van het boek voorspelt niets goeds, ik zou graag willen weten, wat er met Marisa gaat gebeuren. Maar het boek heeft veel leerrijke stukken. Vanaf de inleiding gaat het boek over het binnenland van Suriname. Maar wat ik heel erg vind is de foute kaart van Suriname. Aan beide zijden van de kaart is er een afgesneden stuk, zowel aan de linker als rechter zijde. De droom van Marisa gaat over geweldloos verzet, net als Martin Luther King, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela. Maar in werkelijkheid lijkt het kwikprobleem juist erger te worden. De regering van Suriname geeft I Am Gold nog meer concessies. Wie weet wat voor middelen ze daar gebruiken? Geen idee. Ondanks het gevaar van kwikgebruik voor de gezondheid van goudzoekers en burgers zal het gebruik van deze gevaarlijke stof nog lang niet ophouden in Suriname, totdat…..
[Weldon Soké…14 jaar]
Dat boek is makkelijk om te lezen en leerrijk.
Wat wordt bedoeld met No Kwik in Ons Bos?
De goudzoekers vernietigen ons bos, het water, het voedsel en de dieren met kwik. Kwik wordt gewoon gebruikt. Men is niet voorzichtig. Mensen worden ook ziek.
Wat ik niet goed vind, is dat de goudzoekers van andere landen naar Suriname komen, bijvoorbeeld Guyana, Brazilië, en Frans-Guyana.
Het meisje dat Marisa heet, woont met haar moeder, vader en twee broertjes.
Marisa speelt de hele dag met haar vriendjes. Meestal in de rivier, ze duiken en zwemmen als de besten. Ze genieten van de natuur. Maar wat heel erg is, is dat mensen van buiten de natuur verpesten voor de kinderen in het binnenland. Daardoor komen bepaalde kinderen naar de stad waar er al zoveel problemen zijn. In het boek staat ook dat er vaak elektriciteit in het dorp is. Dat is niet waar. In mijn dorp is er enkele keren per jaar elektriciteit. Mijn moeder heeft geen smartphone en ze weet er niet mee om te gaan.
[Hugo Alifons .…17 jaar]
Cynthia Mc Leod tijdens de Caraïbische Letterendag, 1 oktober 2017. Foto © Nataly Linzey/Werkgroep Caraibische Letteren
Strijden voor een kwikvrij Suriname
Het boek van Cynthia Mc Leod, No Kwik in Ons Bos gaat over een inheems meisje dat Marisa heet. Ze woont in het binnenland van Suriname samen met haar ouders en haar twee broers Alvin van veertien en Chereo van zes. Zelf is Marisa elf jaar oud en ze gaat naar de school die in het dorp staat waar ze woont. Samen met haar goede vriendin Njahwi maakt ze veel lol en dromen ze over later. Later gaan ze in de stad wonen om te studeren. Ze willen allebei graag lerares worden.
Het dorp heeft heel veel last van (illegale) goudzoekers. De goudzoekers komen niet in hun dorp maar werken een stuk verder stroomopwaarts. Ze halen bomen weg en gebruiken kwik om het goud sneller te vinden. Kwik is heel slecht voor de mensen en de dieren. Het komt in de lucht en het water en je kunt er heel ziek van worden. Mensen uit de stad komen naar het dorp van Marisa om over de gevaren van kwik te vertellen. Ze brengen een pomp mee die het water uit de rivier kan zuiveren. Eigenlijk mogen de mensen van het dorp niet meer baden, wassen, zwemmen en drinken van het rivierwater. Dat is heel moeilijk te begrijpen voor de mensen.
Op een dag wordt het jongste broertje van Marisa, Chereo, heel erg ziek. Er komen twee dokters met het vliegtuig uit de stad naar het binnenland. Chereo moet uiteindelijk naar de stad om daar geholpen te worden. Moeder gaat mee met het vliegtuig en Marisa gaat met een dokter via de rivier naar de stad.
Marisa en haar moeder kunnen logeren in Bernharddorp, een dorp waar veel inheemsen wonen. Marisa gaat daar voorlopig naar school. De moeder gaat elke dag naar de stad om spulletjes te verkopen en naar het ziekenhuis te gaan waar Chereo ligt. Soms gaat Marisa mee naar het ziekenhuis en ze schrikt er elke keer van hoe slecht Chereo er uitziet. Zou zijn ziekte iets met het kwik in het water en de lucht te maken hebben?
In een tijdschrift dat ze heeft gekregen leest ze over Nelson Mandela en op school leert ze over Martin Luther King. Op haar logeerplek hoort ze dan ook nog over Gandhi, drie wereldverbeteraars die met hun geweldloze strijd de wereld een stukje beter wilden maken. Marisa droomt dat ze samen met Gandhi, King en Mandela een protestmars loopt om te strijden tegen het gebruik van kwik.
Het boek No kwik in Ons Bos is heel toegankelijk geschreven en heel geschikt voor kinderen van de bovenbouw van de lagere school en het voortgezet onderwijs in Suriname en in Nederland. Er staan mooie illustraties in van Lisa Schmidt. Het verhaal laat je nadenken over de zaken die echt belangrijk voor ons zijn.
[Mirthe Madhar…19 jaar]
Cynthia Mc Leod: No Kwik in Ons Bos. De Nieuwe Kerk Amsterdam & Uitgeverij Conserve, Schoorl, 2017. ISBN 978 90 5429 469 6
Van de Redactie van de Ware Tijd Literair
De Nieuwe Kerk in Amsterdam is helemaal niet nieuw. Omdat de eerste grote kerk, gewijd aan Sint Nicolaas, te klein werd voor de sterk groeiende bevolking van de stad in de veertiende eeuw, werd een nieuwe kerk gebouwd en in 1408 in gebruik genomen, nu dus meer dan zes honderd jaar geleden. Sinds Nederland een koninkrijk is (1814), is de Nieuwe Kerk vooral een koninklijke kerk. Omdat de kerk bijna naast het Koninklijk Paleis op de Dam staat, wordt hij voor officiële gelegenheden gebruikt: De huidige koning van Nederland, Willem Alexander, is daar getrouwd (2002) en ingehuldigd (2013). De kerk wordt allang niet meer gebruikt voor gewone kerkdiensten. Wel vindt er op vier mei nog de jaarlijkse herdenking plaats van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Meestal wordt de kerk gebruikt voor concerten, lezingen en vooral tentoonstellingen. Momenteel staat er de expo ‘We have a dream. Gandhi, King, Mandela. Een dag voor de opening op veertien september vond de presentatie plaats van een nieuw kinderboek, No Kwik in Ons Bos (zie https://www.conserve.nl/fonds/no-kwik-in-ons-bos-374/ ) dat op verzoek van de organisatie van de expo geschreven werd door onze eigen Cynthia Mc Leod, dat in Suriname ‘speelt’ en dat hier besproken wordt door vier kinderen, tieners. Wij zijn onze gelegenheidsrecensenten Mirthe, Lieven, Weldon en Hugo, heel dankbaar voor hun medewerking. Eén van hen wijst trouwens op de foute kaart van Suriname in het boekje. Dus een dringende vraag aan de uitgever: Kan de goede kaart in een nieuwe druk van het boekje, alstublieft? Die nieuwe druk moet er wat ons betreft komen voor alle kinderen in Suriname!
Zullen de kinderen en de tieners van Suriname, net als de drie grote, geweldloze wereldverbeteraars van de expo, dankzij dit boekje in actie komen tegen het kwikgebruik, waar wij, lammelendige volwassenen, het grandioos laten afweten?
In aansluiting op de expo plaatsen we de bespreking van de oproep van twee bekende Belgische schrijvers, David van Reybrouck en Thomas d’Ansembourg, in hun boekje Vrede kun je leren, een oproep tot een andere manier van samenleven, geïnspireerd door mindfulness, geweldloze communicatie en compassie.
En de twaalfjarige Sharah-If Winter bedanken we voor haar bespreking van Als slavin geboren van Marian Hoefnagel.
Is dit een kinderaflevering van de literaire pagina? Nee, deze is voor alle leeftijden!
RSS
Facebook
Twitter
