Albert Helman – Opgestapt
Wij zijn gekomen om weer weg te gaan.
Niet erg verwelkomd, vliên wij hier vandaan
ook ongenood en zonder afscheid-nemen.
Daar tussenin lijkt soms ons kort bezoek
wel generaties-lang, maar ach, de tijd raakt zoek
en om respijt valt niet te flemen.
Als wij dan plotseling vertrokken zijn,
niets van ons achterblijft, geen schaduw zelfs of schijn,
denk niet dat ge ooit nog van ons zult vernemen…
Tenzij in ’t ruisen van de avondwind
of op een ochtend als de herfst begint
een schielijke herinnering misschien u toch één traan laat wenen.
Foto © Michiel van Kempen
Uit: Albert Helman, Gebed voor de ezels en andere gedichten. Heusden: Aldus, 1982.
RSS
Facebook
Twitter
