Michiel van Kempen – Over spel
Wat onvervreemdbaar leek
werd onherkenbaar bloot
dat mij daar aankeek met digitale ogen
bij zoveel blanke huid
trok ik wit weg
en waar ik ook keek
langs de rand van die kartels
was diepte noch dier
alles wat rond zou moeten zijn
bleef glad en tweedimensionaal
en onbestaanbaar bont
tot in het nevelen van grijze lijnen
Ik tast dit beeld af
hoornplaat krijgt zwarte randen
en denk daar in het prevelen
frivole woorden te horen:
‒ nergens gaat het over
het is maar een spel ‒
en zelfs dat versta ik nog verkeerd
En dan de angst
dat dit te lyrisch wordt
en mijn gevoel jou overspant
in pure blootheid terugroept
anders dan de naakte waarheid
Waar hinkelt dit leven heen
welk spel wordt hier gespeeld
Wat onherkenbaar leek
werd dood
en zeer vervreemdbaar bloot
RSS
Facebook
Twitter
