blog | werkgroep caraïbische letteren

Nelson Mandela 1918 – 2013

door Quito Nicolaas

Op het moment dat ik dit gedicht schreef, was ik niet zozeer bezig met een vraag te beantwoorden of een stelling te beargumenteren. Eerder met de beelden van een CNN-reportage die door mijn hoofd dwarrelde en steeds weer het idee dat ik dit mocht meemaken naar boven kwam. De vrijlating van Nelson Mandela  op 11 februari 1990 vormde de inspiratie om een gedicht te schrijven over martel-  en folterpraktijken. De boycot-acties in de jaren ’70 tegen Zuid-Afrika raakten op de achtergrond door de martelpraktijken in Chile en overige Latijns-Amerikaanse landen. En plotseling was Zuid-Afrika in de beginjaren ’80  weer in het nieuws, nadat Mandela weigerde een voorstel van P. Botha te accepteren om het geweld af te zweren in ruil voor zijn voorwaardelijke vrijlating. Weinig recensenten hadden bij het bespreken van de bundel Gerede Twijfels door dat het gedicht Kabsa (asbak) betrekking had op de gisteren overleden Nelson Mandela.

                         Leeg mij nog een keer
                         van al die peukjes
                         die de geheimen
                         van anderen verbrandt.
                         De as die wegwaait
                         de chemie die vast klontert
                         op een plek in de zaal
                         die in molecuul verandert.
                         Daar waar het nestelt
                         als wierook uitademt
                         tegen een wand van kristal
                         op een bodem van misverstand.
                         Eenmaal grijs en nevelig
                         brandend van binnenuit
                         het levensverhaal als teer
                         keer op keer.
                         Genadeloos tegenover anderen
                         jarenlang in cachot
                         omzichtig tegen de mensheid
                         om later vrijuit te gaan.
                         Met knipperende oogjes
                         in alle windhoeken
                         dooft het ziel uit
                         in een verborgen lichaam.
                         (Uit: Gerede Twijfels, 2002)

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter