Ambassadeur China over de schreef
door Theo Para
Ambassadeur Yang Zigang wordt niet tegengesproken in Suriname. Hij is de vertegenwoordiger van het machtigste buitenland in Suriname, de Volksrepubliek China. Van de detailhandel tot de telecommunicatie, van het hout tot het leger, van computers in verkiezingstijd voor de paarse First Lady, tot de universiteit en de renovatie van het ministerie van Buitenlandse Zaken, de hand van China reikt haast overal.
Chinese supermarkt, Kwattaweg, Paramaribo. Foto © Michiel van Kempen
President Bouterse liet er geen misverstand over bestaan, China is met stip de belangrijkste donor van zijn regering. Hij vond het prima, eerder had hij Suriname immers als bruggenhoofd van China in de regio, in de aanbieding gezet. In relatie tot Beijing neemt de president het begrip nationale soevereiniteit, als het gaat om zijn land, niet in de mond. De financiële en ideologische overmacht van China in Suriname is zo groot, dat zelfs kritische columnisten als Giwani Zeggen zich niet herinneren dat China zich ooit aan militaire agressie tegen andere landen heeft schuldig gemaakt. De Vietnamezen en Tibetanen hebben daar andere herinneringen over.
Financiën-minister Gilmore Hoefdraad en de Chinese ambassadeur Yang Zigang lachen na de ondertekening van een schenkingsovereenkomst van 1 miljoen dollar, haha. Foto: Kevin Ngadimin.
Rooskleurig?
In Starnieuws van 20 april ziet voor Yang de toekomst van Suriname er ‘rooskleurig’ uit. Kennelijk gaat Yang ervan uit dat ook de feiten hem niet kunnen tegenspreken. Propaganda is niet empathisch, het is vooringenomen. Want terwijl de meerderheid van Surinamers in rap tempo haar inkomen ziet dalen door gierende inflatie (recidiverende devaluaties) en steeds meer Surinamers geen brood op de plank kunnen krijgen, komt Yang met beloftes, die Surinamers doen denken aan de beloftes van 2010. Nu leven de Surinamers de pijn van ‘nog vijf’.
De Chinese vrouwenfederatie, in 2010 op bezoek in Commewijne
Yang mag tevreden zijn over zijn inspanningen die tot een wijdverbreide invloed van China op bestuur en samenleving in Suriname hebben geleid. In de Verenigde Naties kan China rekenen op de stem van Suriname. Advocaat Oscar Hammerstein, in Suriname op bezoek, muntte zijn observaties van de grote invloed van China in Suriname als ‘nieuw kolonialisme’. Bij zo een vanzelfsprekendheid van de macht van China in Suriname, kan het gebeuren dat de ambassadeur in zijn enthousiasme de volkenrechtelijke grenzen uit het oog verliest. Zo lazen we in dezelfde editie van Starnieuws: ‘Yang gelooft dat Suriname de economische problemen te boven komt onder leiding van de huidige regering,..’ Yang ging over de schreef door gebruik van het woord ‘huidige’. Volkenrechtelijk heeft hij te dealen met elke regering van de republiek Suriname, een officiële voorkeur voor de huidige, de vorige, of toekomstige, past daarbij niet. Temeer daar in straatprotesten, in het parlement en breder in de samenleving, steeds meer wordt betwist dat de huidige regering geschikt is om de economische problemen op te lossen.
Het past een vertegenwoordiger van een vreemde mogendheid niet zich in die binnenlandse discussie en strijd te mengen. Het zijn de Surinamers die het zelfbeschikkingsrecht hebben, om in eerlijke verkiezingen zelf te bepalen welke regering het best het land kan leiden uit de crisis, die het gevolg is van dalende grondstofprijzen en corrupt bestuur.
[van Starnieuws, 21 april 2016]
RSS
Facebook
Twitter
Wat een Yangkerig stuk!