blog | werkgroep caraïbische letteren

Ik ben dood- en doodmoe van die huidskleurobsessie

door Sylvain Ephimenco

.
Wat mij betreft zou cabaretière Jetty Mathurin tot aan haar negentigste levensjaar moeten blijven optreden. Wat een fijn en talentvol mens! Begin deze eeuw ging ik naar haar voorstelling Welopgevoed en Jetty las mijn laatste boek. Vervolgens gingen we op Radio 1 elkaar recenseren. Wat ik me van die voorstelling kan herinneren, is het formidabele acteertalent van de Surinaamse cabaretière, die in staat was hilarische typetjes als Taante en neef Stanley neer te zetten.

Foto © Michiel van Kempen

Ze spaart niemand met haar humor. Niet de saaie blanke Hollander en ook niet de luidruchtige Surinaamse die naast hem ergens in de zaal moest zitten. Gisteren in de Verdieping zei Mathurin: “Mijn publiek is altijd gemêleerd geweest. Er was altijd een enorm saamhorigheidsgevoel in de zaal.”

Lees hier verder in Trouw, 7 oktober 2017

1 comment to “Ik ben dood- en doodmoe van die huidskleurobsessie”

  • Ephimenco heeft groot gelijk.

    Ik vind overigens dat het tijd wordt dat we met alle blanke en zwarte niet-Moslims toegang eisen tot Mekka.

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter