Erwin de Vries 21-12-1929 – 31 januari 2018
door Carry-Ann Tjong-Ayong
Mijn nicht, Jetty Hayary, keerde in de jaren ’50 als concertpianiste uit Nederland terug naar Paramaribo met haar echtgenoot, de kunstschilder en beeldhouwer, Erwin de Vries. Wij ontmoetten hen bij Maake, haar moeder, de zus van mijn vader. Het eerste werk dat ik van hem zag was een prachtige pentekening van Jetty.
Erwin de Vries -a alle foto’s © Carry-Ann Tjong-Ayong
Erwin gaf tekenles in CCS en omdat ik niet meer naar pianoles wilde, mocht ik erheen. Heerlijk vond ik het en toen hij ook nog mijn tekenleraar werd op de Calorschool was ik volmaakt tevreden. Ik kreeg eens een 10 als cijfer voor mijn zeer gedetailleerde weergave van een voetbalwedstrijd.
In die tijd ontstond zijn nog steeds beroemde schilderij “Portret Carry”, nu “Schoolmeisje” genoemd. Ik zat verveeld in de klas leunend op mijn arm en hij tekende mij toen, zonder dat ik het merkte.
In de jaren ’50 exposeerde hij het schilderij voor het eerst in CCS, tot grote hilariteit van mijn klasgenoten die de moderne kunst niet begrepen.
“Carry, je staat op een schilderij! Heel lelijk!’
Op elke tentoonstelling zag ik mijzelf daarna hangen, met als hoogtepunt de solo tentoonstellingen in het Stedelijk Museum in Amsterdam en in Rotterdam. Het heeft wel iets, een museumzaal binnen te komen en oog in oog te staan met jezelf als 12-jarige…
Het echtpaar De Vries kreeg een zoon, Maarten. Maar het huwelijksgeluk was van korte duur. Wij maakten dit van nabij mee in de Prins Hendrikstraat, waar zij tegenover ons woonden. Jetty trok met haar zoontje bij Maake in en Erwin vertrok in 1958 naar Amsterdam waar hij een atelier had aan de Utrechtsestraat. Soms kwam ik hem nog tegen op bijeenkomsten.
In 2010 zocht ik hem op in zijn huis aan de Surinamerivier en praatten wij over vroeger. De laatste jaren zag ik hem vaak zitten bij ’t Vat. Hij stelde mij daar voor aan zijn vierde vrouw [moet zijn: derde vrouw, Lilian Abegg – red. CU]: “Kijk, dat is Carry van het schilderij.” Ik was inmiddels in een rolstoel geraakt en kreeg fysiotherapie van zijn oudste zoon Vincent, die hem vaak ophaalde en naar huis bracht.
Het borstbeeld dat hij in 1993 van mijn vader maakte staat in de hal van het St. Vincentiusziekenhuis. Wij hebben thuis diverse schilderijen die hij van mijn vader heeft gemaakt, want oom Frits was een van zijn favoriete modellen.
cat,1 februari 2018
Lees ook dit In memoriam
RSS
Facebook
Twitter
