blog | werkgroep caraïbische letteren

Karin Lachmising – Mi gron 2

Als ik ben
een stip in de tijd,
mijn grond ontnomen,
ontgrond, lagen, in rood
zand, het leven braak leggen,
kale toppen
van schaarse bomen
mijn aanwezighied bevestigen.
Zul jij dan je herinneren,
op het pad van weggedragen goud
waar hun kennis nadampt,
mijn moeder en mijn vader?

 

[uit Karin Lachmising, Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt, 2013]

 

karin-lachmising-rivier

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter