Frank Ong-Alok – Mijn God mijn God Waarom heb ik u verlaten?
In Mijn God mijn God Waarom heb ik u verlaten? haalt Frank Ong-Alok herinneringen op aan zijn jonge jaren in Suriname. Een fragment uit het boek dat op zaterdag 8 april in Haarlem ten doop werd gehouden.
Ik rende vaker in paniek weg. Zoals die dag dat mijn zus Lita uit de guaveboom viel door aan het verkeerde eind van een touw te gaan hangen dat we aan de boom hadden vastgemaakt. Althans, dat dáchten we.
We klommen de hele dag door in die boom. Vanuit de top van de boom kon je een heel eind richting de stad Paramaribo kijken. Wat we ook zagen was de watertoren te Poelepantje. Mijn zussen zeiden altijd Palepoentje en ze moesten er nogal uitbundig om lachen. Er ging blijkbaar iets aan mij voorbij. Pas later begreep ik het.
De guaveboom was ons natuurlijke klimrek. Een schitterende boom met veel zijtakken. De guaveboom is een heel taaie boom en kan veel gewicht dragen.
Maar die dag ging het faliekant mis. Lita wilde vanuit de boom naar beneden klimmen maar pakte het verkeerde touw en viel in één keer naar beneden.
Ik schrok zó dat ik in paniek wegrende in de richting van de boerderij en nog verder zelfs: naar het Molenpad, zoals dat weggetje daar achter de boerderij heette. Ik ben denk ik wel een uur weggebleven omdat ik dacht dat zij dood was gevallen na zo’n ongebroken val van een meter of drie. Toen ik verward en vertwijfeld van angst terugkwam bleek het gelukkig allemaal wel mee te vallen omdat er zand onder de boom lag. Ze was blijkbaar toch nog goed terechtgekomen. Ze zag wel wat bleekjes die dag.
In het zand onder die boom speelden we onze typisch Surinaamse spelletjes als djul en knikkerden we met de buurjongens en -meisjes.
Richard, mijn buurjongen van de familie Simons, kon erg goed knikkeren. Hij won eigenlijk altijd – of het nu ging om tjopolo of om een andere vorm van knikkeren, bijvoorbeeld met een reis. Hij won altijd. Ik keek tegen hem op omdat hij het zo goed kon. Richard gooide de reis, een soort metalen schijf, met grote precisie en raakte de knikkers op de meest onmogelijke manieren. Je moest dan aanwijzen welke knikker hij moest raken met de reis nadat ze willekeurig uit de hand waren opgegooid. Als hij die dan raakte, was de hele hand voor hem. Negen van de tien keer lukte het hem om de knikkers op een afstand van zo’n zes tot acht meter feilloos te raken. Het was een genot om te kijken hoe het hem steeds weer lukte. En hij was altijd bereid om je nog van wat knikkers te voorzien als je alles al kwijt was. Zo aardig was hij ook nog eens en op die manier konden we nog even doorspelen. Richard was een toffe peer!
Zijn broer John kwam als de avond viel altijd even achter bij het slaapkamerraam nog even een praatje met ons maken. Om zichzelf tegen agressieve vleermuizen te beschermen, die altijd in de schemering tevoorschijn kwamen, stak hij zijn hoofd naar binnen en sloot de luiken zoveel mogelijk achter zich, zodat in elk geval zijn hoofd en nek binnenboord waren en veilig tegen vampierbeten. Hij zong altijd het liedje ‘I’m a believer’ van The Monkees tijdens dit ritueel. Ik weet niet waarom. Misschien geloofde hij wel in vampiers of vond hij het gewoon een leuk liedje.
blz. 92-96
Kort maar krachtig
Rosa is mijn naam en samen met mijn man Rick hadden we voor het eerst een naturistencamping geboekt in Zuid-Frankrijk omdat we beiden in de zomer graag naakt in onze tuin vertoeven. Soms ontstaat er dan spontaan een vrijpartij onder de zinderende zon.
Op zo’n moment is een broeierige oogopslag voldoende om ons beiden te doen ontvlammen, waarna we ons overgeven aan een hitsig, heftig en intens liefdesspel.
Dat is nog eens een manier van streeploos bruin worden en samen genieten van het leven. Overigens is onze tuin niet helemaal privé en wil er nog wel eens een toevallige passant een glimp van onze stoute handelingen opmerken maar gelukkig stoort men zich daar doorgaans niet aan en moet je wel heel erg goed je best doen om onze tuin in te gluren. En zeg nou zelf: wat is er eigenlijk mis met een vrijend stelletje in hun eigen tuin? Is eigenlijk best leuk en spannend.
Nu is een naturistische vakantie niet bedoeld als erotisch tijdverdrijf en daar waren we ook niet naar op zoek. Maar het is ook niet helemaal ontdaan van erotiek, zoals later zou blijken.
Je loopt er van alles tegen het lijf. Zo kom je de mens in al zijn of haar natuurlijke hoedanigheden tegen. Slank, dik, hangbuikig, strak, rimpelig, kaal van boven en van onder, getatoeëerd, gepierced, blank, zwart, bruin, mooi, lelijk, jong of oud. You name it, you got it.
Al flanerend langs de bevallige rivier luisterend naar de tedere naam de Cèze kwamen we David en Julie tegen. Een Frans stelletje. Julie was blond en tamelijk slank en liep daar met haar donkere vriendje David, wiens lichaam er goed uitzag maar die niet zo heel knap was.
We maakten een praatje met hen en ze vertelden ons dat ze dansers waren en daar met het entertainmentteam op de camping dagelijks dansworkshops en voorstellingen gaven.
Of we misschien ook een keertje wilden komen meedoen.
Zelf ben ik gek op dansen als tango en flamenco maar Rick helaas niet, hoewel hij het wel mooi vindt. Hij heeft daar het lijf niet voor, zegt ie. Dus we zouden nog wel zien of dat iets voor ons was. Bovendien leek het ons niet echt nodig om daar in ons blote lijf te gaan staan hiphoppen of te gaan streetdancen. Zó naturistisch zijn we nou ook weer niet.
Het was heerlijk stralend weer. We zwommen in de rivier, genoten van het zonnige klimaat en van elkaar en niets wees erop dat er die avond een enorm onweer zou losbarsten.
De Provence is een schitterend gebied met veel groen en veel redelijk tamme Vlaamse gaaien en andere mooie vogels als vinken en duiven die zich in de rotswanden nestelen.
In de avond douchten we in het gezamenlijke sanitaire gebouw. Soms gingen we samen, en soms apart.
Die avond douchte ik alleen want Rick was rozig moe en wilde vroeg naar bed. Ik had nog wat liggen lezen. De douchelocatie bevond zich drie minuten lopen bij onze tent vandaan.
Tegen tien uur in de avond liep ik daarheen. Het was vrij verlaten, ik was er alleen. Althans, dat dacht ik.
Tijdens het douchen begon het opeens hels te bliksemen en te donderen. Dat gebeurde daar in de bergen vrij regelmatig, bleek achteraf. Het was een fel gebeuren, met harde knallen en constante lichtflitsen zoals wij het in ons eigen landje niet kennen. Mijn mobieltje had ik mee en Rick belde om te vragen of alles goed ging. Ik zei: ‘Ja hoor, alles oké.’
Opeens hoorde ik een neuriënde mannenstem en daar stapte pardoes iemand de algemene doucheruimte binnen.
Het was David.
‘Tu est seul?’ vroeg hij.
‘Oui,’ antwoordde ik.
En hij stapte brutaal op me af.
Zijn ogen en onderlijf spraken boekdelen en ze waren nog mooi ook, iets wat me wel al eerder was opgevallen. Het voelde even wat ongemakkelijk zo met z’n tweeën te douchen maar met het razende onweer boven ons hoofd sloeg de hete bliksem al snel toe.
Ik stond met mijn rug naar hem gekeerd mij te wassen en voor ik het wist streelde hij mijn rug en duwde me zachtjes tegen de koude douchewand aan. Mijn tepels verstijfden en ik had vreemd genoeg geen verweer. Ik smolt. Hij pakte me van achteren beet en gleed, geil als ik was, zo bij me naar binnen. Ik zag enkel nog door mijn oogleden heen de lichtflitsen van de bliksem en hoorde de knallende donder al niet meer. Een groot donker paarsroze genot overmande mij.
Op dat moment ging mijn mobieltje over. Ik moest wel opnemen, terwijl David nog in me zat.
‘Gaat alles goed?’ vroeg de schat.
‘Ja, alles gaat prima,’ zei ik met onderdrukte stem. ‘Ik kom zo.’
Ik vond dat moment zo opwindend, met Rick aan de lijn en David nog in mij.
David had sterke armen en drukte me stevig tegen zich aan toen ook hij moest toegeven en diep in me klaarkwam.
Mijn zaadhokje werd overspoeld en ik voelde zijn warme sproeisel langs mijn benen druipen, het afvoerputje in. Het was veel. Die had er zin in, dacht ik nog.
Het duurde allemaal niet langer dan een minuutje of vijf bij elkaar maar het leek wel een eeuwigheid van sensueel genot.
De ruimte was vervuld met de zoete geur van seks.
Het onweer was gaan liggen en we namen zonder al te veel te zeggen afscheid met een warme tedere kus.
Hij zei nog wel iets van ‘très jolie’ en ‘très belle’ maar ik ging er snel vandoor.
Even voelde ik me de hoer die écht naar de bliksem zou gaan.
‘Ik, getrouwde vrouw, foei!’
Maar algauw kwam er een serene rust over mij heen en maakte het schuldige gevoel plaats voor… ja… waarvoor eigenlijk? Ik had op een rare, simpele manier genoten van het moment.
De volgende dag kwamen we David en Julie weer tegen en maakten wederom een vriendelijk praatje. Zijn ogen glinsterden en ik moest een ogenblik naar zijn geslachtsdeel kijken om nog even te zien waar al het onverwachte genot vandaan was gekomen.
Rick mocht hen wel en nodigde hen zelfs uit om eens naar Nederland te komen maar dat leek mij niet echt een heel goed idee, hoewel ik dat natuurlijk niet heb uitgesproken.
Frank, Ong-Alok, Mijn God mijn God Waarom heb ik u verlaten? Haarlem: In de Knipscheer, 2017, blz 11-13.
RSS
Facebook
Twitter
