blog | werkgroep caraïbische letteren

Boerkaverbod revisited

door Ken Mangroelal

De gestalte of eerder het gedrocht dat zich in de vroege ochtend op de tramhalte bewoog bleek een vrouw in boerka. De ontroostbare diepzwarte kleur van het kledingstuk waarin de vrouw zich had verschanst deed pijn aan Jasnars ogen. Terwijl hij haar naderde vroeg hij zich af of hij haar wel kon aanspreken. De dame moest begrijpen dat ze zich weliswaar op een tramhalte mocht bevinden, maar onder geen beding aldus gekleed op de tram mocht stappen. Wist ze dat? Zat ze niet op een inburgeringscursus, waar ze iets over haar bewegingsvrijheid kon opsteken? En begreep ze voldoende Nederlands, om z’n uitleg als hij daartoe over ging, te kunnen vatten?

A woman wearing a burqa in Paris, France

Wat een vragen op de vroege ochtend, dacht hij en dat op mijn nuchtere maag. Ik moet naar ’t ziekenhuis, bloed prikken en dan gebeurt me dit. Het is toch niet Aisha? Aisha die ’s nachts bij me aanbelde en bij me in bed kroop. Goh, wat kon ze heerlijk vrijen. Tot ik op een dag een brief van haar ontving met de mededeling dat wij elkaar niet meer mochten zien omdat ze moslima was geworden.
De zwarte massa bewoog en keek in zijn richting. Ze kon hem zien door haar vizier: z’n mond, z’n lippen, z’n ogen, z’n kleur haar. Zij had het voorrecht een man te zien in zijn totale verschijning, en hij van haar niets dan haar verschansing. Hij hoopte op de toestroom van meer mensen die hetzelfde zagen als hij en haar zouden waarschuwen voor het gevaar waaraan zij zich blootstelde. Maar dat bleef uit. Hij stond er alleen voor. Hij wist dat er in heel Nederland zo’n 150 vrouwen waren die zo gekleed gingen en uitgerekend hij de uitverkorene om deze klus te klaren. Ze wekte ontegenzeggelijk de indruk dat ze op de tram wachtte en zou opstappen als ieder ander. Kon je daar tegen zijn? Eigenlijk niet, dacht hij. Beroemde mensen gaan soms incognito, misschien is ze wel een grensgeval.
Een taxi kwam langs rijden. De chauffeur minderde z’n vaart en reed heel langzaam langs de tramhalte. Ah, dacht hij, eindelijk een die het ook begrijpt en met een sympathieke oplossing komt. Maar onze boerka ging daar niet op in. Wat naïef van mij, dacht hij, hoe kan ze nu in een auto stappen, door een vreemde man bestuurd? Dat de tram er nog steeds niet aan kwam, vond hij voor ’t eerst van zijn leven een zegening. Als er iets was waar hij op kon afgeven dan was het wel het open openbaar vervoer. Maar vandaag prees hij hun laksheid. Hij hoopte op een spontane staking of een brug die was opengegaan en koppig in de lucht bleef hangen zodat de boel stagneerde. Wat bezielt haar, dacht hij, misschien lokt ze een proefproces uit. Ja, dat zal het wel wezen. Hij nam haar nu extra op en onderzocht haar op verdacht gedrag. In het ergste geval wil ze natuurlijk kwaad. Hoewel dat nog niet eerder was voorgekomen in Nederland: een ‘suicide bomber’ in boerka. Dit wijf maakt me gek, dacht hij. We leven in een wereld waarin mythes sneuvelen en openheid onze tweede natuur is geworden. Verhulling roept onthulling bij ons op. Openheid is ons credo. Verdomme! Plotseling daar op die vroege ochtend, nuchter op weg naar het ziekenhuis voor z’n bloedprik werd hij zich gewaar dat de hele discussie niet theologisch, maar filosofisch van aard was. Ze mocht zich kleden hoe ze wilde, maar het moest wel passen binnen ons filosofische model van openheid!
Daar in de verte kwam een tram aan. Nu werd het menens. Hopelijk heeft het gemeentelijke openbaar vervoer de tramconducteurs op zo’n crisissituatie voorbereid. Ja, dat zal het wel zijn, ik hoef me geen zorgen te maken. Laat maar komen. En vol vertrouwen zag hij het dichter naderen van de tram tegemoet. Als die lui dit goed afhandelen, beloof ik minder vaak zwart te rijden. De vrouw in boerka toonde het gedrag van iemand die blij was dat de tram eindelijk aankwam. Hij vestigde z’n blik op de tram die nu z’n totale zicht vulde. Hij kon eerst z’n ogen niet geloven, vermoedde dat zijn dubbelfocusbrillenglazen hem parten speelden. Nee hij zag het goed. Op de tram stond met koeienletters: NIET INSTAPPEN

Your comment please...

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter