blog | werkgroep caraïbische letteren

Het vijfde inzicht

 door Pim de la Parra

Toen ik twee weken geleden wakker werd wist ik opeens dat ik niet langer door moest gaan met het schrijven van deze column. Een poos daarvoor had dit besluit zich al aangekondigd: ik besefte dat ik de lezers eigenlijk niets meer te vertellen heb. Ook drong het tot me door dat ik met het schrijven en publiceren van deze column een subtiel ego-ik in stand houd en versterk. Wat me ervan weerhoudt om dieper af te dalen in de stilte van mezelf. Iets waar ik gezien mijn rijpe leeftijd toch wel aan toe ben.

Mijn stukjes gingen meestal over dingen die niet gemeten, niet berekend en ook niet verklaard kunnen worden. Geen enkele Nederlandse krant zou ze publiceren, omdat ze volgens Nederlandse maatstaven te ‘zweverig’ zijn. De redactie van het katern Mens & Maatschappij van dagblad De Ware Tijd verdient dan ook een pluim dat zij deze column ‘Hallo Paramaribo!’ heeft durven publiceren. Het heeft hoogstwaarschijnlijk met de religieuze beleving van de Surinaamse gemeenschap te maken, dat mijn stukjes niet a priori als ‘vaag’ of ‘ongrijpbaar’ werden afgewimpeld.

Het schrijven van deze columns heeft me veel voldoening gegeven, omdat ik heb kunnen ontdekken dat deze korte vorm van ongeveer 700 woorden heel goed strookt met mijn temperament. In mijn tienerjaren las ik met groot genoegen de korte verhalen van Anton Tsjechov, en bij een paar van mijn beste stukjes besefte ik naderhand dat ik toch het een en ander van Tsjechov moet hebben opgestoken. Wat deze columns ook voor me hebben betekend, is dat ze mij de kans hebben geboden om wat ik op mijn jarenlange spirituele zoektocht heb ontdekt aan anderen door te geven. Maar ook moest ik een bittere ontdekking doorstaan, omdat ik langzaam maar zeker kon bevestigen wat ik van talloze filosofen en spirituele gidsen had opgesnoven: dat er op aarde sinds mensenheugenis een Babylonische spraakverwarring heerst.

Niemand blijkt de ander te kunnen verstaan, ook al spreken we dezelfde taal. Niet alleen hoort niemand wat de ander zegt, we beseffen evenmin dat we niet goed weten waar we het zelf over hebben. Een Russische dichter-filosoof, Vasily Rozanov (1856-1919) zei het zo: “Mensen zijn als eilanden, die elkaar over oceanen van misverstand leugens toeroepen.” Iedereen op aarde doet alsof. We doen alsof we weten wie we zijn, en wat of wie de ander is. We doen alsof wat we zeggen geen leugen is, maar de waarheid. We doen alsof er iets te weten valt. Maar er valt in feite niets te weten, niets te begrijpen en niets te doen. Het lijkt er alleen maar op dat je iets kunt weten, iets kunt begrijpen, of iets kunt doen.

Met veel hartstocht heb ik in mijn columns nu en dan anderen geciteerd, spirituele leraren zoals de Mexicaanse sjamaan don Miguel Ruiz, auteur van The Four Agreements (De vier inzichten) en The Mastery of Love (Meesterschap in liefde). Het lijkt me goed om ook in deze laatste aflevering don Miguel Ruiz en zijn zoon don Jose Ruiz te citeren, uit hun boek Het vijfde inzicht: “Je dacht dat je je ouders, je levenspartner, je kinderen en je vrienden heel goed kende. Maar de waarheid is dat je er geen idee van hebt wat er zich in hun wereld afspeelt –  wat ze denken, wat ze voelen, wat ze dromen. En zelfs nog verrassender is het feit dat je dacht dat je JEZELF kende. Maar dan kom je tot de conclusie dat je ook jezelf niet werkelijk kent, want je hebt zolang een rol gespeeld, dat je er een meester in bent geworden voor te geven te zijn wat je niet bent. Je deed maar alsof. Het is nu niet moeilijk te begrijpen waarom er zoveel conflict en strijd is tussen mensen. De wereld wordt bevolkt door miljarden dromers die zich er niet van bewust zijn dat mensen in hun eigen wereld leven, hun eigen droom dromen.”


“Echt kritisch en sceptisch zijn wil zeggen dat je je ervan bewust bent dat de hele mensheid in leugens gelooft. Je weet dat wij mensen de waarheid verdraaien omdat we dromen. Onze droom is niet meer dan een reflectie van de waarheid en dus per definitie – net als je spiegelbeeld – vertekend. Iedere levenskunstenaar vertekent de waarheid, maar dat betekent niet dat je een oordeel moet hebben over wat iemand zegt, of iemand voor leugenaar moet uitmaken. Allemaal vertellen we op de een of andere manier leugens en dat is niet omdat we zo graag liegen. De oorzaak ervan ligt in wat we geloven, in de symbolen die we hebben geleerd en de manier waarop we die toepassen. Wanneer je je hier eenmaal bewust van bent, zal de betekenis van het vijfde inzicht je duidelijk worden en je leven ingrijpend veranderen.”

[Ontleend aan De Ware Tijd van zaterdag 12/zondag 13 mei 2018.]

Pim de la Parra, Paramaribo – Suriname
E-mail: parralogica@gmail.com

Foto’s © Aart G. Broek / zie colourich

on 13.05.2018 at 9:42
Tags: /

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter