Liefde in taal, maar niet voor taal
Liefde, verliefdheid was het thema van de tweede verhalenwedstrijd van de Clark Accord Foundation (CAF). ‘Verboden liefde’ is de titel van het verhaal dat door de jury werd uitgekozen voor de eerste prijs. Dit verhaal is geschreven door Kevin Coulor, die wij van harte feliciteren en we hopen dat hij doorzet met schrijven. Hij kan het! Hij heeft fantasie en schrijft beeldend. De tweede prijs ging naar het verhaal ‘Liefde is niet lief’ van Kevin Hunkar en de derde prijs naar ‘Baka dritenti-na-aiti yari’ van Diego Lapar.
Kevin Coulor
Alle drie de winnaars zijn dus heren! De jury bestond uit Hetty Amat, winnares van de eerste wedstrijd en nu schrijfster, Gerrit Barron, bekende schrijver van jeugdliteratuur en Tessa Leuwsha, schrijfster en mederwerker van ‘dWTL’. Tevreden was de jury niet over de meeste inzendingen. In hun rapport geven ze de negatieve punten aan, waarvan we de belangrijkste hier overnemen, niet om negatief te zijn, maar als nuttige informatie voor beginnende schrijvers:
• Weinig originaliteit, weinig fantasie, saai dus;
• personages zonder diepgang;
• de handelingen van de peronages vaak zonder functionaliteit voor het geheel;
• geen duidelijk besef van wat een verhaal is, een creatieve compositie van vorm en inhoud, die in dienst staat van het thema;
• weinig maatschappelijke betrokkenheid;
• veel fouten in het taalgebruik, zowel in spelling als in zinsbouw.
De verhalen van de vorige, eerste, verhalenwedstrijd van de CAF waren beter.
Hoogstwaarschijnlijk heeft het verplichte thema – liefde, verliefdheid – van deze wedstrijd daar ook mee te maken. Jongeren zijn zelf erg betrokken bij dit thema en daardoor is het moeilijk er vanuit een creatieve afstand mee om te gaan.
‘Verboden liefde’, het winnende verhaal van Kevin Coulor, is zeker origineel. Het gaat over twee jongens die hevig verliefd op elkaar zijn. De ene is gewoon een mens, de ander is een ‘Fae’, die uitlegt wie hij is: ‘Wie zijn “wij”? Een splinternieuw ras, slechts 500 jaar jong. De volgende stap in de menselijke evolutie. Kinderen van Flora en Fauna. Kleinkinderen van Gaia, ook wel bekend in de volksmond als Moeder Natuur. De meest bekende zijn vuur, water, lucht en aarde. Een aantal sub-elementen zijn ijzer, hout, ijs, bliksem en noem maar op. Alhoewel we er al honderden jaren zijn, hebben we ons schuil gehouden in de veiligheid van het tropisch oerwoud, totdat we het nodig vonden om deel uit te maken van de Surinaamse samenleving. In de ogen van het volk werden wij echter gezien als een stelletje indringers. Op aarde gezet om gehaat en gevreesd te worden. Om opgejaagd en uitgeroeid te worden.’ De plot van dit verhaal, een ‘Fae’ en een menselijke jongen, die verliefd op elkaar zijn is dus duidelijk vol fantasie en origineel, maar ook herkenbaar, ook beeldend in verband met homo-verhoudingen! Ondanks alle maatschappelijke dreiging hebben ze hun seks en dat wordt beeldend beschreven. De lezer voelt angst… straks gaat het fout, wordt ‘Fae’ opgepakt, maar er gebeurt eigenlijk niets spannends meer en het einde is dat de jongen tegen de ‘Fae’ zegt: ‘Zolang ik leef zal ik van je houden’. Het mag goed aflopen, maar er moet wel spanning zijn! En die ontbreekt wel een beetje. De taal van het verhaal is beeldend, vol mooie beelden over de liefde. Het ijzersterke is dat de lezer door de fantasiefiguur, de Fae, toch een stuk werkelijkheid, van discriminatie, beleeft!
De CAF gaat hopelijk door met de wedstrijden en het zou goed zijn als er ook cursussen en lesboekjes zouden komen voor beginnende jonge schrijvers, over de literaire kwaliteit van verhalen, maar ook over de Nederlandse taal, want o, wat maken deze jonge auteurs nog veel taalfouten! Belangrijk is het om steeds weer kritisch over te lezen wat je hebt geschreven. Als je schrijft met als kunstmiddel taal en nog wel over liefde, moet je ook liefde voor die taal uitstralen!
RSS
Facebook
Twitter
