De échte bijdrage van het Westen aan de slavenhandel
“Als we dan toch op zoek gaan naar de unieke bijdrage van het Westen aan de slavernij… Die is erin gelegen dat het de discussie over het voortbestaan ervan heeft geopend.”
door Sebastien Valkenberg
Het was leerzame lectuur. De afgelopen maanden stond de vacaturetekst online waarmee het Rijksmuseum zocht naar een Junior Curator voor de grote slavernijtentoonstelling in 2020. Hij of zij moet beschikken over “aantoonbare kennis over het onderwerp slavernij”.
Een open deur? Wellicht. Toch is het geen overbodige luxe als de curator zich grondig heeft ingelezen. Zulke expertise zorgt hopelijk voor een nuttig tegengeluid. De teneur van de afgelopen maanden was dat we ons koloniale verleden nu eindelijk eens onder ogen dienen te komen. “Hoe pijnlijk ook, we moeten in ons belaste verleden blijven graven.” Zo stond het onlangs op het omslag van De Groene Amsterdammer. Een paar weken terug wijdde dagblad Trouw een compleet katern aan de vraag welke objecten er in een Amsterdams slavernijmuseum thuishoren.
Lees hier verder op de website van de Volkskrant, 31 december 2017.
Zie ook ‘Bevrijd van raciale ketenen’ in Aart G. Broek, Schaamrood; Aantekeningen over angst, agressie en ambitie , pp. 112-118. (Haarlem: In de Knipscheer, 2017).
RSS
Facebook
Twitter
