Het verraad van de feministen
door Jolande Withuis
Het was me een grote eer dat Machteld Zee mij ‘als feminist’ uitnodigde om het eerste exemplaar van haar boek Heilige identiteiten in ontvangst te nemen. Feminist is het enige etiket waarmee ik mezelf zonder aarzeling tooi.
Niettemin gebiedt de eerlijkheid te constateren dat ook feministen zich schuldig hebben gemaakt aan het vergoelijken van wandaden gebaseerd op de islam. Dat is bizar, want, zoals feministische moslima’s al decennia geleden aantoonden: juist de rechten van vrouwen staan op het spel.
De verhoudingen tussen de seksen vormen de core business van alle patriarchale geloven, en de wereldwijde vrouwenbevrijdingsbeweging van de jaren ’70 vormde een van de voornaamste drijfveren van het antiwesterse islamistische offensief van de afgelopen decennia.
Toch kwamen de feministen niet in het geweer, op enkele witte raven na.
[…]
Aan de sluipende islamisering van onze samenleving maken feministen zich eveneens medeplichtig. De hoogleraar Kunst, Cultuur en Diversiteit van de Universiteit Utrecht [prof.dr. R.L. (Rosemarie) Buikema; red. CU/AGB] bepleit een verbod van afbeeldingen van naakt in de openbare ruimte, met als argument dat iedereen zich in onze multiculturele samenleving thuis moet voelen.
[…]
Ayaan streed tegen vrouwenbesnijdenis. Een van mijn collega’s uit de tijd dat ik vrouwenstudies doceerde aan de VU noemde mij ‘gewoon de Gestapo’, omdat ik bepleitte dat ouders die hun dochters laten verminken strafbaar zouden moeten zijn; ik kwam daarmee namelijk achter de voordeur. Ze is zojuist benoemd tot hoogleraar ‘Burgerschap en morele diversiteit’ aan de Universiteit voor Humanistiek [Prof.dr. Sawitri Saharso; red. CU/AGB]. Een feministisch antropologe aan de VU propageerde in de jaren ’80 een ‘klein sneetje’. Als we niet een tikje clitoridectomie toestonden raakten ‘die’ vrouwen hun positie op de huwelijksmarkt kwijt, luidde haar arrogante argument.”
Lees de hele column op de website van de Volkskrant, 10 oktober 2016.
RSS
Facebook
Twitter
