Anansiverhaal: Alleen ik kan het eruit drijven
door Carla Bakboord
In de avonduren sluipt vader Tigri de slaapkamer in van Onansi. Hij is woest op zijn dochter. Een paar dagen geleden heeft zijn voorganger Mike hem op het matje geroepen. Hij vertelde hem dat Onansi met de dochter van Makuba stond te zoenen op school in het toilet. ‘Het is tegen de wil van God,’ zegt Mike.
‘Bovendien is ze brutaal. Spreekt altijd iedereen tegen. Komt niet naar de kerk en dan nog haar geflikflooi met meisjes! Dit duivels gedrag is een schande voor de gemeente en de familie. Jij als vader hoort op te treden. Het moet ophouden. We moeten haar zo snel mogelijk genezen.’ Mike heeft vader opgedragen seks met zijn dochter te hebben. Hij moet de weg voor Onansi vrij maken om van een man te kunnen houden. Vader adoreert zijn dochter. Daarom kan alleen hij haar bevrijden van deze demonische gedachten en gevoelens.
Onansi is abrupt wakker en kijkt vader verschrikt aan. ‘Is er iets aan de hand pa? Is er iets met ma?’ Maar pa luistert niet en gaat direct tekeer. ‘Je bent een schande voor de familie. Je schuurt. Ben je helemaal gek geworden? Hoe kan je zoiets doen? Ben je bezeten? Ik heb je toch gezegd om niet met die afkodrei mensen van Makuba om te gaan? Zie je wat er nu met jou is gebeurd? Zie je wat ze met je gedaan hebben? Nu moet ik de duivel uit je slaan’. Onansi springt uit haar bed, kijkt haar vader fel aan en zegt: ‘Ik kan toch zelf bepalen met wie ik omga? Jij bepaalt toch ook niet voor die anderen van wie zij moeten houden? Ik hou van haar pa. Net zoals jij van ma houdt. Daar is toch niets mis mee?’ Maar vader is ziedend en blijft tieren. ‘Je zal doen wat ik zeg en als je niet meewerkt zal ik het aan ma vertellen. En als zij nog zieker wordt is het jouw schuld’. Onansi haalt fel tegen hem uit. ‘Je bent gemeen. En jij noemt jezelf een Christen? Een Judas ben je! Jij hoort voor mij te kiezen en niet voor die hypocriete voorganger.’ Vader smijt haar op het bed en blijft haar intimideren. ‘Je moeder krijgt straks weer een beroerte als ze hoort hoe de gemeente over jou en over ons praat. Wil je dat?’ Moeder heeft een paar maanden geleden een zware beroerte gekregen. Elke week gaat ze naar de fysiotherapeut en de logopedist. Onansi is al blij dat moeder weer thuis en langzaam aan het herstellen is. Ze praat en loopt al ietsje beter. En moeder glimlacht weer. Onansi heeft er alles voor over om de glimlach op haar moeders gezicht te behouden. Elk vervelend nieuws kan haar genezing vertragen. Ze smeekt hem om niets aan moeder te zeggen. Maar vader is vastbesloten.
‘Je weet toch dat dit het beste voor je is.’
‘Nee pa… het is niet goed wat je doet.’
‘Die mensen hebben dingen in je gezet. En alleen ik kan het eruit drijven.’
‘Niet doen pa, je doet me pijn. Stop.. doe het niet!’
‘Ik heb geen andere keus.’
Onansi is 13 jaar. Met haar prachtige mahonie lange wilde krullen, tengere schouders, lange benen en sierlijke armen trekt zij ieders aandacht. Als ze naar je kijkt of iets vertelt, stralen haar donkerbruine ietwat spleetvormige ondeugende ogen fel uit. Onansi heeft van alles wat, Creools, Chinees, Joods, Hindostaans en Indiaanse trekken. Ze weet precies wat ze wil. En zegt ook wat ze wel en wat ze niet wil. Dat doet ze niet altijd even tactvol. Haar broers en zussen vinden haar daarom lastig en brutaal. Zij begrijpen haar niet. En klasgenootjes vinden haar soms te bot. Maar Onansi is zoals ze is; fel en out-spoken. Hierdoor maakt ze moeilijk vrienden. Ze heeft vaak dyugu dyugu met haar vader. Hij is een fervent aanhanger van de voorganger Mike. Onansi geeft daar niets om. Vader probeert haar allerlei regels op te leggen die tegen haar eigen ideeën indruisen. Zo heeft Onansi een hekel aan jokken. En de voorganger jokt. Hij zegt dat wanneer je geld aan hem geeft, je het aan God schenkt. ‘Wat een onzin. En dat mijn vader alles maar klakkeloos van hem aanneemt. Dat begrijp ik niet. Een goed Christen volgt geen voorgangers, maar Jezus Christus’. Maar vader Tigri wil daar niets van haar horen en wordt boos wanneer Onansi niet naar hem luistert. En als ze niet mee gaat naar de kerk, mag ze een week lang niet op het internet. Chatten met Carmen, haar vriendin, kan dan niet meer.
Ik kan me niet voorstellen dat mijn vader alles doet wat de voorganger hem opdraagt. Mike heeft zelf een relatie met een man! Carmen had ze betrapt toen ze aan het zoenen waren. Ze hadden haar niet gezien. Want niemand mocht het weten. Die avond toen mijn vader in mijn kamer kwam en mij probeerde te verkrachten, keek ik hem recht in de ogen en zei dat ik van hem hield. Dat hij mijn voorbeeld moet zijn. Ik zei hem dat hij niet naar Mike moet luisteren. Mike gaat zelf met die ene man die getrouwd is met zuster Angela. Maar pa was verblind. En ervan overtuigd dat seks met mij de liefde voor Carmen zou stoppen. En dat ik niet meer lesbisch zou zijn. Hij drukte zijn lichaam tegen mij aan. Ik weerde mij keer op keer af. Pa is sterk. Ik was te brutaal. Met zijn ene hand probeerde hij mijn broek uit te trekken. En met zijn andere hand hield hij mij in de greep zodat ik niet weg kon. Ik schopte en sloeg hem. Schreeuwde om hulp. Op dat moment voelde ik hoe mijn moeders liefde door mijn lichaam stroomde. Mijn huid tintelde. Nooit zou ik haar pijn willen doen. Nooit. Ook nu niet. Zij zou dit nooit goedkeuren. Wat ik ook gedaan zou hebben. Pa moet beter weten. Ma houdt van me. Toen ze nog niet ziek was, spraken we over van alles. Na de ziekte kon dat niet meer. Pa houdt ook van me. Maar pa was bang dat ik verdoemd zou blijven. Voor hem was mijn liefde voor Carmen een vloek. Hij bleef aan mijn kleren trekken. En ik duwde hem steeds van mij af. Zijn ogen waren vuurrood. Hij leek wel bezeten. Hij ging steeds sneller ademen. Ik was beklemd en kreeg bijna geen lucht meer. Zijn zweetdruppels raakten mijn tranen. Ik was moe. Maar de liefde voor mijn moeder gaf mij kracht. Ik strekte mijn arm. Zachtjes streelde ik door zijn haren. En smeekte hem keer op keer om te stoppen. Plots liet hij mij los. En keek mij verward aan. Alsof hij een visioen kreeg. Hij keek als een waanzinnige om zich heen. Toen knielde hij met gebogen hoofd op het bed en begon te huilen. Hij smeekte God om hulp en vergiffenis. Huilend en bevend troostte ik hem. Pa kon me niet meer aankijken. Langzaam stond hij op. Zijn handen bedekten zijn gezicht en verkromd liep hij de kamer uit. Bij het sluiten van de deur draaide hij zich even om en keek mij bedroefd en beschaamd aan. Pa was genezen.
Carla Bakboord; musicus, cultureel antropoloog en promovenda aan de Vrij Universiteit zet zich in voor de mensenrechten van LGBT, vrouwen en kinderen.
[overgenomen van de site van de Schrijversvakschool Paramaribo]
RSS
Facebook
Twitter
