blog | werkgroep caraïbische letteren

Afscheid Miep Diekmann

Op zaterdag 15 juli 2017 namen familie, vrienden, collega’s en lezers afscheid van Maria Hendrika Jozina (Miep) Diekmann (26 januari 1925 – 9 juli 2017) in het crematorium Haagse Duinen. Bij die gelegenheid sprak haar oudste zoon Matthijs Kamphoff een opmerkelijke rede uit. Pijnlijk genoeg moest de familie op 15 december 2017 afscheid nemen van Matthijs (11 februari 1949 – 10 december 2017). 

Bij gelegenheid van het toekennen van het erelidmaatschap van de Haagse Kunstkring, 8 juni 2014, werd -in opdracht – van Miep een tekening gemaakt door Pien Hazenberg; Dolf Verroen onthulde de tekening met een korte rede. Foto Aart G. Broek

door Matthijs Kamphoff

Als een goede zoon van mijn moeder, kan ik het niet nalaten om zo af en toe iets schokkends in de groep te gooien. Miep kon dat uitstekend – ze had het gecultiveerd – maar het zat ook in haar genen. En dus ben ik al een leven lang bezig om de kracht van dat ene gen een beetje te leren temperen. Maar soms moet het er toch even uit.  Zou je mij bijvoorbeeld vragen of ik vandaag verdrietig ben, dan zou ik antwoorden: ‘Nee, ik ben niet verdrietig! ’ Wel heel emotioneel, maar ‘verdriet’ is niet het goede woord daarvoor. En, nóg schokkender: misschien voel ik, ergens diep in mijn hart, wel iets van blijheid.

Ja, blijheid – want de wereld waarheen Mieps geest nu is vertrokken, is een wereld  waar zij bevrijd zal zijn. Bevrijd, niet alleen van het versleten en geschonden lichaam waarin zij de laatste maanden van dit leven doorbracht. Maar bevrijd ook van haar zelfgekozen noodzaak om ‘Miep Diekmann’ te zijn.

Miep Diekmann was, een tijdlang, vrij bekend. In haar werk als schrijfster realiseerde zij dingen die de aandacht trokken. Zij ontving prijzen en werd veel geprezen, maar voor al dat ‘geprijs’ werd ook een prijs betaald. Niet alleen door haar naasten en dierbaren, maar – op de keper beschouwd – ook door haarzelf. Zo ontwikkelde Miep, helaas, de bijzondere eigenschap dat zij altijd gelijk had. Dat waren anderen natuurlijk niet altijd met haar eens, maar dat maakte voor haar niet uit. In dezelfde lijn bleek het voor haar ook heel moeilijk om ‘sorry’ te zeggen. Dat had ik soms best wel even van haar willen horen, maar in mijn aanwezigheid kreeg zij dat woord nooit over haar lippen – tot voor kort.

Lees hier verder op de website van Neerlandistiek, 24 december 2017.

Matthijs Kamphoff, 11 februari 1949 – 10 december 2017 / foto collectie familie Jongen-Kamphoff

 

Voor zicht op het prestatievolle leven van Miep Diekmann kan verwezen worden naar het In Memoriam dat geïllustreerd en op twee pagina’s verscheen in Antilliaans Dagblad, op 11 juli 2017; hier in pdf: Aart G. Broek – IM Miep Diekmann – AD 11.07.2017 – p. 10  en Aart G. Broek – IM Miep Diekmann – AD 11.07.2017 – p. 11 . Het schrijversprentboek over Miep Diekmann, Ogen in je achterhoofd (Den Haag, 1998), is digitaal beschikbaar op de DBNL. [Aart G. Broek]

 

 

 

on 26.12.2017 at 14:13
Tags: /

3 comments to “Afscheid Miep Diekmann”

  • Zoals ook reeds op de website van Neerlandistiek aangegeven;

    Deze verschrikkelijke speech van Matthijs was op 15 juli al zeer ongepast en ontzettend pijnlijk voor de familie en vrienden van Miep die wél van haar hielden en die wél geaccepteerd hadden dat het leven van een kunstenaar voor de familieleden ingewikkeld kan zijn.

    Wij (kleindochters Miep) vinden het dan ook zeer ongepast dat dit ‘gram halen’ van Matthijs nu publiek is gemaakt, zonder toestemming van de nabestaanden van Miep.
    Wij zouden Werkgroep Caraibische Letteren dan ook willen verzoeken om dit zielige natrappen van Matthijs naar Miep niet voor de hele wereld beschikbaar op internet te zetten. Niemand, behalve naaste familie, kan deze belachelijke tekst namelijk in de juiste context plaatsen.
    Namelijk, dat Matthijs zich als een verongelijkte puber heeft gedragen, zijn leven lang, maar helemaal op de crematie van zijn moeder. Tijdens haar leven heeft hij niets anders gedaan dan geld van haar aftroggelen, om vervolgens na haar overlijden, achter de rug van de overige familie (die hun uiterste best hadden gedaan om Miep een waardig afscheid te geven) om, met zijn zielige verwijten te komen.
    Wij hopen dan ook dat deze speech (die ook niet bestemd was voor publicatie, maar in de beslotenheid van een crematorium is uitgesproken) zo snel mogelijk van internet verwijderd kan worden. Dit heeft Miep namelijk niet verdiend.

    Het overlijden van Matthijs is overigens door de hele familie als niet pijnlijk ervaren.

  • Voor zicht op het prestatievolle leven van Miep Diekmann werd hierboven al gewezen op het schrijversprentenboek en het In Memoriam dat ik schreef en verscheen in Antilliaans Dagblad, op 11 juli 2017; dit is ook te lezen op een pagina van deze website: https://klasse-oplossingen.nl/2017/07/nieuws/miep-diekmann-26-januari-1925-9-juli-2017/#.WlaEc6jiaM9

  • In Memoriam-teksten zijn soms zeer persoonlijk, zeker wanneer deze geschreven zijn door directe naasten van de overledene. Het gebeurt dat ze weinig instemming ondervinden van anderen, of zelfs verontwaardiging of verdriet. Wij zien geen reden om het IM voor Miep Diekmann, geschreven door haar zoon, te verwijderen. Deze kolommen staan nu eenmaal open voor soms zeer uiteenlopende visies en opinies. Een alternatief IM voor Miep Diekmann zullen wij evengoed plaatsen. Red. Caraibisch Uitzicht

Your response at Werkgroep Caraïbische Letteren

  • RSS
  • Facebook
  • Twitter