Fundamentele goedheid
door Pim de la Parra
Ongeveer tien jaar geleden raakte ik bevriend met een oudere Surinamer die als marconist op de grote vaart de hele wereld heeft bereisd, voordat hij zich voorgoed in Switi Sranan vestigde. Hij spreekt meer dan twintig talen en is de enige Srananman die ik ken die alle hier gesproken talen beheerst.
Kankantrie, district Para, Suriname. Foto © Michiel van Kempen
Hij weet alles over de zon en de planeten van het zonnestelsel en kan daar enthousiast over vertellen. Ingewikkelde menselijke verhoudingen ontrafelt hij met speelse helderheid, zodanig dat je niet meer snapt waarom je er eerder zo’n probleem van maakte. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Oom Leonard, zoals hij door iedereen wordt aangesproken, een ware zegen is voor zijn omgeving en voor een ieder die zijn pad kruist.
Telkens als ik hem op zijn boiti bezoek voel ik me heel licht worden en is het alsof ik mezelf verlies en deel word van iets oneindig groots.
In het begin van onze kennismaking wilde ik over Oom Leonard een film maken, omdat ik hem een van de meest markante mannen vind die ik ooit heb ontmoet. Daarom zag ik zo graag dat anderen ook van zijn wijsheid zouden kunnen genieten. Maar dat plan liet ik snel varen toen het tot me doordrong dat hij me hard zou uitlachen als ik hem zoiets zou voorstellen.
Bovendien had zijn dochter mij al eerder op het hart gedrukt om het adres en de woonplaats van haar vader niet prijs te geven, omdat hij geen behoefte had aan bezoekjes van mensen uit de stad. Eerst had ik dat opgevat als een subtiele boodschap om niet zo vaak bij hem langs te gaan, maar toen ik een poos wegbleef belde zij me namens haar vader om te zeggen dat hij me graag weer wilde zien. Ik had toevallig mijn beide dochters uit Europa op bezoek en toen hij dat hoorde stond hij erop dat ik ze mee zou nemen. We werden hartelijk onthaald en sindsdien is Oom Leonard in mijn leven uitgegroeid tot een soort vaderfiguur.
Vorige week was ik weer bij hem op boiti en wegens de heftige regens mocht ik van hem niet terug rijden, maar moest ik blijven overnachten. Het was de eerste keer dat ik zo lang samen met Oom Leonard was en ik maakte gretig van de gelegenheid gebruik om hem enkele prangende vragen voor te houden. Hij had me al jaren geleden gezegd dat het geen zin heeft om moeilijke vragen te stellen, omdat er op de meeste levensvragen geen antwoorden bestaan. “Jij bent zelf het antwoord op je vraag”, had hij toen beweerd. Daar had ik lang over nagedacht totdat ik het meende te begrijpen. Desondanks wilde ik van hem weten wat hij, die jarenlang de wereld had bereisd en overal op aarde had rondgekeken, te zeggen had over de huidige geopolitieke machtsverhoudingen. Er is een economische machtsverschuiving gaande die zal leiden tot een politieke machtsverandering in de mondiale verhoudingen. Wat zal dit alles volgens hem inhouden voor ons in Suriname?
Oom Leonard schudde het hoofd meewarig en maakte klikkende keelgeluiden. Aan zijn houding was te zien dat ik hem door mijn vraag in grote verlegenheid had gebracht. Ik had er al spijt van en wilde iets zeggen, toen hij me aankeek en zacht begon te praten. “Uit je vraag blijkt je angst en bezorgdheid om wereldse verhoudingen waar je niets aan kunt veranderen. Laat alle kwesties van macht liever over aan politici en andere machtshongerigen. Je kunt je angst en je ontevredenheid en bezorgdheid overwinnen door meer vertrouwen in jezelf te hebben. Je leert jezelf te vertrouwen door veel alleen met jezelf te zijn. Om dat te kunnen doen moet je echt zijn. Door geduldig en vol begrip te zijn cultiveer je onvoorwaardelijke onbevreesdheid. Ontwikkel je vertrouwen en ontdek zo de bron van fundamentele goedheid. Wees niet bang. Vertrouw op jezelf. Dan heb je niets meer te verliezen.”
[uit de Ware Tijd, 1 augustus 2015]
RSS
Facebook
Twitter
