In memoriam: August Biswamitre
door Prakash Kandhai & Robby Parabirsing
Op 22 oktober 2017 overleed op de gezegende leeftijd van 91 jaar te Soest (Nederland) de heer Augustinus (August) A. M. Biswamitre, oud-minister van Arbeid. August Biswamitre was de zoon van de alom gerespecteerde Clemens R. Biswamitre, de eerste praktizijn (de oude benaming voor advocaat) van Hindostaanse afkomst in ons land en tevens voormalig Statenlid.
Augustinus (August) A. M. Biswamitre is op 91-jarige leeftijd overleden. Hij was de eerste minister van Arbeid. (Foto: Stichting Ham Sarnami)
August Biswamitre volgde de St. Paulusschool en was mede oprichter van de studentenvereniging Spes Patriae (de hoop van het vaderland) Hij slaagde in 1943 van de Sint Paulusschool en na de nood-HBS in Paramaribo, studeerde hij in Nederland sociale en politieke wetenschappen aan de UVA (de Universiteit van Amsterdam), alsook Indiase filosofie, waarvoor hij belangstelling had gekregen, sinds zijn vader daar thuis veel over vertelde. Ook was hij een fervent muziekliefhebber en zijn grote passie was vioolspelen.
Terug in Suriname trad hij als staflid in dienst van het ministerie van Justitie en Politie. Daarnaast was hij ook actief bij het vakbondswezen, vooral onder de hogere ambtenaren. Zo richtte hij de VHA, de Vereniging van Hogere Ambtenaren op.
Toen aan het einde van de jaren zestig de spanningen tussen de regering Pengel en de ambtenarenvakbonden hoog opliepen en uitmondden in een staking van de Vereniging van Leerkrachten bij het Middelbaar en Kweekschoolonderwijs, de VELMEK, wist de heer August Biswamitre de overheidsbonden te verenigen in de FEHOMA, de Federatie van Hogere en Middelbare Ambtenaren, waarvan hij de voorzitter werd.
Ondanks de zeer gespannen verhouding tussen de regering en de ambtenaren wist de FEHOMA constructieve gesprekken te voeren met de regering. Dit was vooral te danken aan de rust en het gezag dat de heer Biswamitre uitstraalde. Als geen ander wist hij bruggen te slaan en partijen nader tot elkaar te brengen. In eigen gelederen wist hij degenen die harde acties voorstonden te temperen, vaak met de nodige humor, bewust van de schadelijke gevolgen voor de vakbeweging zelve, maar ook voor de samenleving in totaliteit. De heren S. Badrising en H.H. Rusland die hem in deze periode van nabij hebben leren kennen, onderstrepen bovengenoemde kwaliteiten van de heer Biswamitre.
Het was daarom niet te verwonderen dat August Biswamitre na de val van het kabinet Pengel door de toenmalige vakbeweging werd voorgedragen als minister van Arbeid en Sociale zaken in het zakenkabinet o.l.v. de heer May. In de bijkans 9 maanden dat dit kabinet aanzat, legde de heer Biswamitre belangrijke fundamenten op het gebied van de arbeidswetgeving, waar tot de dag van vandaag op voortgeborduurd wordt.
Na het zakenkabinet May kwam August Biswamitre in de VHP-PNP regering terug als minister van Arbeid, Sociale Zaken en Vakbondswezen. Dit ministerie werd al gauw gesplitst in het ministerie van Sociale Zaken en het ministerie van Arbeid, waar hij zodoende de eerste minister van werd. Helaas kwam hij al gauw in aanvaring met de politieke cultuur van vriendjespolitiek. Dit leidde er toe dat hij al na een jaar besloot zijn ministersportefeuille ter beschikking te stellen, waarna hij zich voorgoed in Nederland vestigde. Na zijn aftreden liepen de spanningen tussen de regering en de vakbeweging snel op en escaleerden in het waarschijnlijk meest ernstige, bloedige en langdurige arbeidsconflict uit de naoorlogse geschiedenis van ons land.
In August Biswamitre verliest onze samenleving een wijs en gerespecteerd man met karakter en principes; hopelijk niet (net als onze jaguars momenteel) een soort dat met uitsterven wordt bedreigd.
Publicaties van August Biswamitre
– Vereniging van hogere ambtenaren in Suriname (VHA); Strijd om rechtspositie en rechtszekerheid 1955-1970, Soest 2009
– Van St. Paulusschool tot Spes Patriae; Jeugdherinneringen uit 1930-1946, herziene versie. Ralicon, Paramaribo 2016
[van Starnieuws, 2 november 2017]
RSS
Facebook
Twitter
Wat was ik trots op mijn oom en hoe bijzonder en belangrijk waren mijn oom en tante voor onze familie en mij. Wat een fijn artikel is dit. Zijn vrouw Johanna Spruijt (Joke. noemde hij haar) veel te jong overleden, was de zus van mijn vader. Ik heb mooie herinneringen aan hun beiden. In mijn jeugd kregen wij sinaasappelen, kadootjes,luchtpostbrieven en ingesproken bandrecorder bandjes opgestuurd. Verhalen, de moesonregen en het pianospel van mijn tante hoor ik nog steeds wanneer ik aan ze denk. Mijn dochter heb ik Joanna genoemd. Zelf ben ik in 1953 geboren en ik heet Ineke Spruijt en woon in Nederland. Misschien leest iemand dit die hen in mijn verhaal herkent.